PRAAG, TSJECHISCHE REPUBLIEK - NOVEMBER 18: Teamcaptain Jaroslav Navratil, Radek Stepanek, Tomas Berdych, Lukas Rosol, Ivo Minar van Tsjechië en het winnende team Pavel Korda uit 1980, Jan Kodes, Pavel Slozil, Tomas Smid en Ivan Lendl poseren door de winnaarstrofee na een 3-2 overwinning tegen Spanje tijdens dag drie van de laatste Davis Cup-wedstrijd tussen Tsjechië en Spanje in de 02 Arena op 18 november 2012 in Praag, Tsjechië.
Tsjechië versloeg de veel illustere Spaanse matadors om vorige week hun tweede Davis Cup-titel binnen te halen. Onder leiding van de nummer zes van de wereld Tomas Berdych, met Radek Stepanek die een cruciale rol speelde door twee keer gelijkspel te winnen, waaronder het beslissende rubber, nam Tsjechië de moeilijke weg in het navolgen van de Tsjechoslowaakse zijde uit 1980 onder leiding van voormalig nummer één van de wereld Ivan Lendl.
Als vijfde geplaatst in de Wereldgroep, begonnen ze met een 4-1 nederlaag tegen Italië in Ostrava, voordat ze het thuisvoordeel goed konden gebruiken om de kampioenen van 2010 en de als derde geplaatste Serviër te verslaan. Spelend op indoorklei profiteerden de Tsjechen van de afwezigheid van de nummer één van de wereld Novak Djokovic , waardoor nog een 4-1 resultaat werd behaald.
Het werd lastiger toen ze naar Buenos Aires gingen voor de halve finale gelijkspel op outdoor gravel tegen het tweede geplaatste Argentinië, de runners-up in 2011, 2008, 2006 en 1981. Met Juan Martin del Potro fit genoeg om deel te nemen aan slechts één enkelspel rubber, Berdych en co maakten er gebruik van om de gelijkspel af te ronden door het vierde rubber. En terug op indoor hardcourtbanen, wist de Tsjechische machine de straight-sets van Stepanek en Berdych te verslaan voor David Ferrer om de resterende drie rubbers te winnen en de algemene titel binnen te halen.
Is Tsjechië momenteel het nummer één herentennisland ter wereld? Het enorme aantal Spaanse spelers in de top 50 – zeven, waaronder Ferrer, Nicolas Almagro, Fernando Verdasco, Marcel Granollers, Feliciano Lopez, Pablo Andujar en natuurlijk Rafael Nadal (Albert Ramos is #51) – geeft aan dat zij het misschien zijn die zijn de echte verdienstelijke kanshebbers. Ze domineren inderdaad de Davis Cup sinds de eeuwwisseling, wonnen vijf keer (2000, 2004, 2008, 2009, 2011) en bereikten ook de finales van 2003 en 2012.
Het grootste aantal Davis Cup-titels is echter gewonnen door de VS (32 in totaal), de laatste in 2007. Australië staat tweede in de lijst met 28 titels, waaronder één in 2003. Zelfs als we deze lijst beperken tot het Open Era die begon in 1969 en zag het spel professionele spelers accepteren, de VS loopt voorop met 12 overwinningen, gevolgd door Zweden (7), Australië (6) en Spanje (5).
9 april 2000: Pete Sampras uit de VS slaat een backhand tegen Slava Dosedel uit Tsjechië tijdens zijn overwinning in straight sets met 6-4, 6-4, 6-6 (6-2) in de kwartfinales van de Davis Cup in de Groot Westelijk Forum in Los Angeles, Californië.
Statistisch gezien zou een ontmoeting tussen de Amerikaanse zijde van John McEnroe (overwinnaars in 1978, 1979, 1981 en 1982) en de Zweedse zijde van Mats Wilander en Stefan Edberg (titels in 1984, 1985 en 1987 – de laatste zonder Edberg) de toppunt van teamtennis. Hoewel de VS in de jaren 90 een assortiment van sterren hadden zoals Pete Sampras, Andre Agassi, Jim Courier en Michael Chang, hadden ze niet altijd de dienst van deze spelers samen voor de Davis Cup. Ook, terwijl de meervoudig Grand Slam-winnende Aussies Rod Laver (11 Slams), Roy Emerson (12), John Newcombe (7) en Ken Rosewall (8) allemaal hun vak in de jaren 60 en vroege jaren 70 gebruikten, waren hun hoogtijdagen waren vóór de Open Era toen ze van 1950 tot 1967 15 van de 17 titels wonnen.
