Novak Djokovic (L) en Roger Federer
De US Open heeft door de jaren heen een aantal meeslepende wedstrijden gezien. De laatste Grand Slam op de tenniskalender levert altijd voortreffelijk tennis op met een zeer betrokken publiek dat elke seconde van de actie samen met de spelers leeft.
Er zijn opwindende baselinerally's, evenals scherpe serve-and-volley-punten. Er zijn vluchtige heethoofden en ijskoude Marcus Aurelius reïncarneert. Er zijn niet alleen schommelingen van rackets, maar ook van momentum en emoties. De showcourts van Flushing Meadows hebben het allemaal.
Als we de pagina's van de enorme geschiedenisboeken van het toernooi doorbladeren, hebben we de vijf grootste krachtmetingen in het herenenkelspel op de US Open door de jaren heen uitgekozen. Deze wedstrijden waren niet alleen torenhoog in kwaliteit, maar ook van groot belang voor de betreffende tijdperken en bijbehorende erfenissen.
tenniselleboogverband
#5 Rafael Nadal vs Dominic Thiem, kwartfinale 2018
Rafael Nadal (L) en Dominic Thiem
In de kwartfinales van de US Open van 2018 gingen twee van de fysiek sterkste spelers in het mannentennis het tegen elkaar op in een gigantische strijd van kracht, tactiek en verstand die meer dan 4 uur en 49 minuten duurde.
De toen 25-jarige Dominic Thiem speelde voor het eerst in de laatste acht van een Grand Slam die niet de naam French Open draagt. Om zijn hardcourt-afstamming te bewijzen, kwam de Oostenrijker naar buiten met zinderend tennis en bagellede de topklasser Rafael Nadal in de eerste set.
Maar de Spanjaard drukte snel op de resetknop en speelde een zeer tactische tweede set om de wedstrijd gelijk te trekken. Nadal was het volgende uur de iets betere speler, want hij nam de leiding in de wedstrijd door ook de derde set te winnen.
Thiem liet toen zien dat hij er voor de lange termijn in zit en duwde de wedstrijd naar een beslissende set na het winnen van de vierde in een tiebreak.
In de vijfde set werd een van de beste tennissen ooit gespeeld op de US Open, aangezien beide spelers hun opslag de hele tijd en op spectaculaire wijze vasthielden. De wedstrijd ging uiteindelijk naar een tiebreak-shootout waarbij de winnaar alles moest nemen, zoals het verdiende.
Ondanks het feit dat hij een slechte eerste service had, bracht Rafael Nadal zichzelf in een positie waarin slechts één gelukkig punt bij terugkeer voldoende zou zijn om de wedstrijd te bezegelen. En dat gebeurde bij de eerste gelegenheid, want Dominic Thiem maakte een overhead op 5-6 om de Nadal de overwinning te bezorgen.
Rafael Nadal was toen 32 en had op dat moment al 17 Slams en drie US Opens gewonnen. Maar in een ander voorbeeld van zijn verlangen om aan de top te blijven concurreren, weigerde de Spanjaard toe te geven in een strijd van fysieke uitputting tegen een zeven jaar jongere tegenstander.
Eindscore: Rafael Nadal verslaat Dominic Thiem 0-6, 6-4, 7-5, 6-7 (4), 7-6 (5).
#4 Novak Djokovic vs Roger Federer, halve finale 2011
Roger Federer (L) en Novak Djokovic
Elke lijst met de beste wedstrijden aller tijden bij een Slam zou onvolledig zijn zonder dat elk lid van de beroemde 'Big 3' erin zou staan. Roger Federer en Novak Djokovic volgen hun grote rivaal Rafael Nadal in deze lijst, met hun epische 2011 halve finale clash ranking op nummer 4.
Deze wedstrijd zal voor altijd herinnerd worden voor Novak Djokovic die de grootste clutch shot in de tennisgeschiedenis produceerde - een forehand return winnaar op matchpoint down, vanaf de eerste service van een van de beste servers in de tennisgeschiedenis. Maar de wedstrijd was zoveel meer dan dat.
