Hoe hartritmestoornissen te behandelen met lichaamsbeweging

Als u ontdekt dat u een hartritmestoornis heeft, ook wel aritmie genoemd, betekent dit niet dat u nooit meer kunt sporten. In feite is lichaamsbeweging een belangrijk onderdeel van het zo gezond mogelijk houden van een hart met een ongebruikelijk ritme. Om lichaamsbeweging te gebruiken als onderdeel van uw behandeling, is het belangrijk om uw ziekte te begrijpen, een medische professional te raadplegen over de beste oefeningen die u kunt gebruiken en om te weten wat uw grenzen zijn als het gaat om inspanning.

Stappen

Een deel een van 3: Voorbereiden om een ​​trainingsprogramma te starten

1. een Raadpleeg uw arts. Het eerste dat u moet doen, is uw arts raadplegen om te bepalen welk type aritmie u ervaart. Bij veel soorten aritmieën is lichaamsbeweging een onderdeel van de behandeling, maar u moet uw arts raadplegen om te bepalen welke oefening het meest geschikt is voor uw aandoening.
   • Bij de meeste aritmieën wordt lichaamsbeweging aangemoedigd en kan dit vaak een integraal onderdeel van de behandeling zijn.
2. 2 Laat uw hart controleren. Om het exacte type aritmie te bepalen dat u heeft en de exacte vorm van lichaamsbeweging die kan worden aanbevolen, zal uw arts u waarschijnlijk een 24-uurs hartmonitor (een Holter-monitor) laten dragen. Dit wordt meestal meerdere dagen gedragen om het hartritme te beoordelen.
   • Lichaamsbeweging is altijd een belangrijk onderdeel van de gezondheid, maar er zijn enkele vormen van lichaamsbeweging die bij sommige vormen van aritmie worden afgeraden. Dit zal uw arts helpen te beoordelen wat het beste is voor uw exacte situatie.
3. 3 Doe een stresstest. Uw arts kan ook een cardiale stresstest bestellen, zoals een stresstest op de loopband die kan worden uitgevoerd met een aangesloten beeldapparaat. Dit zal helpen bepalen of u een aritmie heeft die wordt veroorzaakt door inspanning of verergert door inspanning, of dat u daarmee gepaard gaande blokkades in uw hartslagaders heeft.
   • Dit type test kan je ook een hartslag (HR) doel geven en je laten weten wanneer genoeg genoeg is!
4. 4 Begrijp hoe lichaamsbeweging kan worden gebruikt om een ​​hartritmestoornis te behandelen. Opkomend onderzoek wijst uit dat het verbeteren van uw cardiorespiratoire conditie en afvallen als u zwaarlijvig bent, de kans op terugkeer van een onregelmatige hartslag kan verkleinen. Matig lichamelijk actief zijn, kan de belasting van uw hart verminderen en u helpen een regelmatig hartritme te behouden.
5. 5 Bespreek de noodzaak van een hartrevalidatieprogramma. Uw arts kan ook een hartrevalidatieprogramma aanbevelen dat (meestal) bestaat uit een reeks gecontroleerde oefeningen gedurende een aantal weken op een loopband. Tijdens een hartrevalidatieprogramma worden uw hartslag en bloeddruk af en toe gecontroleerd met een ECG.
   • Als uw aritmie ernstig is, kan dit de veiligste manier zijn om lichaamsbeweging in uw herstel op te nemen.
   Advertentie

