Een nieuwe plaquette op het veld Filippe-Chatrier eert zijn ongeëvenaarde erfenis in Parijs-en de evolutie van zijn relatie met zijn menigte.
© 2025 Jean Catuffe
Parijs, Frankrijk-er waren verschillende momenten tijdens het emotionele afscheid van Rafael Nadal op zondagavond bij Roland Garros die de 22-keer Grand Slam-kampioen tot tranen bracht: beide grootmoeders in de tribunes met zijn familie zien en de rechtbank delen met zijn grootste rivals-SriGer Feder, Novak Djokovic en en meer tijd.
basisregel voor tafeltennis
Maar op het moment dat hem het meest leek te beïnvloeden - en sterk resoneerde met fans, zowel op de tribunes als online - koos als een verrassingsgebaar van toernooiorganisatoren. Gilles Moretton, president van de FFT, en Amelie Maursmo, voormalig Wereld nr. 1 en toernooidirecteur, onthulden een nieuwe plaque geëtst met Nadal's voetafdruk ter herdenking van zijn record 14 titels in Parijs. Het is nu een permanente wedstrijd op de rode klei van de rechtbank Philippe-Chatrier.
'Toen ik dat (zag), dacht ik dat het alleen voor dit jaar zou zijn. Wetende dat dit voor altijd zal zijn, is het een cadeau dat ik niet in woorden kan beschrijven,' zei Nadal, nog steeds zichtbaar bewogen op zijn persconferentie later.
“Voor mij was het en het is en het zal altijd een enorme eer zijn en heel, heel emotioneel om deze plek te hebben op het belangrijkste hof van mijn tenniscarrière, zonder twijfel.
'Het is moeilijk om het gevoel te beschrijven, maar het is iets dat me echt heeft geraakt.'
Rafael Nadal geëerd met emotionele eerbetoon video | 2025 Roland Garros
Het lijkt erop dat de speler die het grootste cijfer in de geschiedenis van dit toernooi heeft achtergelaten, na twee decennia van dominantie op dit oppervlak een permanente en tastbare zou ontvangen. Hij heeft al een standbeeld op het terrein, een zeldzame eer voor een niet-Franse atleet. Vorig jaar hielp hij de Olympische Spelen in Parijs te openen en ontving hij de fakkel van de nationale voetbalheld Zinedine Zidane, waardoor zijn plaats in het pantheon van de sportlegendes van dit land werd versterkt.
Voor langdurige tennisfans bracht de plaquette ook op dezelfde manier 'moeilijk te beschrijven' gevoelens: een eerbetoon als deze leek misschien zelfs een paar jaar geleden onvoorstelbaar, ongeacht hoeveel coupé des mousquetaires hij heeft opgeheven.
Tijdens de ceremonie dacht Nadal na over zijn Roland Garros -debuut uit 2005, dat een jaar was vertraagd vanwege een blessure met betrekking tot zijn aangeboren voetconditie die bijna beëindigde zijn carrière voordat het zelfs begon.
Bekijk dit bericht op Instagram
'Dat was het eerste toernooi dat ik benaderde met het gevoel dat er iets speciaals kan gebeuren. (Het) was de eerste slam dat ik een van de kandidaten was,' vertelde hij later aan de Press.
“Ik was 100 procent nerveus. Maar tegelijkertijd, als je 18 jaar oud bent, heb je veel energie, en op een of andere manier maak je je minder zorgen over alles. Je hebt deze frisse mentaliteit over niet veel nadenken over de negatieve dingen die kunnen gebeuren, alleen maar nadenken over de motivatie om je best te spelen, probeer je best en winnen.
'Dat is wat ik me herinner: een man met veel energie, met een geweldige passie en motivatie voor wat ik deed.'
Dit is wat ik me herinner: dat jaar was zijn vierde-ronde wedstrijd tegen de Fransman Sebastien Grosjean Bijna 10 minuten pauzeerde Vanwege het meedogenloze booing van de fans. De vijandigheid werd alleen geïntensiveerd bij elke wedstrijdwinst - en met elk voorbijgaand jaar - uitgesproken door de minachting van de pers voor zijn brutaal effectieve speelstijl, het pool tegenover de flair en kunstenaarschap traditioneel gevierd in Frankrijk.
Met rivalen Roger Federer, Novak Djokovic en Andy Murray aanwezig, werd Nadal geëerd met een afscheidsceremonie in Roland Garros.
tennisbal om autodeur te openen
© 2025 Getty -afbeeldingen
Toen Nadal in 2009 zijn eerste nederlaag leed, door Robin Soderling, herinner ik me dat de viervoudig kampioen van elke fout werd ontmoet met jagers en fluitjes. Zelfs in 2016, met negen titels op zijn naam, maar te midden van een droogte van drie jaar, sprak hij openhartig over de koele receptie:
'Dit toernooi is zo belangrijk, zo'n prachtig toernooi voor mij. Nou, zo is het', zei hij van De menigte is gastheer . 'Maar ik wou dat, als ik terug ben, ze me een beetje kunnen ondersteunen op belangrijke momenten.'