Reparatieset voor tennisschoenen
De eerste vier sets leverden ongelooflijk goed uitgebalanceerd tennis op. Roger Federer bouwde een 2-0 voorsprong op door net iets slimmer te zijn dan zijn rivaal; zijn ervaring heeft daar veel aan bijgedragen. Maar Novak Djokovic beleefde in 2011 een van de beste tennisjaren ooit en hij herstelde zich van de achterstand van twee sets om de derde en vierde set te domineren.
Federer herwon zijn momentum in de beslisser en brak op een cruciale fase voor een 5-3 voorsprong. Slechts vier swipes van zijn racket zouden hem in de finale hebben gebracht, en bij 40-15 leek het alsof hij genoeg had gedaan.
Maar uiteindelijk is het was niet genoeg. De Serviër maakte een van de grootste comebacks ooit door vier opeenvolgende wedstrijden te winnen en een verbluffende 7-5 overwinning te behalen.
Novak Djokovic had vorig jaar iets soortgelijks gedaan in dezelfde etappe tegen Roger Federer, waarmee hij twee matchpunten wist te sparen voordat hij ging winnen. Maar de comeback van 2011 was veel dramatischer en belangrijker, aangezien de Serviër deze keer de finale won (over Rafael Nadal).
Eindscore: Novak Djokovic verslaat. Roger Federer 6-7 (7), 4-6, 6-3, 6-2, 7-5.
#3 Andre Agassi vs Marcos Baghdatis, 2006 tweede ronde
Andre Agassi (L) en Marcos Baghdatis (R) op de US Open 2006
waar kan ik afstammelingen 2 bekijken
Je vraagt je vast af wat een tweede rondeer doet in een lijst van elite US Open-wedstrijden. Maar deze ontmoeting was net zo elite als elke Grand Slam-finale, met zijn hoge drama en overvloeiende emotie die de toeschouwers gedurende de hele duur geboeid hielden.
In 2006 was het een wedstrijd tussen het tennisverleden en de toekomst. De legendarische Andre Agassi, die had aangekondigd dat de US Open zijn laatste toernooi zou zijn voordat hij met pensioen ging, legde zijn hart op het veld om zijn carrière met nog één wedstrijd te verlengen. Marcos Baghdatis, aan de andere kant, was op zoek naar zijn vooruitzichten nadat hij eerder dat jaar was doorgebroken op de Australian Open.
De spanning en emotie in Arthur Ashe konden met een mes worden gesneden, terwijl de thuisfans hun held aanmoedigden om nog een laatste hoera te krijgen. En dat deed hij.
De wil om nog een wedstrijd te spelen verving de jonge en krampachtige Cypriotische vuurkracht. Agassi kwam als beste uit de bus na vijf vermoeiende sets, in een wedstrijd waarin een aantal gekke momentumverschuivingen plaatsvonden.
De historische wedstrijd is een van de beste afscheidsmomenten die een tenniskampioen ooit heeft gehad in het tennis. Andre Agassi sloot zijn carrière af in de volgende wedstrijd (verlies van Benjamin Becker), maar de blijvende herinnering aan zijn laatste toernooi was het epos tegen Marcos Baghdatis.
Eindscore: André Agassi verslaat. Marcos Baghdatis 6-4, 6-4, 3-6, 5-7, 7-5.
#2 Pete Sampras vs Andre Agassi, kwartfinale van 2001
Pete Sampras (L) en Andre Agassi
Ook al was het geen finale, hun laatste-acht-wedstrijd op de US Open van 2001 is misschien wel de meest memorabele aflevering in de rivaliteit tussen Andre Agassi en Pete Sampras.
De wedstrijd had alles wat een tennisfan van de US Open zich maar kan wensen. Twee gevestigde Amerikaanse sterren die al 20 Grand Slam-titels deelden en een van de grootste rivaliteiten ooit hadden met hun contrasterende stijlen en persoonlijkheden, vochten met hand en tand over vier onmogelijk hechte sets om een onvergetelijk epos te creëren.
