Mitch Case is een PTR-gecertificeerde coach, USRSA Master Technician en TENNIS.com rackettester gedurende de afgelopen tien jaar en biedt een kijkje achter de schermen tijdens een spraakmakend tourevenement.
© AFP via Getty Images
Wanneer spelers een grote titel als de BNP Paribas Open winnen, is het gebruikelijk dat ze een litanie aan supporters bedanken. Het begint meestal bij hun coaches en familie, en gaat verder naar trainers, agenten, fans, sponsors, ballenkinderen en misschien zelfs een hogere macht. Toch zal iemand die veel waardevoller was dan zelfs goddelijke tussenkomst vaak niet herkend worden. Toernooibegeleiders lijken een beetje op stoelscheidsrechters: ze worden alleen opgemerkt als er iets misgaat.
Omdat ze zoveel variabelen op het veld niet in de hand hebben, hebben spelers de gemoedsrust nodig dat hun uitrusting daar niet bij hoort. De Californische woestijnwind kan een eigenzinnige forehand veroorzaken, maar hun rackets en snaren kunnen niet de bron van enige onrust zijn. Daarom vertrouwen spelers op de vaste handen in de stringerskamer van Indian Wells. Spelers weten dat een racket slechts zo goed is als zijn besnaarfunctie, en deze bespannen behoren tot de beste ter wereld.
De bespankamer van Indian Wells wordt uitgerust en gerund door Head. Mitch Case maakt sinds 2021 deel uit van het bespanteam. Hij is ook een PTR-gecertificeerde coach, USRSA Master Technician en is een TENNIS.com rackettester van de afgelopen tien jaar. Het is eerlijk om te zeggen dat hij en zijn collega's in de bespanruimte verstand hebben van apparatuur. We vroegen hem om een kijkje achter de schermen bij een spraakmakend tourevenement.
Q. Je snuffelt nu al een aantal jaren bij IW. Beschrijf hoe de bespanruimte tijdens een groot tourevenement eruit ziet.
CASE: Eerlijk gezegd is het niet erg glamoureus. De ruimte is geheel gewijd aan het werk dat gedaan moet worden. We hebben ruimte voor 11 primaire bespanmachines en machines, een middengedeelte waar rackets worden klaargemaakt om te worden bespannen en gestencild nadat ze zijn bespannen, een receptieruimte voor spelers, coaches of entourage om rackets neer te zetten en op te halen, en een achterkamer met een extra machine, drankjes, snacks en basisbenodigdheden. Naast de 11 begeleiders hebben we twee teamleden die in het middengebied werken, en twee balie-/back-upbegeleiders, plus twee tot drie managers van Head die helpen en vanuit de kamer werken. Zoals veel van de noodzakelijke toernooidiensten bevinden we ons in een tijdelijke trailer net buiten het spelersgebied van het stadion. (bij Indian Wells) zijn we het dichtst bij het stadion, zodat spelers snel en gemakkelijk kunnen afzetten of ophalen rackets.
Van de stringers/receptie hebben acht teamleden Grand Slam-ervaring, terwijl de overige vijf Master's 1000-ervaring hebben. Het is een heel sterk team.
Qua sfeer is het helemaal niet wat de meeste mensen denken: de interactie met de professionele spelers is doorgaans vrij minimaal. De meeste interacties vinden plaats met het receptiepersoneel en een lid van het team van de speler, (bijvoorbeeld een) coach, slagpartner, ouders, enz. Af en toe zullen spelers en coaches hallo zeggen of grapjes maken met de kamer, vooral als ze herken teamleden van andere toernooien, maar meestal is het heel snel: 'Hallo. Mag ik ze morgen, 10.00 uur? Bedankt, zie je later.'
