In het huidige tennistijdperk met de komst van het ruimtetijdperk, zoals rackets, regeert macht het mannenspel. Hoewel er in het midden van de late jaren 80 een subtiele strijd was tussen de traditionele finessespelers zoals MacEnroe, Borg en dergelijke en de nieuwe wham bam bedankt man power spelers zoals Boris Becker en Ivan Lendl. Midden in deze revolutie stond een figuur die echt thuishoort in de annalen van tennis van een vervlogen tijdperk……..
In de man geboren in Slowakije (Tsjechoslowakije zoals het toen heette) in de toepasselijke bijnaam 'Big Cat' in Miloslav Mecir
Deze speler was gewoon echt uniek en zo onorthodox in de manier van spelen. In zijn bewegingen was hij als een kat die gewoon wegsliep en altijd het veld bedekte met de gratie van een cheetah. Ook op zo'n moeiteloze manier. de schoonheid van zijn opnamen. Die zo werden gesymboliseerd door zo'n aanraking en finesse. Dat ze in werkelijkheid maar in één woord konden worden beschreven:
GENIE
Ik zou je een feitelijk verslag kunnen geven van zijn carrièreprestaties, maar in plaats daarvan laat ik mijn emoties de overhand nemen en twee gebeurtenissen uitbeelden. Dat deed me in feite ook tranen en ik ben een grote lelijke man die niet huilde bij de geboorte van mijn kinderen en kleinkinderen, maar ik balde als een neurotisch klein schoolmeisje tijdens deze gelegenheden.
Ik bekijk ze graag in hoe ik het leven zie met betrekking tot het is een combinatie van plezier en pijn...
Dus laten we de pijn uit de weg ruimen, zullen we een beetje lijken op het uittrekken van twee tanden op de tandartsstoel ...
Het is 1988 en Wimbledon en 'The Big Cat' waren op het toppunt van zijn kunnen. In het toernooi had hij al meedogenloos de onbetwiste beste speler ter wereld in de Zweed Mats Wilander in straight sets in de kwartfinales van de hand gedaan. Halve finales stond hij tegenover een andere Zweed in Stefan Edberg.
In zijn carrière bekeken de Zweed Mecir met veel angst, omdat hij ze vaak zo verwierf dat hij een andere bijnaam kreeg in de 'Swede Killer'. Dus in de confrontatie ging hij als favoriet in ...
In deze halve finale juichte ik hem toe bij elk schot en proostte ik op hem met elke game die hij won. Tot het punt dat hij 2 sets voor stond tot nul en op het punt stond de finale te bereiken......
Vervolgens…. Edberg vindt vastberadenheid en vecht terug en Mecir die hem echt op de vlucht had, is nu degene die onder de cosh zit.
Mijn drankjes die naar beneden waren gegaan uit vreugde over zijn bijna zekere overwinning, werden nu geconsumeerd onder de groeiende angst voor een mogelijke hartbreuk. In de gedachte aan een speler hield ik er echt van om de nederlaag uit de kaken van de overwinning te stelen...
Dus de 5e set gaat het en ik heb nog steeds vertrouwen, maar vrees het ergste. De fles Jameson is al lang op en ik ben gefixeerd op de wedstrijd, maar tegelijkertijd in het midden van een gebed voor Mecir om te winnen.
Een break in de 5e set van The Big Cat en ik doe een Irish Jig rond mijn flat in Derry….
Hoewel het een valse dageraad was en Edberg terugbreekt ... en je weet wanneer je dat zieke gevoel krijgt in de sport als je weet dat je team of man had moeten winnen maar op het punt staat te verliezen ...
Toen Edberg brak en de wedstrijd naar behoren uithaalde en vervolgens de titel tegen Boris Becker
Zo voelde ik me echt
Ik was echt hart gebroken op de meest oprechte manier...
Tot het punt dat toen mijn partner thuiskwam en op zoek was naar wat 'liefhebben'. Ik was het die 'hoofdpijn' had.
En elke man weet met betrekking tot 'liefhebben' ... We krijgen nooit 'hoofdpijn'
Maar zelfs na elke ervaring komt de zon de volgende dag op en gaat het leven door.
Dus in 88 komt Mecir, zelfs na deze gemiste kans, groots terug op de 88 Olympische Spelen in Seoul.
In wat een beetje een wrede daad van het lot was, opnieuw in de halve finale van het toernooi, ontmoet hij Stefan Edberg. Dan om echt de wispelturigheid van het lot te onderstrepen en het is bijna demonische gedaanten. Deze keer is Edberg in de overmacht 2 sets naar 1 .
Dus nogmaals, ik ben Iers, dus het spreekt voor zich dat sport en whisky samengaan als perziken en room. Na de eerste twee sets drink ik om mijn verdriet te verdrinken, maar dan in de 4e komen de 'Big Cats'-klauwen tevoorschijn en krabt hij uit bij Edberg in weerwil.
Tot het punt dat Mecir in de 5e in al zijn majesteit over de Zweed sluipt om het 6/2 te winnen ...
Hiermee gaat hij dus de finale in om het op te nemen tegen Tim Mayotte. Die een zeer talentvolle speler was die in 1988 genoot van de beste periode van zijn tennisleven.
Dus zou de Big Cat dit kunnen winnen en de glorie bereiken die hij zo verdiende...?
Ik begon het ergste te vrezen toen hij de eerste verloor...
Ik heb nog steeds vertrouwen, hoewel de twijfels in mijn achterhoofd verschijnen ...
Hoewel het lot aan de kant van Miloslav staat en hij de 2e wint, walst hij dan door de derde.
In de 4e en het resultaat is bijna zeker na een paar pauzes en naar behoren definitief bereikt 6/2….
Stuurt me deze keer op een Irish Jig uit ongebreidelde vreugde voor de man van wie ik hield, bekend als de 'Big Cat' in Miloslav Mecir
beste tafeltennisrackets
Helaas voor mij deze keer toen mijn nieuwe partner (de andere vertrok vanwege geen 'liefde') thuiskwam. Zij was het die met haar 'hoofdpijn' mijn dag bezoedelde van helemaal perfect zijn!
Het lot heeft me enorm getroffen, nietwaar!
