In alle sporten zijn er voordelen om thuis te zijn. Maar in Parijs kan het spelen tegen een Franse speler het gevoel hebben dat de hele wereld tegen je is.
geneest een tenniselleboog?
© AP
PARIJS (AP) - In alle sporten zijn er voordelen om thuis te zijn. Bij Roland Garros kan een bezoeker die tegen een Franse speler speelt, het gevoel hebben dat de hele wereld tegen je is.
De menigte juich niet alleen. Ze boo, ze fluiten, ze maken lawaai tussen serves, ze slingeren beledigingen - en, minstens één keer, zelfs kauwgom - bij de tegenstanders van de lokale bevolking. Dat soort gedrag is de reden waarom de toernooiorganisatoren vorig jaar alcohol hebben verboden, een beleid dat nog steeds aanwezig is.
Sommige van de niet-Franse atleten die zich bezighouden met dat soort negativiteit in Parijs, zoals de 19-jarige Jakub Mensík van de Tsjechische Republiek, die Alexandre Müller dinsdag voor een rowy crowd in Court 14 op de rechtbank 14 elimineerden, vergelijken de sfeer met hoge intensiteit met die van een voetbalspel.
Lees meer: Jakub Mensik kanalen Idol Djokovic terwijl hij Roland Garros Crowd uitvoert
Anderen kiezen sterkere termen.
'Walgelijk. Slechtste ervaring van mijn leven,' was wat Nicolás Jarry van Chili deze week zei toen hem werd gevraagd om terug te denken aan het rowdy-verlies van vorig jaar aan de rechtbank Simonne-Mathieu aan Corentin Moutet van Frankrijk, wiens coach de toeschouwers had verwerkt om het leven te maken 'Hell' voor Jarry na de twee had een contentige ontmoeting in Santiago eerder in het seizoen.
Jakub Mensik houdt van Franse menigte, zelfs als ze hem boo | Interview
Jarry gaf dat de schuld aan Moutet en zei dat alles rustiger was tijdens zijn verlies maandag aan een andere Fransman, Arthur Fils, die de Chileen een 'goede kerel' en een 'heer' noemde.
'Het is een strijd daar, weet je. Soms is het niet alleen een gevecht met de speler,' zei Novak Djokovic, die gepland staat om de onstuitbare moutet in de tweede ronde donderdag te maken.
Verwacht een antagonistische sfeer. Djokovic doet het zeker.
'Ze zullen de menigte aan hun zijde hebben. Het is niets vreemds aan. Er wordt verwacht,' zei de 24-keer Grand Slam-kampioen. 'Maar het is waar dat hier in Frankrijk en in Parijs, in vergelijking met andere slams, de mensen luider en meer gepassioneerd zijn en gewoon meer ondersteuning, luidere steun, meer energie aan hun speler geven, wat voor sommigen (tegenstanders) vervelend kan zijn. Het is niet het soort ideale omgeving waar je in wilt spelen, maar je moet er klaar voor zijn.'
Tot zover de veronderstelde stilte meestal gevonden in een tennisarena. Het roept allemaal vragen op over waar de grens tussen ondersteuning en ongeschiktheid ligt.
'We hebben de beveiliging opgevoerd,' zei toernooidirecteur Amélie Maursmo, een voormalige nummer 1 -speler, vóór het evenement van dit jaar, 'en kregen voorzitter scheidsrechters meer macht om in te grijpen en onaanvaardbaar gedrag op de tribunes te melden.'
Tegenstanders van Franse spelers bij de French Open deal met beledigingen en gefluit en, ja, zelfs gom
Voor Mensík op dinsdag begonnen de Jeers Elke keer als hij de bal raakte Tijdens de opwarming voor zijn 7-5, 6-7 (5), 7-5, 6-3 overwinning op de Frankrijk Müller. Meer arriveerde toen het spel begon, vergezeld van elk van zijn 20 azen of gewoon toen hij gewoon liep om een bal te controleren-een routinematig onderdeel van klei-courttennis.
Na het nemen van de derde set gaf Mensík de boo -vogels een beetje terug, zwaaiend met zijn rechter wijsvinger alsof het een stokje was dat een orkest leidde, een beweging die hij van Djokovic leerde.
'Soms,' zei Mensík over de menigte, 'het is te ver.'
Toch zijn er mensen die het allemaal afschudden.
waarom is er geen liefde in tennis?
'Dat hoort bij tennis, vooral hier. Mijn tegenstander had haar fans hier; ik heb de mijne in België. Het is normaal,' zei Elise Mertens, de 24e geplaatste Belg, die een halve finale was bij de Australian Open 2018 en verloor dinsdag aan Lois Boisson van Frankrijk bij de rechtbank 14. 'Fans waren luide, maar niet beledigend. Ik voelde me geen bijzondere vijandigheid.'
Er zijn twee kanten aan de luide steun die Franse spelers ontvangen.
Het is een strijd daar, weet je. Soms is het niet alleen een gevecht met de speler. Djokovic bij het spelen van een Franse speler bij Roland Garros
Het 'geeft je het gevoel dat je naar de sterren zou kunnen reiken', zei de hoogst gerangschikte Franse vrouw, Varvara Gracheva, die erkende dat steun ook een last kan worden.
Ze verloor in de eerste ronde dinsdag.
Het is een kwart eeuw geleden dat een vrouw die de gastland vertegenwoordigt de singles -titel won in Roland Garros (Mary Pierce in 2000) en zelfs langer sinds een man (Yannick Noah in 1983).
'Als Franse spelers staan we de hele tijd onder druk wanneer we hier spelen', zei Moutet, momenteel gerangschikt nr. 73. 'Als je verliest, zuig je. Als je wint, ben je 'King of the World'. Dus je moet proberen de druk te negeren. '
Nathan Fhima, een 18-jarige middelbare scholier uit Parijs, dacht dat zijn landgenoten zijn stem nodig hadden. Dus daar was hij deze week in Roland-Garros, zwaaide met een blauw-wit-en-rode Franse vlag en schreeuwde zichzelf hees tijdens het overslaan van de klas om kwalificerende en eerste ronde wedstrijden te bekijken.
'We moeten ze pushen, omdat er niet veel zal gebeuren', zei hij na het kijken naar Franse Diane Parry maandag verliest. 'Misschien zal dat lawaai een kampioen van eigen bodem opnieuw naar de overwinning verheffen. We moeten geloven.'
