The Hall of Famer, huidig Tennis Channel-analist en populaire podcaster bespreekt zijn overstap naar de Wilson Shift en de staat van zijn spel.
Het begon met een tweet.
In februari vroeg Andy Roddick onschuldig aan zijn grote volgers op sociale media of ze suggesties hadden voor een nieuw racket. Hij overwoog vaker te spelen dan af en toe een tentoonstelling, en had het gevoel dat zijn oude rackets in de garage al lang over de houdbaarheidsdatum waren. Omdat hij niet veel wist over het huidige racketlandschap, dacht Roddick dat hij zou crowdsourcen voor aanbevelingen van zijn deskundige publiek. Hij was niet voorbereid op de reactie.
“Ik was stomverbaasd”, zegt Roddick. “Ik verwachtte zo’n honderd reacties en het bleef maar doorgaan. Iedereen heeft een mening over een racket.”
Inclusief ik. Ik was een van de talloze mensen die Roddick overspoelden met hun racketadviesdiensten. Ik beloofde toegang tot mijn voorraad demo's en alle wijsheid die ik kon bieden. Mijn voorstel bleef echter hangen, overtroffen door een beter aanbod.
'Ik wil jou of jouw expertise niet beledigen, maar 'Racquet Ron' is behoorlijk goed.'
Ik ging met pensioen met hoeveel rackets ik ook had. Waarschijnlijk twaalf of zo op een gegeven moment. Ik heb alles gebruikt wat ik over had toen ik tot nu toe stopte
— andyroddick (@andyroddick) 10 februari 2024
Roddick doelt natuurlijk op Ron Rocchi, Wilsons oude Racquet Innovation Manager en allround goeroe op het gebied van tennisuitrusting. Na het evalueren van de stroom reacties was Wilsons uitnodiging om een droomdag van rackettesten met hun verschillende opties te organiseren te mooi om te laten liggen. Roddick stuurde Rocchi enkele van zijn oude rackets ter vergelijking, en besprak waar hij nu naar op zoek was en toen hij op tournee was. Rocchi bedacht vervolgens een sampling voor Roddick om te spelen om mogelijk zijn nieuwe stick te ontdekken.
welke uitrusting nodig is om badminton te spelen
'Ik had nog nooit eerder een buffet met opties meegemaakt', zegt Roddick. “Na al die discussies en nerds kwamen we uiteindelijk op een punt waar ik bij de selectie wist dat het waarschijnlijk een van de drie modellen zou worden. Maar ik wilde ook alle andere modellen voelen. Om maar een beetje de woordenstroom te geven van wat ik voelde. Toen ik ermee begon, was het vrij duidelijk dat de Shift degene zou zijn waarmee ik vertrok.
Op de tweede plaats?
'Ik zou waarschijnlijk voor de Pro Staff zijn gegaan', zegt hij. “Eigenlijk vond ik het veel leuker dan ik dacht. Ik heb het altijd gezien als een racket van het Roger-type, waarbij je een buitenaards talent moest hebben om het op een bepaalde manier te hanteren. Ik ben er vrij zeker van dat zelfs ik er tijdens mijn carrière een goede volleyer mee had kunnen zijn. Het was een genoegen om 15 minuten gevoelsschoten te maken. Maar aan de voorkant moet ik wat harder werken om dat spinmechanisme te creëren en ik wil dat die luie spin altijd gemakkelijk toegankelijk is.”
Roddick geniet van de vergevingsgezindheid van de Shift bij onvolmaakte schoten.
Dat is een van de grote troeven van de Shift. Het nieuwste Wilson-frame, nog steeds in de eerste editie, is gericht op agressieve baseliners die een zware, doordringende bal met veel spin willen raken. De bron hiervan is het unieke buigprofiel van het racket. Het is ontworpen om minimale torsieverdraaiing te ervaren bij contact, zodat er voldoende kracht en energie terug in de bal zit. Tegelijkertijd heeft het frame een behoorlijke hoeveelheid laterale flexibiliteit. Dit combineert hoogwaardige stabiliteit met een hogere lanceerhoek om de spin op de bal te accentueren.
Voor Roddick voegde het een gebruiksvriendelijkheid toe die de Shift overdreven maakte.
“Ik hou van dat beetje extra hulp. Ik noem het de late save”, zegt hij. “Met de Shift raak ik hem vaak, maar hij is niet perfect en ik denk dat het een verloren bal is, en opeens vindt de zwaartekracht hem. Je hoeft niet te kiezen tussen spin of diepte; beide zijn beschikbaar. Ik ben raar omdat mijn foto's aan beide kanten heel verschillend zijn. Ik heb een spinnier-forehand en ik kan geen topspin op mijn backhand slaan als je mijn leven zou bedreigen. Het is vrij zeldzaam om een racket te vinden dat bij beide past.”
Met het oog op de leeftijd is Roddicks standaardmodel Shift een beetje lichter dan wat hij tijdens zijn speeldagen zwaaide. Het gewicht is ook iets anders verdeeld; nog steeds aan de head-heavy kant voor dat “whip around-effect”, maar een beetje evenwichtiger. Door samen te werken met Wilson kon hij ook met Luxilon aan de slag gaan – wat hij ‘Pandora’s snarendoos’ noemt. Omdat hij op tournee een darm-hybride gebruiker was - hij vond dat dit de beste opstelling was voor zijn service - betekende de stijfheid van het bespannen met alle Luxilon ook dat zijn snaarspanning daalde.
'Ik had nog nooit eerder een buffet met opties meegemaakt', zegt Roddick. 'Het was vrij duidelijk toen ik ermee begon dat de Shift degene zou zijn waarmee ik vertrok.'
Hij heeft ook verschillende 'testframes' waar hij doorheen fietst om het experimentele product van Wilson uit te proberen. Of het nu gaat om een prototype van een racket, een toekomstige versie van een huidig model of een snaaridee, Roddick test het uit en geeft Rocchi zijn feedback. Naast zijn reguliere spel staat Roddick 3 tot 4 keer per week weer op de baan. Zijn lichaam houdt stand, hoewel hij niet pronkt met zijn kenmerkende service.
“Helaas is er bij het serveren sprake van een ‘morning after effect’”, zegt hij. “Er zijn bepaalde spelers waarvan je denkt dat ze op hun zestigste ook zo zullen dienen. Ik ben die man niet. Die van mij was een beetje te gewelddadig. Het verplettert mijn rug als ik het doe.”
Daarom lacht hij om het idee van een comeback. Voor het overige is hij tevreden met zijn niveau en geniet hij ervan om voor het eerst sinds lange tijd weer regelmatig op de baan te staan.
“We worden allemaal geconfronteerd met onze eigen sterfelijkheid, net zoals we tegenover de andere kant van de veertig staan. Ik realiseerde me dat ik waarschijnlijk nog een run van tien jaar heb waarin ik atletisch kan zijn en wil ik dat loslaten? Het is gewoon leuk om daar te zijn en het gevoel te hebben dat ik weer kan tennissen.”
