Top 5 finales van Indian Wells, nr. 2: Rafael Nadal d. Juan Martín del Potro, 2013

De overwinning van Nadal in 2013 bevestigde zijn comeback aan de top van het herentennis na een moeilijke blessure, en bewees hoeveel hij ervan hield om in Tennis Paradise te spelen.

© 2013 AFP

Deze week tellen we de Top 5 Indian Wells-finales af (kijk naar de Top 5 Miami-finales vanaf 21 maart)

• Nummer 5: Simona Halep d. Jelena Jankovic, 2015
• Nummer 4: Dominicus Thiem d. Roger Federer, 2019
• Nummer 3: Novak Djokovic d. Rafael Nadal, 2011
• Nr. 2: Rafael Nadal d. Juan Martín del Potro, 2013
• Nr. 1: Aanstaande zondag 17 maart

Toen Rafael Nadal zich vorige week met tegenzin terugtrok uit Indian Wells, tweette hij: 'Iedereen weet hoeveel ik van deze plek hou en hoeveel ik ervan hou om hier te spelen.'

Als er een jaar was dat het beste illustreerde wat het toernooi voor hem heeft betekend, dan was het 2013. Na 222 dagen afwezig te zijn geweest van de tour vanwege een knieblessure, was Nadal de maand ervoor teruggekeerd voor de Zuid-Amerikaanse gravel-swing. Hij won daar twee titels in drie evenementen, maar verhuizen naar hardcourt zou een heel ander verhaal zijn. Het waren meedogenloze oppervlakken zoals die in Indian Wells die in de eerste plaats het meest hadden bijgedragen aan zijn knieproblemen. Rafa had deze titel al twee keer eerder gewonnen, maar weinigen dachten dat hij deze keer tot het uiterste kon gaan, vooral toen Roger Federer door het gelijkspel in zijn kwart terechtkwam.

Tegen de tijd dat hij die kwartfinale bereikte, zagen de vooruitzichten van Nadal er niet veel rooskleuriger uit. Hij had bijna een set verloren van Ryan Harrison in zijn opener, en bijna een wedstrijd verloren van Ernests Gulbis in de vierde ronde. Maar Rafa versloeg Federer in twee sets en deed hetzelfde met Tomas Berdych in twee strakke sets in de halve finale. Ook het feit dat Del Potro in de derde halve finale Djokovic met 6-4 versloeg in de derde halve finale was een veelbelovende ontwikkeling.

Of dat leek tenminste zo, totdat deze finale van start ging. Tijdens de eerste helft was Nadal duidelijk de op een na beste speler op het veld. Hij bracht een groot deel van zijn tijd door met het terugkrabbelen in de buurt van de linies, en zich omdraaiend in een poging klaar te zijn voor Del Potro's volgende kogel. Toen Rafa de kans kreeg om aan te vallen, haalde hij de trekker te vroeg over en maakte hij fouten. Delpo won een set en een break.

“Ik verloor een beetje mijn kalmte”, zei Nadal. “Ik denk dat ik fout zat in de strategie, iets wat voor mij ongebruikelijk is. Ik kan fouten maken met de schoten, maar hoe ik de schoten beheer, normaal gesproken heb ik gelijk.

Als je een comeback hebt zoals ik, herinner je je alle lage dingen, lagere momenten die je gedurende de zeven maanden hebt gehad, twijfels en al deze dingen. Dus het winnen van een titel als deze is voor mij gewoon iets ongelooflijks. Heel erg blij en heel emotioneel. Rafael Nadal

Zoals hij vaak deed tegen Delpo, draaide Nadal de zaken om: ik hief zijn forehand hoog op naar de backhandkant van de Argentijn en maakte hem vervolgens plat op het open veld. De combinatie maakte Delpo moe en demoraliseerde hem. In de derde set had Nadal zijn timing en tactiek gevonden, en hij was degene die de bal van binnen de basislijn pakte en Delpo over de basislijn stuurde. Na het drievoudige matchpunt te hebben verspild aan de opslag van Del Potro op 5-3, hield Rafa de wedstrijd vast op 5-4.

Hij vierde deze Masters 1000-overwinning alsof het een major was. Toen de laatste forehand van Del Potro naast viel, viel Rafa plat op zijn rug. Na de handdruk viel hij op zijn knieën en groette de menigte. Vervolgens liep hij aan de zijlijn in de armen van zijn coachingsteam. Hij bedankte zelfs toernooi-eigenaar Larry Ellison.

“Als je een comeback maakt zoals ik, herinner je je alle lage dingen, lagere momenten die je gedurende de zeven maanden hebt gehad, twijfels en al deze dingen. Dus het winnen van een titel als deze is voor mij gewoon iets ongelooflijks. Heel, heel blij en heel emotioneel.”

Nadal was terug, en terug om te blijven. De emoties van deze overwinning brachten hem in een van zijn beste seizoenen, waarin hij twee Slams, Roland Garros en de US Open won; nog twee Masters 1000's op Noord-Amerikaanse hardcourtbanen, in Montreal en Cincinnati; en eindigde op nummer 1.

Je begrijpt waarom Rafa Indian Wells een laatste groet wilde brengen. Het enige wat we kunnen hopen is dat de wens om echt afscheid te nemen hem in 2025 terugbrengt.