De Amerikaan heeft het weer laten voelen als Parijs in de lente, in tennisstijl.
Praten over tennis met Tracy: Frans worstelt op Roland Garros
Jaren geleden volgde ik een Amerikaanse fotograaf over het terrein van Roland Garros om te zien hoe haar werk was. Toen we Roger Federer Gael Monfils zagen spelen in Court Philippe Chatrier, vertelde ze me spijtig genoeg dat ze die dag waarschijnlijk niet veel goede feestfoto's van Federer zou krijgen. Als iemand tegenover een Franse speler staat, legt ze uit, houden ze er meestal niet van om het publiek te irriteren en ze geen reden te geven om te boe-geroep. En het klopte. Zelfs Federer, die in Parijs net zo populair was als elke andere niet-Franse speler in de geschiedenis, bood tijdens zijn mars naar de overwinning slechts een paar stille vuistslagen.
Dit fenomeen doet zich natuurlijk voor bij andere toernooien. Waar je ook bent, als je tegen een van de locals speelt, is het laatste wat je wilt doen ook tegen de fans vechten. Bij de US Open hebben spelers te maken met een constant gezoem van geluid dat aanhoudt, zelfs als de punten worden gespeeld. Maar er is geen plaats in tennis zoals Parijs. Het publiek is patriottisch, zeer eensgezind, geeft om tennis en is niet bang om zich in een wedstrijd te mengen. Elke wedstrijd. Zelfs als er geen Franse speler bij betrokken is, wordt elke waargenomen schending van het fatsoen onmiddellijk bestraft met een golf van boegeroep en gefluit dat door de lucht in het stadion gaat - tweevoudig kampioen Novak Djokovic heeft zelf zijn portie boegeroep gekregen voor zijn vuist-in- vieringen in de lucht deze week. Voor de beoogde spelers moet het voelen alsof er net een onweerswolk van lawaai boven hun hoofd is uitgebroken. Noem het de geluiden van Parijs in lente-tennisstijl.
tennisbalmassage voor nekpijn
Op het eerste gezicht lijkt de meestal relaxte jongen uit Californië misschien de laatste persoon die zichzelf in een pro-worstelpersonage verandert. Maar Fritz reageert altijd met sterke emotie na zijn overwinningen, en hij kan brutaal eerlijk zijn.
© Getty-afbeeldingen
Persoonlijk hou ik van het Franse publiek en de feestelijke edgy sfeer die het genereert. Vanwege de fans voelt het alsof er meer op het spel staat bij Roland Garros dan bij enig ander evenement. Het is ook de enige plek waar ik me heb afgevraagd of er tijdens een tenniswedstrijd een echte live rel zou kunnen uitbreken. Maar ik ben ook nooit het onderwerp van hun woede geweest. Ik kan alleen maar raden dat er in de loop der jaren honderden spelers zijn geweest die graag tegen de fans hadden gezegd dat ze het moesten doen - of wat het equivalent ook is in het Frans. Federer is een van de weinigen die het aandurfde. Afgeleid door zijn eigen supporters tijdens zijn kwartfinale met Juan Martin del Potro in Court Suzanne Lenglen in 2012, schreeuwde hij 'Hou je kop!' na een puntverlies. Misschien was het een bevrijdend moment, want hij kwam terug van twee sets achterstand om te winnen.
Elf jaar later, in hetzelfde stadion, evenaarde een andere speler de moed van Federer. Het is niet wie de meesten van ons dachten dat het zou zijn. Op donderdagavond hield Taylor Fritz zijn vinger op zijn lippen op het moment dat hij Arthur Rinderknech uit Frankrijk versloeg. De Amerikaan negeerde het boegeroep dat overal om hem heen regende en hield zijn vinger daar terwijl hij zich een weg naar het net hinkte en sprong, en zelfs in zijn (uiteindelijk afgebroken) interview met Marion Bartoli na de wedstrijd. Fritz gaf nooit op, glimlachte nooit, probeerde nooit de fans te sussen, en de fans reageerden op dezelfde manier.
Je moet moedig zijn om dat te doen. Dat zullen de Fransen misschien niet vergeten. Eurosport-commentator Barty Cowan
welk tennisracket kopen
De viering van Taylor Fritz was een keuze. 🤫 @Taylor_Fritz97 | #Roland Garros pic.twitter.com/HYJzx707pT
— TENNIS (@Tennis) 1 juni 2023
Ter verdediging van Fritz ging deze specifieke menigte een stap verder dan normaal in de procedure. Fritz serveerde op 5-4 in de vierde inning voor de wedstrijd en miste een eerste service. Het publiek begon te sissen en hield niet op, zelfs niet nadat stoelscheidsrechter Alison Hughes erom had gevraagd. Fritz moest zich terugtrekken van de basislijn en extra tijd nemen voor zijn tweede service, maar hij haalde het uiteindelijk en hield vast. Dat was een legitieme afleiding, en niet alleen normale partijdige wroeging.
'Het publiek was gewoon zo geweldig dat ik me erdoor moest laten ophitsen', zei Fritz sarcastisch tegen Bartoli. “Ze juichten zo goed voor me, ik moest zorgen dat ik won. Bedankt jongens.'
Fritz, die wegliep terwijl hij sarcastische kusjes uitdeelde, heeft dezelfde schurkenrol op zich genomen die Daniil Medvedev vier jaar geleden in New York speelde. Op het eerste gezicht lijkt de meestal relaxte jongen uit Californië misschien de laatste persoon die zichzelf in een pro-worstelpersonage verandert. Maar Fritz reageert altijd met sterke emotie na zijn overwinningen, en hij kan brutaal eerlijk zijn. Gevraagd naar de nieuwe, zwaardere ballen die dit jaar op Roland Garros worden gebruikt, nam Fritz geen blad voor de mond. 'Ik haat ze,' zei hij.
Vechten door de kleistorm ⚡ @Taylor_Fritz97 over de impact van zwaardere tennisballen op dit jaar #Roland Garros . pic.twitter.com/aTMvZSu2Lr
— Tenniskanaal (@TennisChannel) 30 mei 2023
In New York in 2019 kon Medvedev zijn schurkenstatus helemaal naar de finale rijden. Hoe gaat het Fritz deze week in Parijs vergaan? Hij zal zaterdag terug zijn in Lenglen om het op te nemen tegen Francisco Cerundolo uit Argentinië. Hoe hard de Parijse fans ook kunnen zijn, ze kunnen ook worden gewonnen. Tijdens mijn eerste reis naar Roland Garros, in 1998, zag ik hoe een jonge Marat Safin genadeloos werd uitgejouwd omdat hij zijn racket in Chatrier dichtsloeg terwijl hij de lokale favoriet Cedric Pioline speelde. Safin wist echter genoeg om verontschuldigend zijn handen in de lucht te steken. Het publiek deed een 180 en brulde zijn goedkeuring van de berouwvolle jongeman.
tennisbal voor kinderen
We zullen zien hoe Fritz zaterdag wordt begroet en behandeld, en hoe hij reageert. Het zal helpen dat hij geen Fransman speelt, maar het zal niet helpen dat hij Cerundolo speelt, een zeer goede gravelspeler. Hoe dan ook, het drama is welkom. Roland Garros van dit jaar leek een beetje vlak zonder zijn traditionele hoofdpersoon, Rafael Nadal. Bedankt Fritz, en zijn haters in het publiek, voor het geven van een nieuw hoofdpersonage en een nieuwe bête noire in Parijs.