Een deel 2 van 3: Een trainingsprogramma starten

1. een Begrijp de verschillende soorten oefeningen die u kunt doen. Er zijn vier basistypen van trainingscategorieën: uithoudingsvermogen of aëroob, kracht, balans en flexibiliteit. Uithoudingsvermogen is de 'zwaarste' vorm en moet worden uitgewerkt. Kracht-, balans- en flexibiliteitsoefeningen zijn de beste om mee te beginnen. Met andere woorden, probeer niet de eerste week een marathon te lopen!
   • Om hartritmestoornissen te behandelen met lichaamsbeweging, moet u uw trainingsregime individualiseren, welk type oefening u ook kiest om te doen, zodat het past bij uw specifieke vaardigheden en behoeften. U kunt deze categorieën oefeningen op veel verschillende manieren oefenen, alleen en in groepsverband.
   • Uithoudingsoefeningen kunnen activiteiten omvatten zoals hardlopen, joggen, fietsen, een roeimachine gebruiken, tuinwerk en dansen.
   • Krachtoefeningen omvatten meestal het heffen van gewichten op verschillende manieren.
   • Evenwichtsoefeningen omvatten bijvoorbeeld een verscheidenheid aan yoga- en tai chi-houdingen.
   • Flexibiliteitsoefeningen omvatten rekoefeningen op verschillende manieren, ook met yoga of statische rekoefeningen.
2. 2 Begin geleidelijk te trainen. Werk aan uw trainingsdoelen. Als het algemene doel voor uithoudings- en aerobe oefeningen bijvoorbeeld vijf dagen per week 30-45 minuten moet zijn (of minstens 150 minuten per week), begin dan niet met zoveel tijd. Begin met vijf tot tien minuten vijf dagen per week, tenzij anders wordt aanbevolen.
   • Werk geleidelijk omhoog, maar sla rek-, flexibiliteits- en evenwichtsoefeningen niet weg, zelfs niet als u korte trainingen doet.
   • Je kunt ook dagelijkse activiteiten zoals lopen of traplopen doen en deze gebruiken om uithoudingsvermogen op te bouwen. Ook kunnen veel activiteiten zowel kracht als uithoudingsvermogen of zowel balans als kracht opbouwen. Yoga kan bijvoorbeeld helpen met je kracht, uithoudingsvermogen, flexibiliteit en balans.
   • In eerste instantie wordt aanbevolen dat u samen met uw arts samenwerkt met een professionele oefenspecialist om ervoor te zorgen dat uw oefenprogramma zowel het juiste voor u is als dat u begrijpt hoe u de oefeningen correct kunt doen.
3. 3 Opnemen Hoge intensiteit interval training (HIIT). Recent onderzoek toont aan dat intervaltraining met hoge intensiteit, of HIIT, de cardiovasculaire gezondheid verbetert en het aantal veelvoorkomende ritmestoornissen zoals atriumfibrilleren kan verlagen. Dit type training, waarbij de persoon wisselt tussen intervallen van matige intensiteitsoefening en hoge intensiteitsoefening (zoals wandelen en hardlopen), kan in feite beter zijn dan uithoudingsvermogenoefeningen voor mensen met hartritmestoornissen.
   • Een voorbeeld van HIIT is een stevige warming-up van vijf minuten, gevolgd door 60 seconden wandelen of joggen. Schakel vervolgens 30 seconden over naar hardlopen of sprinten, en ga vervolgens weer 60 seconden lopen, enzovoort. Na 20 minuten wisselen tussen training met gemiddelde en hoge intensiteit, koelt u gedurende vijf minuten af.
   • Praat met uw arts over HIIT en wat voor u geschikt zou zijn (u moet bijvoorbeeld beginnen met langere intervallen van gemiddelde intensiteit en kortere periodes van hoge intensiteit).