Sampras had op dat moment een kleine voorsprong van 17-14 in de onderlinge confrontatie, maar had al meer dan een jaar geen Slam gewonnen. De wedstrijd met vier sets kende de beroemde naam geen enkele onderbreking van de service, ondanks het feit dat een van de beste herintreders aller tijden in Agassi was.
Beide gladiatoren hielden elk van hun servicegames, waarbij elke set naar een tiebreak ging. Zoals te verwachten was, kwam de superieure service van Sampras door in de loop van vier tiebreaks, om hem de epische strijd te winnen.
hoe de gripmaat van een tennisracket te meten
Het drama en het maken van schoten in de wedstrijd werden geaccentueerd door het publiek van de US Open, bekend om zijn luide betrokkenheid bij wedstrijden. De New Yorkers toonden hun liefde voor hun sentimentele favorieten - een rol waar Agassi op 31-jarige leeftijd en Sampras op 30-jarige leeftijd perfect bij passen.
Toen Sampras om 14 minuten na middernacht het matchpunt omzette, was vrijwel iedereen in de menigte van 23.033 mensen in het Arthur Ashe Stadium nog aanwezig. De wedstrijd heeft sindsdien de status van een cultklassieker gekregen en is nu de favoriete wedstrijd van de US Open-zenders om herhalingen van te vertonen.
Eindscore: Pete Sampras def. André Agassi 6-7 (9), 7-6 (2), 7-6 (2), 7-6 (5).
#1 John McEnroe vs Bjorn Borg, finale 1980
John McEnroe (links) en Bjorn Borg
tennisbal server
John McEnroe voorzag fans niet één, maar twee back-to-back epics in hetzelfde toernooi op weg naar de titel op de 1980 US Open. Zijn overwinning in de halve finale op Jimmy Connors is net zo'n kanshebber om in deze lijst te staan als de finale.
Maar de finale had een andere uitstraling. Het was een rematch van de legendarische Wimbledon-finale van McEnroe en Bjorn Borg een paar maanden eerder, die vaak wordt geprezen als de beste wedstrijd aller tijden.
Het was een botsing van de twee beste spelers ter wereld, met hun zeer verschillende stijlen en persoonlijkheden die elkaars tegenpolen op het veld vormden.
McEnroe leek op koers om de nederlaag van Wimbledon te wreken terwijl hij naar een voorsprong van twee sets racete. Maar Borg toonde zijn ongeëvenaarde veerkracht en sloeg vijf schone winnaars om de derde set op een brullende manier te pakken.
De Zweed won vervolgens de vierde set om nog een van hun finales naar een beslissende set te duwen.
Maar McEnroe was vastbesloten. Hij hield stand in de vijfde set voordat hij doorbrak in de cruciale zevende game, dankzij twee ongebruikelijke dubbele fouten van Borg.
De jonge Amerikaan serveerde vervolgens de wedstrijd om zijn tweede opeenvolgende US Open te winnen, waardoor Borg nog steeds trofeeloos achterbleef in New York.
De finale kwam niet helemaal overeen met hun Wimbledon-epos in termen van scorelijn, maar veel experts geloven dat ze hoger scoren in intensiteit en pure kwaliteit van het getoonde tennis.
Eindscore: John McEnroe def. Bjorn Borg 7-6 (4), 6-1, 6-7 (5), 5-7, 6-4.
Er zijn een paar andere wedstrijden die de cut in deze lijst ternauwernood hebben gemist - de bovengenoemde halve finale van 1980 tussen John McEnroe en Jimmy Connors, de finale van 1988 tussen Mats Wilander en Ivan Lendl, de kwartfinale van 1996 tussen Pete Sampras en Alex Corretja, en de 1976 finale tussen Jimmy Connors en Bjorn Borg.