Indian Wells bespankamer
toekomstige tenniselleboogsteun
V. Hoe ziet jouw typische dag eruit bij IW als het gaat om uren en volume aan rackets?
CASE: De begindagen van het toernooi zijn altijd het moeilijkst. We zien het grootste aantal rackets van zondag tot en met donderdag van de eerste week (kwalificatie tot en met 1e ronde). We nemen in dat tijdsbestek ruim 300 rackets per dag aan, dus tussen de 30 en 40 rackets per stringer, afhankelijk van het schema. Naarmate het toernooi vordert en het aantal spelers en wedstrijden afneemt, zullen we steeds minder rackets zien.
Meestal komen we tussen 07.00 en 07.30 uur in de kamer aan – af en toe eerder, als een bespanningsspeler een enorme stapel ‘s morgens bespannen’ rackets heeft (sommige spelers vragen om hun rackets op de ochtend van hun wedstrijd te bespannen of oefenen), en er zullen minstens twee tot drie stringers blijven tot de laatste wedstrijd van de dag is afgelopen, voor het geval er een “op het veld” nodig is (wanneer een speler een racket nodig heeft dat bespannen is tijdens zijn wedstrijd).
V. Krijg je een groep specifieke spelers toegewezen, of is het meer een ploegendienst-opstelling?
CASE: Ja, de receptie wijst spelers toe aan een specifieke stringer. Dit zorgt voor consistentie op een aantal niveaus: de stringertechniek en de gebruikte machine. Hoewel alle stringers experts op dit gebied zijn, kunnen kleine verschillen in techniek kleine variaties in gevoel of prestatie veroorzaken voor de meest gevoelige spelers. Het proces van het toewijzen van spelers aan een stringer zorgt er ook voor dat de rackets op dezelfde machine blijven, voor het geval er enige variatie is in de manier waarop de machines ten opzichte van elkaar presteren.
Er zijn twee situaties waarin een speler een andere stringer of machine heeft:
- Als de speler een bal naar het veld stuurt, maar zijn stringer bevindt zich in het midden van een ander racket of is om een andere reden niet beschikbaar.
- Als zijn stringer naar huis is gegaan, wordt de speler aan een nieuwe stringer toegewezen.
V. Wat is de gekste of meest stressvolle dag die je hebt gehad – dit jaar of een ander jaar – of het nu gaat om het aantal gespannen frames of de snelheid van levering?
CASE: Ik denk dat mijn meest stressvolle toernooidag in 2022 was. Ik had op een ochtend op verschillende tijdstippen veertien rackets die ik moest inleveren, en ik haalde ternauwernood een van de deadlines (met de hulp van mijn teamgenoot Will Devine, die hielp bij het rechttrekken van enkele van mijn stokken, zodat ik kon blijven rijgen).
Mijn meest stressvolle racket was voor een speler die om de hoogste spanning vroeg die de machine kon bereiken. We hebben de spanning op het maximale gezet, met de maximale voorrekinstelling, die nog strakker trekt om een deel van de kruip uit de snaar te verwijderen. De machine zou aan elke snaar ongeveer 95 lbs trekken (Luxilon 4G); Ik bleef wachten tot de snaar of het racket zou breken.
Een andere situatie die in me opkomt was een optreden van een van mijn spelers vorig jaar. Toen het racket de kamer binnenkwam, stond de speler met 0-4 achter in de derde, dus de race was begonnen om het terug op het veld te krijgen. Terwijl ik aan het snaren was, bleef mijn kamergenoot, Nico Ionesco, mij wedstrijdscores doorgeven om me gemotiveerd te houden. Hij zei dingen als: 'Ze is net gebroken... Ze heeft dat racket nodig!' en 'Ze staat 15-30 achter, maar schiet maar op!' Terwijl ik de stick aan het afmaken was, liet een bewaker Nico's bel barsten en vertelde me dat de wedstrijd al voorbij was; hij had me de hele tijd valse scores gegeven, omdat de speler in de derde snel met 1-6 had verloren. Al die stress veranderde onmiddellijk in lachen.
