Ivan Lendl (L) en John McEnroe
Elke speler zou op een bepaald moment in zijn carrière een wedstrijd hebben gespeeld waarin ze het gevoel hadden dat ze alles gaven wat ze konden, maar toch met verlies wegkwamen. Een speler en een legende als John McEnroe hebben dit ook een keer meegemaakt, in een wedstrijd die toevallig de finale was van de Franse Open van 1984 - tegen Ivan Lendl.
Het jaar 1984 was speciaal voor McEnroe, want hij had een reeks van 42 overwinningen op Roland Garros. Tegen de tijd dat het seizoen was afgelopen, had hij een winst-verliesrecord van 82-3 verzameld, wat nog steeds het beste is van elke speler in het Open Era.
Nadat zijn aartsrivaal Bjorn Borg zijn pensionering van tennis had aangekondigd, moest McEnroe het opnemen tegen de volgende generatie talenten zoals Stefan Edberg, Boris Becker en Lendl, en slaagde hij er ook in hen te verslaan. Maar deze French Open-finale was anders. t o citeer McEnroe zelf :
'Het was het ergste verlies van mijn leven. Soms houdt het me 's nachts nog wakker. Het was de enige wedstrijd waarbij ik het gevoel had dat ik op mijn capaciteiten speelde en verloor.'
Het klinkt verrassend om zulke woorden te zien komen van een persoonlijkheid als McEnroe. Dat doet je afvragen hoe magisch Lendl moet zijn geweest om McEnroe op zijn best te verslaan.
Om te beginnen was klei het favoriete oppervlak van McEnroe; hij bereikte nooit de finale van de Franse Open, afgezien van 1984. Zijn serveer- en volleystijl was niet ontworpen voor slow red dirt, en dat was te zien aan zijn resultaten.
Maar op deze dag leek McEnroe onoverwinnelijk met zijn aanvallende tennis en vlijmscherpe netspel. Hij was helemaal over Lendl voordat de Tsjech zich zelfs maar in de wedstrijd kon vestigen, en hij pakte de eerste set met 6-3.
Hetzelfde patroon zette zich voort in de tweede set en de Amerikaan won de set met 6-2 en kwam binnen één set van de titel. Maar hij had geen rekening gehouden met Lendls veerkracht.
De derde set was het moment waarop de Tsjech de hoeken begon te vinden, vooral bij het terugslaan van de service. Toen Lendl eenmaal in staat was om de punten te behalen op McEnroe's opslag, begon het een beetje beter voor hem te worden - vooral gezien zijn sterke basisspel.
McEnroe won nog steeds veel punten met zijn dropshots en lobs. Dus Lendl begon langzaam naar voren te komen op zijn eigen voorwaarden, waarbij hij zijn spel aanpaste aan McEnroe's. Deze tactiek werkte; er werden een paar breaks uitgewisseld tussen de twee, maar Lendl's spel werd sterker toen hij de service van McEnroe resoluut brak en de derde set met 6-4 pakte.
Het leek alsof Lendl de oplossing voor zijn ellende had gevonden. Met het vertrouwen van de derde set werden zijn groundstrokes veel nauwkeuriger en kon hij geweldige hoeken vinden op zijn cross-court backhand.
De vierde set ging nek-aan-nek, maar tegen het einde begonnen de fouten vrijer uit McEnroe te stromen. Hierdoor ontstond er genoeg ruimte voor Lendl om de set met 7-5 te pakken.
McEnroe begon de hitte pas echt te voelen in de vijfde set. Hij bleef vechten, maar verloor uiteindelijk de set en daarmee de wedstrijd.
Ivan Lendl na het winnen van de Franse Open-titel in 1984
Lendl was toen 24 en dit was zijn eerste Major-titel in het enkelspel. Later dat jaar op de US Open nam McEnroe revanche voor deze nederlaag en won de titel om het seizoen af te sluiten als nummer 1 van de wereld.
Een dip in vorm is een normaal verschijnsel in elke sport, maar niet kunnen winnen, zelfs niet nadat je je volledige potentieel hebt benut, is de ergste nachtmerrie voor elke tennisser. En toch heeft elke grote speler daar op een of ander moment mee te maken gehad, en het verlies van McEnroe was in dit geval de winst van Lendl.
