Marion Bartoli is de Wimbledon dames enkelspel kampioen van 2013!
Laten we dat een andere keer proberen, Marion Bartoli, 28, de nummer 15 zaad, is de dames enkelspel kampioen op Wimbledon 2013.
Er is veel geschreven over het succes van Bartoli, van de aard van haar relatie met haar vader tot haar capriolen op het veld. Sommigen vinden haar gewoon te onhandig om te worden geaccepteerd als Grand Slam-kampioen en hebben zich overgegeven aan een behoorlijke tirade door haar succes toe te schrijven aan geluk, in sommige gevallen rokend naar de neusgaten over hoe een tweehandige baseline-slugger de kampioenschapsronde bereikte in de eerste plaats.
Al die cynici en nee-zeggers kunnen natuurlijk op geen enkele manier de glans afnemen van wat een meest memorabele 2 weken waren voor Marion Bartoli. Het eerste Grand Slam-succes in de carrière van een tennisser is altijd een speciale en als het gaat om een van de oudste en meest prestigieuze toernooien ter wereld, voegt het er zoveel meer betekenis aan toe.
Natuurlijk, Bartoli is onhandig; maar nogmaals, wie zegt dat je niets moet winnen als je ongemakkelijk bent? Voor sommigen is ze 'geen kijker'; maar hé! De laatste keer dat we dit controleerden, was een competitie die de kwaliteit van het tennis van een speler testte ten opzichte van andere trivialiteiten. Het is verbazingwekkend hoe de verschillende aspecten van een sporter die niet direct verband houden met zijn/haar eigenlijke spel, naar voren worden gebracht om de prestatie van die speler te verminderen.
Bartoli heeft misschien niet de glamour of persoonlijkheid die bij sommige supersterren in het spel hoort. Wat ze echter wel deed, was geen enkele wedstrijd (laat staan een set) verliezen in de twee weken van Wimbledon 2013. De finale voor veel critici was een Sabine Lisicki implosie en minder een overwinning van Bartoli. Lisicki, beweerden ze, had toch al het zware werk gedaan, nadat hij had verslagen Serena Williams , Samantha Stosur en Agnieszka Radwanska op weg naar de finale.
Allemaal waar, maar het simpele feit is dat je maar één slechte wedstrijd nodig hebt om uit een Grand Slam te komen, en in het geval van de Duitser was het de finale. De topzaden die de laatste fasen van de Slam niet haalden, hadden ze zelf gemaakt, terwijl Marion haar belofte nakwam door elke tegenstander te verslaan die voor haar werd gezet.
Wat al die belachelijke argumenten verminderen, is de hoeveelheid toewijding en hard werk die atleten hebben geleverd, niet alleen in de loop van het jaar, maar gedurende hun hele carrière. En de moeite in haar geval zorgt alleen maar voor zoveel meer voldoening als ze in het gezelschap van haar vader, Dr Walter Bartoli , volgde nogal onconventionele methoden in schril contrast met de conventionele coachingboeken.
Bartoli brak in 2003 door in de Top 100 en wist het jaar daarop door te breken in de Top 50. In 2006 werd ze een Top 20-speler en dat is ze sindsdien gebleven; dat is 7 opeenvolgende jaren in de Top 20, geen geringe prestatie. Om dat enig perspectief te geven: slechts 4 vrouwen in de huidige Top 20 zijn erin geslaagd om een vergelijkbare consistentie te bereiken, de top 4 van Serena, Sharapova, Azarenka en Radwanska. Dat is te danken aan alle inzet en tijd die Marion in tennis heeft gestoken.
Er valt weinig te ontkennen aan haar eigenzinnige maniertjes op de baan - ter plaatse rennen, het tikken van de back-boards, de schaduwracketzwaaien - ze maken allemaal op een bepaalde manier haar tot wat ze is.
Ze is echter ook een behoorlijk bedachtzaam en reflecterend karakter als ze aan het praten is en iemand die het best comfortabel vindt om een beetje onverschillig te zijn: Nou ja, het is altijd een deel van mijn persoonlijkheid geweest om anders te zijn. Ik denk dat het een beetje saai is om net als de ander te zijn. Ik omarm het feit dat ik een beetje anders ben en iets doe dat niet iedereen absoluut doet.
En dat is precies de reden waarom Marions overwinning op Wimbledon dit jaar reden is voor gejuich. In plaats van nit-picking rond de maniertjes en vooruitzichten van de kampioen, zouden we haar succes moeten vieren. Dit is een overwinning voor onverschillige methoden, een overwinning voor een breuk met de norm, een overwinning voor mensen die links van het centrum staan. De WTA heeft de Sterk is mooi campagne het hele seizoen; Marion Bartoli is op haar eigen unieke manier zo sterk en mooi als ze komen.