Als iemand die Nadal begon te volgen tijdens het toernooi van 2007, herinner ik me dat ik niet eens naar het scherm hoefde te kijken tijdens zijn wedstrijden - gewoon luisteren naar de boosheid was genoeg om te weten wie het punt won. Tien jaar later was ik emotioneel en zag Nadal mistige ogen krijgen toen hij zijn recordbrekende 10e Roland Garros-titel-'La Decima' behaalde-en eindelijk zijn eerste echte staande ovatie ontving van de chatrier menigte.
Nadat hij eindelijk werd aangetoond dat hij verslagbaar was, en dus menselijk, leek op deze locatie de betovering tussen Nadal en de fans te verbreken - omdat het publiek uiteindelijk kwam om de legende te omarmen die ze ooit verzetten. Al die tijd heeft Nadal zijn spel, zijn aanpak of zijn manier van denken nooit veranderd, en hij verontschuldigde zich ook nooit of schuwde zich ook nooit. Hij bleef maar winnen, wegchippen van langdurige records en wrok langdurige wrok totdat, ongelooflijk, Nadal zijn carrière als 'nog een Franse speler' afmaakte.
Voor mij was het en het is en het zal altijd een enorme eer zijn en heel, heel emotioneel om deze plek te hebben op het belangrijkste hof van mijn tenniscarrière, zonder twijfel. Het is moeilijk om het gevoel te beschrijven, maar het is iets dat me echt heeft geraakt.
'Natuurlijk, aan het einde van deze dag, om een eerbetoon te ontvangen zoals ik vandaag in Parijs, in Roland Garros, in Frankrijk is, is hij iets heel speciaals,' erkende hij.
'Omdat ik allereerst het Spaans ben, weet je. En ze geven me het gevoel dat ik hier de laatste speelde, laten we zeggen 12, 15 jaar, ze geven me het gevoel nog een Franse speler.'
En op zondag gaven ze hem een goede Franse uitzending. Op dezelfde rechtbank waar hij de meeste weerstand had doorstaan, waren fans nu uitbundig met hun applaus en stonden snel op voor de 14-keer kampioen. Ze zongen zijn naam. Ze pakten de fans in het witte of verschrikkelijk Gekleurde T -stukken gearrangeerd om berichten '❤️Rafa❤️' en 'RG14' te spellen.
Nadal nam het allemaal op. Met zijn zoon, Rafa Junior, op zijn heup, maakte hij een laatste ronde rond Chatrier - en liep voor de laatste keer van de rechtbank.
Net zoals zijn Roland Garros -debuut was vertraagd vanwege een blessure, was ook zijn afscheid. Vorig jaar leed hij hier een verlies van de eerste ronde, maar liet de deur open voor een mogelijke terugkeer van 2025. Deze keer was er geen dubbelzinnigheid, en hij werd eindelijk in Parijs betwist zoals hij verdiende.
Bekijk dit bericht op Instagram
'Ik heb plezier,' zei Nadal over zijn nieuwe leven als gepensioneerde tennislegende. Zijn dagen zijn nu gevuld met familietijd in Mallorca, golfrondes, visreizen en werken voor zijn verschillende zakelijke ondernemingen.
Tennis is moeilijk te leren
Het is acht maanden geleden dat hij voor het laatst tennis speelde: 'Ik heb na mijn pensionering nog geen racket (aanraak) ... maar dat zal ik doen.'
'Ik mis niet veel tennis, omdat ik voel dat ik alles heb gedaan wat ik had,' voegde Nadal eraan toe. “Ik kom aan op de dag van vandaag met de vrede die ik niet op het veld kan zijn, (dat) mijn lichaam laat me niet toe om op het veld te zijn. Dus dat is alles. Ik ben (in) vrede.
“Ik heb alles gedaan wat ik zou kunnen om de best mogelijke carrière te hebben, en nu geniet ik van deze nieuwe fase van mijn leven. Ik weet zeker dat ik minder opwindend zal zijn dan de tenniscarrière, omdat de adrenaline die de sporten je geeft, ik denk dat het onmogelijk is om te vinden in andere dingen in het leven.
'Maar dat betekent niet dat ik minder gelukkig zal worden. Ik kan gelukkiger zijn met minder adrenaline en het verzorgen van verschillende dingen.'
