De Serviër liet het gezeur over verloren slaap een van zijn mooiste momenten niet verpesten.
Nou, er zit altijd dat soort overtuiging en geloof in mij, dat ik een Slam kan winnen. Dat is de reden waarom ik nog steeds op dit niveau concurreer. Daarom ben ik hier. Novak Djokovic, 24-voudig Grand Slam-kampioen, 37 jaar oud en sinds november vorig jaar zonder titel, voordat hij zijn derderondewedstrijd op Roland Garros speelde met Lorenzo Musetti.
Die bewering van Djokovic klonk als de opschepperij van een trotse en gewonde man toen hij de zaal vol verslaggevers op Roland Garros bereikte. Velen van hen zijn bezig met wat je een deathwatch zou kunnen noemen voor de ambities van een titan. Velen dachten dat hij, nou ja, buigzaam was.
Hoe verkeerd waren ze.
Aan het slot van zijn vervolg , stond Djokovic om 03.07 uur in de koude, vochtige lucht op Court Phillipe Chatrier en zag er lang niet zo piekerig en vermoeid uit als hij er de afgelopen ruim vier uur soms uitzag.
Djokovic bedankte de troupers. Velen van hen hadden zich diep in hun geluiddempers gekropen, als schildpadden met naar binnen getrokken kop, die de nacht doorstonden. Ze hielpen Djokovic over de finish als een duizenden man sterke “domestiques” in een wielerwedstrijd.
“Ik had die energie nodig op twee punten in de vierde”, legde Djokovic uit. “Ze begonnen mijn naam te scanderen en ik voelde een geweldige nieuwe golf van wilskracht en energie.”
hoe badmintonregels te spelen
© AFP of licentiegevers
“Je gaf me energie bij de 2-2 in de vierde set”, zei Djokovic krachtiger dan dergelijke erkenningen gewoonlijk worden gedaan. Als om zijn oprechtheid te benadrukken vervolgde hij: “Op dat moment werd ik een andere speler. . .Ik werd een andere speler. Dat was misschien wel de beste wedstrijd die ik hier ooit heb gespeeld. Het meest opwindende.”
Wat de keerpunten betreft, het was een even goede verklaring als deze comeback door de eeuwen heen. In werkelijkheid zijn heldendichten als deze zo volgestopt met ‘sleutelmomenten’ en ‘kritieke ongedwongen fouten’ en ‘cruciale breekpunten’ dat ze allemaal samenlopen. Dit is wat velen van ons zullen overhouden als de blijvende herinnering aan dit 4 uur en 32 minuten durende epos: Djokovic vliegt door de lucht, benen in de zij, uithalend met die cobra-snelle forehand; Lorenzo Musetti, gehuld in vochtige rode klei, draaide zijn rug naar het net terwijl hij zich cobra-achtig oprolde om op een backhand te walvissen - een backhand met één hand, niet minder.
Keer op keer deden ze dit, waarbij ze het grootste deel van wat wij beschouwen als de grenzen van zowel wil als vaardigheid, trotseerden.
Toen hij naar voren kwam, sloot Musetti een backhand-volley af en pakte een strakke tweede set van Djokovic.
tennis-topspin-service
© Matt Fitzgerald
Pas op, slapharige mededinger Jannik Sinner. Pas op, menselijke smiley, Carlos Alcaraz. Denk er niet eens over na, Sascha, Daniil, Stefanos. Djokovic heeft zijn vlag in het rode zand geplant met de nadrukkelijke stoot van een man die gelijk heeft gekregen. Het zal moeilijk zijn hem te begraven in de krantenkoppen die nu zijn overlijden bekendmaken.
Of zal hij?
Hoezeer deze verklaring ook zal doen voor het vertrouwen van Djokovic – en de angsten van zijn toekomstige tegenstander(s) – het kan niet veel voor zijn benen doen, hoe diep de massage, hoe koud het ijsbad of hoe goed de herstelinspanning ook is. Het ontnuchterende feit voor Djokovic (noem het de kater) is dat zijn biologische klok waarschijnlijk in de war is geraakt door het gekke schema. Onder invloed van het drassige weer in Parijs de afgelopen week en de daaruit voortvloeiende planning en veldwisselingen begon de wedstrijd pas na 22.30 uur – later dan veel avondwedstrijden op Roland Garros zijn geëindigd. Maar Djokovic was niet van plan om een van zijn mooiste momenten te laten verpesten door te piekeren over verloren slaap.
“Ik wil er niet op ingaan [het schema],” zei Djokovic tegen verslaggevers terwijl de dageraad steeds dichter bij het perscentrum kwam. “Ik heb mijn mening, maar ik denk dat er vandaag geweldige dingen zijn om over te praten in deze wedstrijd. Zowel Lorenzo als mijn prestaties vallen op, dus over het speelschema wil ik het niet hebben.”
“Ik heb mijn mening”, zei Djokovic tijdens een late persconferentie, “maar ik denk dat er in deze wedstrijd vandaag geweldige dingen zijn om over te praten. Zowel Lorenzo als mijn prestaties vallen op, dus over het schema wil ik het niet hebben.
© AFP of licentiegevers
In plaats daarvan herhaalde Djokovic, die ook een nieuwe mijlpaal zette met zijn 36e Grand Slam-overwinning van vijf sets, hoe het draaipunt plaatsvond in die vijfde game van de vierde set:
tennisschoenen in de wasmachine wassen
“Ik zat echt in de problemen. . . Op een gegeven moment wist ik niet wat ik moest doen. Van beide kanten kreeg hij veel ballen terug, winnaars uit beide hoeken, goede servers, die elke bal over het veld lieten rennen. Het voelde niet geweldig om hem te spelen in die derde set en het begin van de vierde.”
Toen kwam de menigte die Djokovic zo vaak had afgewezen, de menigte die hij zo lang het hof had gemaakt, op zoek naar hun genegenheid, naar voren om Djokovic aan te moedigen – en aan te zetten.
“Ik had die energie nodig op twee punten in de vierde”, legde Djokovic uit. “Ze begonnen mijn naam te scanderen en ik voelde een geweldige nieuwe golf van wilskracht en energie. Ik denk dat ik vanaf dat moment een andere speler was. Ik denk dat ik vanaf dat moment nog maar één wedstrijd heb verloren.”
Djokovic piekte met een bagelset, waardoor de Italiaan vanaf de basislijn uitgeput raakte.
© Matt Fitzgerald
Tegen het einde van de vierde set steeg Djokovic de legendarische zone binnen waar de bal groot lijkt als een volleybal en het lichaam in de automatische piloot vliegt.
“De vijfde set was gewoon geweldig. Ik zat op een hoogtepunt, reed op die golf en liet de wurggreep die ik op Lorenzo creëerde aan het einde van de vierde echt niet los. Ik bleef maar doorgaan, bleef maar doorgaan en [raakte] een geweldige winnaar om de wedstrijd af te ronden.
Is het een voorteken dat de wedstrijd het vorige record voor de laatste wedstrijdafsluiting op Roland Garros (01.26 uur) met anderhalf uur heeft verbroken – een record dat in 2020, in juk met Sinner, werd gevestigd door Rafael Nadal?
hoeveel verdienen tennisleraren
Nadal won vervolgens het toernooi. Het is een handig voorteken, maar Djokovic is na maanden van frustratie losgelaten. Hij hoeft niet bijgelovig te zijn.
Pas op, een en al.
