Djokovic's grote gok: wat is de toekomst voor de geblesseerde Nole?

De Serviër deed wat hij kon en won zijn vierde ronde, wellicht tegen hoge kosten.

Novak Djokovic zal de komende dagen genoeg hebben om over na te denken, terwijl hij zijn herstel, recuperatie en terugkeer van een knieblessure beraamt die hij heeft opgelopen in de loop van weer een kenmerkende marathon-comeback - dit keer de goedgelovigheid van maandag in de vierde ronde van de overwinning op Francisco Cerundolo op Roland Garros.

Een van de gespreksonderwerpen zal ongetwijfeld zijn besluit zijn om de maximale hoeveelheid pijnstillende medicijnen te nemen die de officiële toernooidokter bereid was te verstrekken om de hoop van Djokovic levend te houden in een wedstrijd die snel wegglipte.

Die keuze heeft een aantal verrassende implicaties, maar die werden grotendeels genegeerd toen iedereen Djokovic uitbundig loofde in de nasleep van zijn geweldige terugvechtpartij. Toen het toernooi dinsdagochtend dat bekendmaakte Djokovic had zich teruggetrokken uit het evenement vanwege een ‘gescheurde mediale meniscus van zijn rechterknie’ leidde het nieuws tot klaagzangen en lovende eerbetoon aan Djokovic’s vechtlust. Maar weinig of geen van de gebruikelijke verdachten spraken de olifant in de kamer aan.

Hebben Djokovic en de officiële toernooiverzorgers een fout gemaakt door zwaar op medicijnen te leunen om hem door de wedstrijd te loodsen?

De beslissing van Djokovic is op een aantal niveaus verwarrend, waarvan de meest directe is wat zijn blessure voorspelt voor Wimbledon. 

© Sportbeelden van Eurazië 2024

De manier waarop Djokovic de gebeurtenissen die zijn overwinning vormden aan de pers vertelde, maakte duidelijk dat het medicatie was die zijn transformatie mogelijk maakte van een strompelende, worstelende titelverdediger in zoiets als een superheld, die alleen de kenmerkende “D” op zijn borst miste.

“Eigenlijk verliep de hele vijfde set [I] vrijwel zonder enige pijn”, zei hij. 'Ik ben blij dat ik heb kunnen spelen zonder de pijn te voelen die ik twee en een halve set lang voelde.'

Maar tegen welke prijs? Deze blessure brengt de directe toekomst van Djokovic, en misschien zelfs de rest van zijn carrière, in gevaar. Djokovic speelde een dappere wedstrijd, dat staat buiten kijf. Maar de volgende ochtend lijkt het blijven spelen in plaats van Cerundolo een standaard uit te vaardigen een oefening van slecht beoordelingsvermogen, misschien zelfs hoogmoed door een toonbeeld van de ‘mijn lichaam is mijn tempel’-school. Het is begrijpelijk: Djokovic is 37 jaar oud, maar staat nog steeds op nummer 1 (een positie die Jannik Sinner zal overnemen kom maandag).

Luister even terug naar het begin van Djokovic’s grote drang om rivalen Roger Federer en Rafael Nadal te overtreffen in het Grand Slam-recordboek. Die inspanningen werden versterkt toen Federer in 2016 een vergelijkbare blessure opliep. Federer zou drie van de vijf daaropvolgende majors missen en er nog maar drie aan zijn eindtotaal toevoegen (20).

Federer bezeerde zijn knie op een goedaardige manier, terwijl hij badwater tapte voor zijn kinderen in Melbourne, Australië. Djokovic daarentegen hield stand in de tennisgevechten en speelde verder met, zo zei hij, ‘minder beperkingen in mijn bewegingsvrijheid.’ Niemand kan dus op dit moment zeggen hoeveel ernstiger de blessure zou kunnen zijn, omdat Djokovic ervoor koos om door te gaan.

hoe je de Hero World-uitdaging kunt bekijken

“Eigenlijk verliep de hele vijfde set [I] vrijwel zonder enige pijn”, zei Djokovic. 'Ik ben blij dat ik heb kunnen spelen zonder de pijn te voelen die ik twee en een halve set lang voelde.'

© AFP of licentiegevers

De beslissing van Djokovic is op een aantal niveaus verwarrend, waarvan de meest directe is wat zijn blessure voorspelt voor Wimbledon. De 24-voudig Major-kampioen deed het daar goed en won vier van de laatste vijf singles-titels in Londen. En dan zijn er nog de Olympische Spelen, die op 26 juli in Parijs beginnen (met het tennisevenement op Roland Garros).

Voor het grootste deel van de wereld is het winnen van een Olympische gouden medaille de ultieme atletische prestatie. Als Servische nationale held heeft Djokovic slechts één medaille opgeëist: brons. Hij stond te popelen om goud te pakken, en dit vormde zijn laatste kans. Wie weet?

Dit is een heel moeilijk jaar geweest voor Djokovic. Sinds eind 2023 heeft hij geen titel meer gewonnen, en sindsdien heeft hij het warm en koud, zelfs in individuele wedstrijden, laat staan ​​in toernooien. Een deel daarvan komt zeker voort uit zijn leeftijd en is uitsluitend gericht op grote evenementen.

Hoewel catastrofaal was de mislukking van Djokovic in Parijs niet geheel onverwacht. Hij gaf toe dat hij de afgelopen weken licht ongemak in zijn knie had ervaren. Maar hij zei: 'Ik heb helemaal geen blessure gehad die mij zorgen zou baren.'

Aan het vasthoudpatroon kwam al vroeg in de tweede set een einde toen Djokovic uitgleed en zijn evenwicht verloor op de onstabiele klei. Hij pakte zijn knie vast en gaf met handgebaren aan zijn gastenbox te kennen dat hij zich zorgen maakte. Hij werd op het veld behandeld en slikte ontstekingsremmers en vermoedelijk pijnstillers.

“Ik kreeg medicijnen, en nadat de derde set klaar was, vroeg ik om meer medicijnen, en ik kreeg ze”, legde Djokovic uit. De arts overhandigde de niet-gespecificeerde medicijnen met de waarschuwing dat hij Djokovic niet meer zou geven. De titelverdediger was maximaal uitgeschakeld.

Het duurde ongeveer 45 minuten voordat de tweede ronde drugs begon, en tegen die tijd was Djokovic niet alleen weer in de strijd, maar steeg hij ook enorm.

Nadat hij had erkend dat de medicijnen hun werk deden, hem pijnvrij hielden en in staat waren een hoog niveau aan te houden, uitte hij de duidelijke bezorgdheid in het scenario: “Ja, je weet nooit wat er morgen zal gebeuren.”

Alle hoop die Djokovic koesterde op een positieve diagnose werd niet werkelijkheid toen de ochtend aanbrak, met de medicijnen uitgewerkt en de resultaten van de MRI in de hand. De uiteindelijk vergeefse overwinning leek de zoveelste demonstratie van Djokovic's bijna bionische fysieke kwaliteiten. Maar het kan eindigen als een waarschuwend verhaal over een man die altijd naar zijn lichaam heeft geluisterd, totdat zijn passie voor verovering het verraadde.