Als spelers van generatie op generatie zouden worden gemengd in één all-star viermans supergewichtteam, zou de keuze opnieuw zijn tussen deze drie landen en misschien op gravel, de Spanjaarden. De Tsjechische Republiek zou een sterke kant kunnen neerzetten, net als het voormalige Joegoslavië, maar hun macht zou afnemen in vergelijking met de grote drie.
Het Amerikaanse team zou waarschijnlijk worden geleid door de raadselachtige McEnroe, simpelweg vanwege alles wat hij heeft gegeven aan de zaak van de Amerikaanse Davis Cup. Pistool Pete Sampras zou een voor de hand liggende tweede keus zijn met Agassi als extra optie. Courier of Jimmy Connors kunnen komen als back-up in het geval van rubbers op klei. De back-up dubbelspeler die de linkshandige McEnroe zal partneren, zou de rechtshandige tweeling zijn onder de Bryans, Mike. Een verdere back-up in het enkelspel zou de legendarische Arthur Ashe kunnen zijn, die zelf de Davis Cup-glorie in de jaren '70 in het nauw dreef.
Australië is naar mijn mening de duidelijkste grootste bedreiging. Een team van Laver en Emerson, ondersteund door het beste dubbelteam aller tijden in de Woodies, zou echt moeilijk te verslaan zijn. Op gras zou Lleyton Hewitt een kijkje kunnen nemen in het geval van een blessure en Rosewall en Newcombe zijn andere stijlvolle opties om in reserve te houden, waarbij de laatste ook een roep om een van de dubbelspelplaatsen is.
29 maart 2002: Lleyton Hewitt uit Australië geeft een schot terug aan Roger Federer uit Zwitserland tijdens de Nasdaq-100 Open in het tenniscentrum in Crandon Park in Miami, Florida.
Het enige land dat het feest kan bederven is Zweden met een mogelijke line-up van Borg, Edberg, Wilander en Jonas Bjorkman. Hoewel het misschien belachelijk klinkt om te suggereren, zou Thomas Johansson een levensvatbaar alternatief kunnen zijn voor Borg op hardcourt.
Het huidige Spaanse team met de toevoeging van Carlos Moya en natuurlijk de aanwezigheid van Nadal zou de beste keuze van Spanje zijn. Nadal en Ferrer in het enkelspel met Granollers of Lopez en Moya in het dubbelspel. Joegoslavië zou rekenen op huidige tophond Djokovic met aasmachine Goran Ivanisevic die de tweede singles zou spelen. Nenad Zimonjic zou Janko Tipsarevic kunnen vergezellen in het dubbelspel. De Tsjechen zouden Ivan Lendl en Berdych in het enkelspel kunnen hebben met Stepanek samen met Daniel Vacek in het dubbelspel.
Om aan deze mix toe te voegen, gooi de Fransen vertegenwoordigd door Henri Leconte, Guy Forget, Yannick Noah en Jo Wilfried Tsonga erbij en we hebben zeven sterke teams. De achtste en laatste kant zou een All-Star Rest of the World-outfit kunnen zijn die Federer zeker als aanvoerder zou hebben. De tweede plek in het enkelspel als het toernooi op gravel is, zou naar Guillermo Vilas kunnen gaan met Gustavo Kuerten als back-up. De combinatie in het dubbelspel zou waarschijnlijk Daniel Nestor en Leander Paes zijn, hoewel Mahesh Bhupathi en Max Mirnyi een schreeuw zouden hebben vanwege hun chemie die samen op tournee speelde. Op elke andere ondergrond zou de tweede plek in het enkelspel na Federer naar de Duitser Boris Becker gaan.
Wat zouden de resultaten zijn als deze teams zouden worden opgesteld in een Davis Cup-formaat in World Group-stijl? USA om de als achtste geplaatste Tsjechen knock-out te slaan (5-0), terwijl nummer twee Australiër Frankrijk met 5-0 zou stomen op hardcourt. Derde zaden Zweden zou Joegoslavië op gravel vernietigen (4-1: Djokovic wint van Edberg/Wilander) terwijl de All Stars Spanje zouden verslaan (3-2). De halve finale tussen de All Stars en de VS zou voor de Amerikanen moeten gaan op elk ander oppervlak dan gravel, terwijl Australië Zweden op de andere helft van het gelijkspel zou moeten verslaan, beide met 3-2. De finale, opnieuw op gravel, zou op de Aussie-manier gaan, terwijl de VS op gras zou moeten winnen. Op hardcourt kan het alle kanten op.