Voor het grootste deel is de meerderheid van de stress cumulatief. Het zijn meerdere dagen op rij van late avonden en vroege ochtenden met slechte slaap, jetlag, lange uren van nauwgezet werken, pijnlijke lichaamsdelen, afhaalmaaltijden of stadionvoedsel voor bijna elke maaltijd, verlies van een uur slaap door zomertijd, en weg van huis zijn. Het is absoluut een marathon die af en toe veel mentale kracht vereist. Het is nuttig om te genieten van de mensen met wie je werkt, en om plezier te hebben wanneer je maar kunt!
Mitch Case (tweede van rechts) en het snarenteam van Indian Wells.
V. Welke trends heb je tijdens de tours opgemerkt op het gebied van snaarkeuzes en spanningen?
CASE: De spanningen zijn overal. Zoals gezegd hadden we een speler die vroeg om het hoogste wat de machine kon bereiken, en nog een bespanning van 22 lbs. Dit jaar was de laagste spanning die ik bespannen had 19,5 kg (43 lbs), terwijl de hoogste spanning 27 kg (59 lbs) was. Ik weet zeker dat andere stringers een groter bereik hadden.
Wat de snarenkeuzes betreft, gebruiken de meeste spelers volledige poly-opstellingen. We zien echter een toename in zowel darm/poly- als poly/poly-combinaties. Een aantal spelers gebruikt een andere snaar of snaardikte op de kruisen.
V. Wat is de meest ongebruikelijke snaaropstelling die je hebt bespannen?
GEVAL: Volledige Luxilon ALU-kracht van 10 kg (22 lbs), vier knopen - ik wed dat een aantal van de tandwielkoppen daar de speler kunnen raden. Het hele snarenbed beweegt bij het weven van kruisen, wat behoorlijk raar is.
De andere is het racket dat ik eerder noemde: Full Luxilon 4G met de hoogst mogelijke spanning, twee knopen (één stuk touw, ATW-patroon).
V. Wat is het favoriete opkikkertje in de stringerskamer: koffie of energiedrankjes?
CASE: De hapjes en drankjes gaan snel in de bespanruimte. Onze teamleider, Julian Li, heeft de kamer altijd voorzien van een heleboel lekkers, zoals chips, koekjes, trailmix, noten, enz. – snelle koolhydraten en/of eiwitten om ons de dag door te helpen.
We consumeren veel koffie, frisdrank, Gatorade en water, maar ik denk dat de meest opvallende drank de favoriete energiedrank van Mike Stephens is: Goat Fuel.
We eten de meeste maaltijden ter plaatse, bij de toernooiverkopers. De Reuben-sandwich van Sherman's Deli is de afgelopen jaren een favoriet in de kamer. Mijn persoonlijke favoriete maaltijd is de Coachella Forever Salad van Chef Tanya’s Kitchen.
Vraag: U woont en werkt in Connecticut. Je hebt een jong gezin. Toch ben je bereid en enthousiast om een paar weken door het land te reizen om een pro-evenement bij te wonen. Wat is de aantrekkingskracht?
CASE: Ik vind een paar dingen aantrekkelijk. Ten eerste is Indian Wells de ‘Fifth Slam’: het is een geweldige locatie en de energie is superpositief. Het is cool om er deel van uit te maken.
Professioneel gezien is het een behoorlijk grote eer om gevraagd te worden om deel te nemen aan een van de belangrijkste toernooien ter wereld. Dat is moeilijk om af te wijzen.
Over professionele eer gesproken: het is de enige kans die ik heb om met deze specifieke groep mensen te werken – van de managers bij Head tot het receptiepersoneel, het centrumpersoneel en de stringers. Het is uniek om met deze groep geesten te kunnen samenwerken. We hebben de kans om ideeën te verkennen met betrekking tot apparatuur- en spelerstrends, bespantechniek en best practices, en om te brainstormen met een wereldleider op het gebied van sportartikelen. Ik heb er zoveel van geleerd en heb door de jaren heen zoveel plezier gehad met mijn teamgenoten.
Uiteindelijk is het de combinatie van de voorgaande drie factoren, plus de uitdaging. Ik maak grapjes met mijn spelers thuis dat het mijn favoriete extreme sport is: sommige mensen lopen marathons… ik rijd bij Indian Wells.