4. 4 Probeer krachtoefeningen. Krachtoefeningen versterken uw spieren en verbeteren de tonus van de spieren. Dit kan het gebruik van weerstandsbanden of het heffen van gewichten zijn. Nogmaals, je wilt klein beginnen en je een weg banen naar beide banden met grotere weerstand of zwaardere gewichten.
   • U hoeft niet per se “op te stapelen”, tenzij u dat wilt. Begin met gewichten van 1 à 2 pond en hef uw armen boven uw hoofd of voor u, herhaal dit elke vijf tot acht keer. Je kunt ook armkrullen doen, waarbij je je ellebogen buigt om de gewichten op schouderhoogte te brengen. U kunt dezelfde oefeningen voor het bovenlichaam doen met weerstandsbanden.
   • Hang voor je onderlichaam aan een stoel of aanrecht en plaats gewichten op je enkels of gebruik een weerstandsband en til je benen opzij, naar voren en naar achteren.
5. 5 Integreer flexibiliteitsoefeningen. Flexibiliteitsoefeningen rekken, versterken en versterken uw spieren en houden u lenig met meer bewegingsvrijheid. Rekken kan ook helpen om gewrichtspijn te verminderen en ontstekingen te verminderen. Rekoefeningen kunnen zo simpel zijn als het strekken van je armen en benen voor kracht- of uithoudingsoefeningen, of intenser en formeler als yoga.
   • Rekoefeningen kunnen op een stoel, op de grond of beide worden gedaan.
   • U moet altijd strekken voordat u gaat sporten.
6. 6 Doe balansoefeningen. Evenwichtsoefeningen zijn vooral belangrijk bij oudere personen om vallen te voorkomen. Dit kunnen oefeningen voor het onderlichaam zijn om uw benen te versterken, oefenen op één voet of Tai Chi. Een zeer gemakkelijke evenwichtsoefening is de hiel-tot-teen-wandeling, waarbij u de hiel van een voet bij de teen van uw loden voet plaatst en vervolgens de hiel van die voet bij de teen van de andere voet.
   • Oefen het lopen door de kamer. Loop indien nodig langs een aanrecht om je aan vast te houden.
7. 7 Duw jezelf, maar ga niet te ver. Het is prima om jezelf, maar voorzichtig, naar je fitnessdoelen te duwen. Pas echter op dat u niet te hard duwt. Aritmieën kunnen ook worden veroorzaakt door inspanning. Daarom is het erg belangrijk om met uw arts samen te werken, de aanbevolen medicijnen in te nemen en op de hoogte te zijn van eventuele tekenen van een probleem.
   • Als u een van deze symptomen ziet, stop dan en laat het uw arts weten.
   • Lichaamsbeweging en lichamelijke activiteit zijn goed voor uw algehele hartgezondheid en zullen u ten goede komen, maar u moet waarschuwingssignalen begrijpen en met uw zorgverleners samenwerken voor het beste resultaat.
8. 8 Let op de tekenen dat u te hard pusht bij uithoudings- en aerobe oefeningen. U moet beslist eerst beginnen met uithoudings- en aerobe oefeningen onder begeleiding van een oefenprofessional en u moet duidelijke begeleiding krijgen van uw cardioloog over uw beoogde hartslag en de signalen die erop wijzen dat u te ver pusht. Enkele van deze symptomen kunnen zijn:
   • Hartslag boven uw streefhartslag
   • Hartkloppingen of enig gevoel van een onregelmatige hartslag (aritmie)
   • Duizeligheid
   • Duizeligheid
   • Wazig zicht of moeite met scherpstellen op een object
   • Pijn op de borst
   • Verlies van bewustzijn
   • Niet op adem kunnen komen
   • Als u een van deze bijwerkingen ervaart, stop dan onmiddellijk en vertel het iemand of bel 911 (of hulpdiensten)
   Advertentie

