Een algemeen beeld van Arthur Ashe Stadium tijdens de tweede ronde van het herenenkelspel tussen Lleyton Hewitt uit Australië en Juan Martin Del Potro uit Argentinië op dag vijf van de US Open 2013 in USTA Billie Jean King National Tennis Centre op 30 augustus 2013 in de Vlissingen buurt van de Queens borough van New York City. (Foto door Maddie Meyer/Getty Images)
New York City heeft een sudderende aanwezigheid in de populaire cultuur. Die aanwezigheid wordt geholpen door het feit dat het zich in de Verenigde Staten van Amerika bevindt, een land dat zich niet bewust is van zijn eigen 'supermacht'-status. De US Open op de Flushing Meadows is toevallig de smaak van de maand, en vragen over de verblijfplaats van een afwezig dak zijn met de tijd alleen maar geëscaleerd.
De aankondigingen van het installeren van een dak tegen 2016 zijn niets nieuws in de oren van de fervente fan; het is een uitdagend testament van de tijd van vandaag door de officials van de U. S Open in hun poging om het toernooi uitsluitend buiten te houden en de onstabiele, oncontroleerbare omgeving van de Open levend te houden.
Het is duidelijk dat het krijgen van een dak nooit een onderwerp van concurrentie is geweest, want als dat zo was, zouden de Verenigde Staten er een punt van hebben gemaakt om niet achter te blijven op hun concurrenten. Het zal ook geen innovatie zijn. Het plaatsen van een dak kan zijn eigen voor- en nadelen hebben.
Ik zal beginnen met de positieve punten die in petto zijn. Zoals reeds aangekondigd krijgen het Arthur Ashe Stadium en het Louis Armstrong Stadium een dak. Dat laat de andere blauwe harde rechtbanken om getuige te zijn van de hemelse afwijkende meningen. Maar met die twee installaties stijgt het voorspelbaarheidsniveau van de wedstrijden die ze hosten. We kunnen de spelers de hele geplande duur van de wedstrijd zien spelen zonder dat het regent. Het publiek in het stadion en thuis kijkend krijgt een ononderbroken, doorlopende wedstrijd te zien. Het voorspelbaarheidsniveau kan de kaartverkoop verhogen en de economie van het toernooi verbeteren.
Nu kunnen twee en slechts twee stadions bogen op het beheersen van het weer in hun greep.
Dit is belangrijk bij het bekijken van de nadelen. Het Arthur Ashe Stadium heeft een capaciteit van 22.000 en is daarmee de grootste tennisarena ter wereld, en volgens Reuters kan het openen of sluiten van de uitschuifbare daken vijf minuten duren. Dat roept de vraag op hoe de daken zullen worden gebruikt.
Gebruik van het dak betekent wel enige onderbreking, zelfs voor vijf tot tien minuten. Als er tekenen van regen zijn, zullen ze deze dan onmiddellijk afsluiten of wachten tot de eerste paar druppels de zwaartekracht volgen en dan een beweging maken? Als de wedstrijden in deze stadions zo zijn gepland dat er spelers zijn die hoger in rang zijn of populair zijn, wat betekent dat dan voor de andere banen? Die banen kunnen het temperament van de speler echt op de proef stellen. Het kan een geweldig platform zijn om iemands vaardigheden te ontdekken en te tonen.
De weersomstandigheden maken echter deel uit van het drama. Waar het voor de ene speler een furieuze tegenslag is, kan het voor een andere een rustgevende opluchting zijn. De veranderende posities van de zon en de daaropvolgende schaduwen, de gigantische slag van de wind en de overgang van zonnig naar winderig - het maakt allemaal deel uit van het plezier.
En dit gebeurt in een stad als New York, die hoog in het vaandel staat en een voorbeeld is van de verschillende tinten van Amerika, waardoor deze chaotische emotionele intensiteit wordt geboden die bij andere toernooien ontbreekt. Misschien omdat mensen van over de hele wereld naar New York City komen en plaats maken voor een reeks fans die op verschillende manieren hun steun betuigen. Ze zullen dansen, ze zullen zingen en ook in hun chaos kunnen ze de orde volgen.
Het dramatische om nu te zeggen zal zijn dat voor een stad die boven de vernietiging, ellende en ontberingen uitstak als gevolg van 9/11 en de recente orkaan, een beetje regen geen kwaad kan om hun geest te temperen. Maar aangezien het volgen van de trend van het installeren van daken nu protocol is geworden, is de U. S Open met twee daken ook niet zo schadelijk. Met dit proces begint de overgang naar een meer voorspelbare omgeving, en ik hoop alleen dat de andere rechtbanken zonder dak de traditie van onvoorspelbaarheid voortzetten. Lang leve het drama!
