Het beste reekshoofd bracht 47 winnaars naar de 16 van de Italiaan tijdens een 6-1, 6-2, 6-4 vierde ronde op Roland Garros zondag.
De 6-3, 6-2, 6-2 score van Carlos Alcaraz's twee uur en negen minuten durende ronde van 16 overwinning op Lorenzo Musetti suggereert de routine. Maar het doet nauwelijks recht aan wat er in deze wedstrijd werd onthuld.
Inmiddels is er veel bekend over het brede scala aan foto's van Alcaraz, een uitgestrekte muurschildering van kleur, textuur, diepte en nuance. Daarvan was vandaag veel te zien, een zo compleet spel als je in tennis zult zien; nog verbazingwekkender gezien het feit dat Alcaraz pas vorige maand 20 werd. 'Ik denk dat dit tot nu toe mijn beste wedstrijd in het toernooi was', zei Alcaraz. 'Ja, ik denk dat ik een goed niveau speelde.'
Vandaag ook weer een Alcaraz attribuut laten zien. Het deed me denken aan een verhaal dat ik ooit hoorde van een regionale jazzmuzikant die ik Bob zal noemen. Op een dag kreeg Bob tijdens een plaatselijk optreden een gast op het podium - een grote, internationale jazzmuzikant die ik Steve zal noemen.
Op een gegeven moment zwaaide Steve met zijn rechterhand naar achteren. Gevraagd door Bob wat dat betekende, antwoordde hij: 'Speel langzamer.'
Vervolgens kwam een voorwaartse golf: 'Speel sneller.'
En dan, handpalm omhoog in de lucht, een opwaartse cirkel met de klok mee. Dit verwarde Bob. Steve zette hem recht: 'Speel beter.'
handvatten voor tennisrackets
Musetti had alle negen sets gewonnen die hij in de eerste drie rondes speelde, maar het lukte hem niet om er één te posten tegen de regerend US Open-kampioen.
© GETTY-AFBEELDINGEN
Tennis heeft een geschiedenis van spelers die dit in de late stadia hebben gedaan. In het serve-volley-tijdperk hadden kampioenen als Jack Kramer, John Newcombe en Pete Sampras een opmerkelijk vermogen om sets en wedstrijden open te breken vanaf 4-all.
Alcaraz deed vandaag nog eerder zijn intrede. Hij zocht en vond niet alleen zijn beste spel. Alsof hij een lichtschakelaar omdraaide, deed hij het snel, alle hoeken gloeiden helder - mobiliteit, kracht, nauwkeurigheid, afwisseling. Met een 0-2 achterstand in de eerste set schakelde Alcaraz in een hogere versnelling en won vijf van de volgende zes games. Na een 2-0 voorsprong in de tweede inning in te leveren, brak Alcaraz Musetti met 2-all en greep opnieuw de controle.
Een soortgelijke uitbarsting kwam in dezelfde fase van de derde set, Musetti serveerde opnieuw op 2-all. Op het eerste punt beëindigde Alcaraz een rally met een scherpe crosscourt forehand winnaar. Vervolgens een onaantastbare down-the-line backhand return. Duidelijk geïntimideerd door alles, van de nauwkeurigheid van Alcaraz tot de voetsnelheid, overspeelde Musetti bij love-30 een forehand naderingsschot om een drievoudig breekpunt te bereiken. Bij 30-40 baande Alcaraz zich een weg naar het net en scoorde een schuine forehand volley winnaar. De pauze in de hand, Alcaraz consolideerde het snel met een liefdesgreep. Matchpoint bij 5-2, voordeel Alcaraz: kick serve naast, gevolgd door gekrulde crosscourt forehand. Hoe vreemd het ook is om een Alcaraz-reeks een vintage toneelstuk te noemen voor iemand die zo jong is, dat was het inderdaad.
Speel beter. Eenvoudig? Ja. Eenvoudig? Nee.
beste tussenliggende tennisrackets
Houd er rekening mee dat Musetti als 17e is geplaatst en zijn eerste drie partijen had gewonnen zonder een set te verliezen. In de derde ronde had hij de als 14e geplaatste Cam Norrie volledig ontmanteld met 6-1, 6-2, 6-4. Musetti had Alcaraz ook verslagen de enige vorige keer dat de twee elkaar op tourniveau hadden gespeeld, een thriller van drie sets afgelopen zomer in de finale van Hamburg. Musetti zei: 'Ik denk dat hij veel is gegroeid sinds de laatste ontmoeting die we in Hamburg hadden.'
Alcaraz zal een 4-0 'record' dragen tegen zijn kwartfinale-tegenstander Stefanos Tsitsipas. De 20-jarige versloeg de Griek en verdedigde in april met succes zijn kroon in Barcelona.
© © Andy Cheung / ArcK-afbeeldingen / Getty-afbeeldingen
Zondag kon Musetti echter slechts af en toe weerstand bieden, een omstander die 16 winnaars tegen 47 voor Alcaraz sloeg. 'Ik was te bezorgd om hem', zei Musetti. 'Ik was tijdens de wedstrijd altijd te gehaast.' In die zin werd Musetti minder deelnemer en meer zoals de rest van ons: toeschouwer. Zelfs Alcaraz houdt van de kans om in zich op te nemen wat er is gebeurd. Gevraagd of hij naar het videoscherm op het veld kijkt na een van zijn opmerkelijke plaatsingen, zei Alcaraz: 'Ja. Vaak. Sommige grote shots wil ik tijdens de wedstrijd nog eens in beeld zien.” Een dergelijke liefde voor het spel roept charismatische sterren op als honkbalgrootheid Willie Mays en basketballegendes Magic Johnson en Steph Curry.
In de afgelopen jaren hebben miljoenen mensen zich afgevraagd wat er gebeurt als grootheden als Serena Williams en Roger Federer het spel verlaten. Alsof het een teken was, is Alcaraz langsgekomen. Er kan al zoveel gezegd worden over zijn ongelooflijke tennis. Er zal de komende jaren nog veel meer over worden gezegd. Hoe is Alcaraz zo snel zo geweldig geworden? Wat waren zijn oefenroutines? Hoe bereidde hij zich voor en hoe presteerde hij als junior? Na verloop van tijd zullen we nog meer leren over zijn ouders, coaches, vrienden. Vandaag prees Alcaraz bijvoorbeeld twee van zijn vroege coaches, Carlos Santos en Kiko Navarro.
Maar de opmerking van de keeper van de laatste tijd komt van iets dat Alcaraz vorige week zei op Roland Garros. Gevraagd of hij lacht omdat hij zoveel wint of dat hij wint omdat hij lacht, zei Alcaraz: “Ik win de hele tijd omdat ik lach. En ik heb altijd gezegd dat glimlachen voor mij de sleutel van alles is, weet je. Ja, ik geniet ervan om dit soort stadion, dit soort toernooien, steden te zijn. Dat is het belangrijkste voor mij om van te genieten, en daarom lach ik altijd.”
Die woorden doen me denken aan de opmerkelijke foto van afgelopen herfst van Federer en Rafael Nadal bij de Laver Cup, de twee hand in hand en huilend na de laatste wedstrijd van Federer. Het onmiddellijke instinct is om tennis strikt als nulsom te zien, waarbij de een wint en de ander verliest - einde verhaal. Maar als dergelijke vertoningen zoals die tranen van de titanen en de glimlach van Alcaraz laten zien, is het misschien wel mogelijk om de uitdagingen van de concurrentie in evenwicht te brengen met pure vreugde voor de kans om eraan deel te nemen.