Een deel 3 van 3: Hartritmestoornissen begrijpen

1. een Begrijp de verschillende soorten hartritmestoornissen. Hartritmestoornissen, ook wel hartritmestoornissen genoemd, hebben in feite betrekking op abnormale hartritmes. Er zijn een aantal verschillende soorten hartritmestoornissen:
   • Boezemfibrilleren (AFib): de bovenste kamers van het hart, de atria genaamd, trekken samen met een onregelmatig ritme. De symptomen van AFib zijn vermoeidheid, een snelle hartslag, een gevoel van fladderen of bonzen in de borst, duizeligheid, kortademigheid en vermoeidheid tijdens het sporten. De onregelmatige hartslag kan leiden tot een stagnerende bloedstroom in het hart, wat stolsels kan veroorzaken. Deze stolsels kunnen naar andere organen reizen en kunnen leiden tot beroerte, bloedstolsels, hartfalen en andere hartcomplicaties.
   • Ventrikelfibrillatie (VFib): de onderste pompkamers van het hart, de ventrikels genaamd, trekken samen met een onregelmatig ritme. VFib is de gevaarlijkste vorm van aritmie omdat bij VFib het hart geen bloed kan pompen, omdat het ritme ervoor zorgt dat het hart niet pompt. De symptomen zijn vaak plotseling en brengen een verlies van reactievermogen met zich mee zonder ademhaling. Onmiddellijke medische hulp is essentieel.
   • Bradycardie: Bradycardie is een trage hartslag (lager dan 60 slagen per minuut (bpm). Fysiek fitte volwassenen hebben vaak een hartslag van minder dan 60 bpm vanwege hun fysieke fitheid. Dit is een fysiologische bradycardie. Symptomen van een gevaarlijke (pathologische) bradycardie omvat vermoeidheid, duizeligheid, flauwvallen Pathologische bradycardie kan leiden tot hartfalen, pijn op de borst en hoge bloeddruk.
   • Voortijdige weeën zijn een vroege hartslag die vaak wordt omschreven als het overslaan van een hartslag en die zeer vaak voorkomt. Ze hebben meestal geen behandeling nodig.
   • Tachycardie: Tachycardie is een snelle hartslag (hoger dan 100 slagen per minuut). Er zijn drie vormen van tachycardie.
2. 2 Bepaal het verschil tussen soorten tachycardie. De drie typen zijn supraventriculair, sinus en ventriculair. Elk type is een beetje anders dan de andere.
   • Bij supraventriculaire tachycardie (SVT) begint de snelle hartslag in de bovenste kamers (atria) van het hart. SVT kan paroxysmaal zijn, wat betekent dat het plotseling kan optreden. SVT is de meest voorkomende vorm van aritmie bij kinderen. Bij volwassenen komt SVT vaker voor bij vrouwen. De belangrijkste symptomen zijn de snelle hartslag.
   • Sinustachycardie is een verhoging van de hartslag die een normale reactie kan zijn op koorts, angst, angst of inspanning. Het kan ook een reactie zijn op bloedarmoede, schildklieraandoeningen, hartaandoeningen of een bloeding.
   • Ventriculaire tachycardie kan levensbedreigend zijn en vereist onmiddellijke behandeling. Symptomen zijn onder meer duizeligheid, flauwvallen en een hartaanval.
3. 3 Begrijp hoe geleidingsstoornissen verband houden met aritmie. Geleidingsstoornissen zijn hartritmestoornissen die worden veroorzaakt door een vertraging in de elektrische impuls van het hart. Geleidingsstoornissen worden niet altijd geassocieerd met aritmieën en aritmieën worden niet altijd geassocieerd met geleidingsstoornissen, maar ze kunnen verband houden. Geleidingsstoornissen verstoren het elektrische signaal dat uw hartslag instelt en kunnen zijn:
   • Bundeltakblokken zijn een geleidingsstoornis van de ventrikels, de onderste kamers van het hart. Vaak is er geen behandeling nodig.
   • Hartblokken zijn blokken die het elektrische signaal van de atria (de bovenste kamers) naar de ventrikels (de onderste kamers) blokkeren. Hartblokken vereisen meestal wel een behandeling.
   • Lang Q-T-syndroom is relatief zeldzaam en is een erfelijke aandoening.
   • De ziekte van Adams-Stokes is een plotselinge onderbreking van een normale hartslag.
   • Atriale flutter kan samen met AFib optreden of kan vanzelf optreden en leidt tot een zeer snelle, gestage hartslag
   • Sick Sinus Syndrome treedt op wanneer de sinusknoop, waar het elektrische signaal van het hart begint, niet goed “vuurt”.
   • Sinusaritmie zijn veranderingen in de hartslag tijdens het ademen en komen vrij vaak voor bij kinderen en iets minder vaak voor bij volwassenen.
   • Het Wolff-Parkinson-White-syndroom treedt op bij mensen met een extra elektrisch 'circuit' waardoor het signaal te vroeg in de ventrikels arriveert, waarbij het signaal terugketst in de atria.
   Advertentie

Community Q&A

Zoeken Nieuwe vraag toevoegen Stel een vraag 200 tekens over. Voeg uw e-mailadres toe om een ​​bericht te ontvangen wanneer deze vraag is beantwoord. Verzenden
Advertentie