De Spanjaard liet zien hoe ver vechtlust en vol gas een atleet kan brengen.
bellator 222 hoe te kijken
In een wereld met verhalenboeken zou Rafael Nadal Spanje op een laatste, meeslepende rit naar een zevende Davis Cup-titel hebben geleid voor de uitzinnige thuisfans in Malaga. Maar in een verhalenboekenwereld zou Roger Federer zijn laatste Wimbledon-finale in 2019 hebben gewonnen. Serena Williams zou er helemaal voor zijn gegaan tijdens haar laatste US Open in 2022. En hoewel we ons allemaal herinneren dat Jimmy Connors de US Open om zijn wijsvinger wikkelde Toen hij in 1991 39 jaar oud was, is de minder magische realiteit dat hij het jaar daarop terugkwam en in de tweede ronde verloor.
In oktober kondigde Nadal aan dat deze Davis Cup-finale zijn laatste professionele evenement zou zijn. Maar zoals hij dinsdag vóór de ontmoeting tussen Spanje en Nederland zei, wilde hij niet dat het alleen maar over geschiedenis en herinneringen zou gaan. Hij wilde het team helpen winnen.
De waarheid is dat niemand op dit moment ooit wil aankomen. Rafaël Nadal
Waardoor de Spaanse kapitein, David Ferrer, een moeilijke vraag moest beantwoorden: wat was de beste rol voor de 2024-versie van Rafa?
Aan de ene kant was Nadal 29-1 in de Davis Cup-enkelwedstrijd en had hij sinds zijn eerste, twintig jaar geleden, geen wedstrijd in de competitie verloren. Ook tegen zijn waarschijnlijke Nederlandse tegenstander, Botic van de Zandschulp, was hij 2-0. En het allerbelangrijkste: hij was nog steeds Rafa. Niemand kon hem zo aanzetten voor een grote wedstrijd thuis als hij.
Aan de andere kant is Nadal 38 jaar oud en staat hij op de 155e plaats. Zijn seizoen 2024 was in niets in de buurt gekomen van de spetterende afscheidstournee waarop hij had gehoopt. Heup- en buikblessures achtervolgden hem door een reeks verliezen in de vroege ronde, wat betekende dat hij nooit genoeg speelde om de roest van zich af te schudden. Zelfs Roland Garros was geen toevluchtsoord voor de vernederingen van de ouderdom.
De Grand Slam-carrière van Rafael Nadal eindigde op Roland Garros, het toernooi dat hij veertien keer won, met een nederlaag in de eerste ronde tegen de uiteindelijke finalist Alexander Zverev.
© Corbis via Getty Images
Dit alles maakte het tot een verrassing toen Ferrer aankondigde dat hij, in plaats van hem de minder belastende opdracht van een dubbelspel te geven, Rafa in het enkelspel tegen Van de Zandschulp zou plaatsen. Had Ferrer een flits van de oude genialiteit gezien terwijl hij hem in de praktijk bekeek? Of geloofde hij gewoon dat Rafa, ongeacht zijn huidige niveau, een manier zou vinden om het beste uit zichzelf te halen tijdens zijn zwanenzangmoment?
Wat de redenen van Ferrer ook waren om bij zijn oude vriend te blijven, het werkte niet.
Nadal was goed genoeg om de eerste acht wedstrijden bij Van de Zandschulp te blijven. Hij was goed genoeg om ons een déjà vu-gevoel te bezorgen met een acrobatische backhand-salvo over de schouder en een forehand-hit van boven zijn hoofd, terwijl hij de andere kant op rende.
ONWERKELIJKE DINGEN VAN NADAL. 🤯 🔥
— Tenniskanaal (@TennisChannel) 19 november 2024
Vandaag @BetMGM Shot of the Day is deze ongelooflijke volley van @RafaelNadal 👏 #DavisCup pic.twitter.com/v94YlxlD2o
Maar Rafa, die nooit van indoortennis heeft gehouden, was niet goed genoeg om vanaf de basislijn zijn wil op te leggen, of met succes het net aan te vallen. Van de Zandschulp pinde hem terug in rally's en passeerde hem toen hij naar voren kwam. Nadal maakte een late run toen de Nederlander strakker werd, maar net als al het andere in zijn seizoen 2024 duurde het winnende moment niet.
Van de Zandschulp verafgoodde Nadal toen hij opgroeide; nu was het zijn plicht om zijn carrière te beëindigen. Hij deed het snel en redelijk pijnloos, met een laatste greep die eindigde toen Rafa een vergeefse slice met de forehand in het net stuurde.
'De waarheid is dat niemand op dit moment ooit wil aankomen', zei Nadal. “Ik ben het tennissen nog niet beu, maar het is mijn lichaam dat niet meer wil spelen, dus ik moet de situatie accepteren.”
Het thuispubliek het zwijgen opleggen 🔇
— Tenniskanaal (@TennisChannel) 19 november 2024
Botic van de Zandschulp verslaat Rafael Nadal met 6-4, 6-4 en bezorgt Nederland een 1-0 voorsprong op Spanje bij het ingaan van de tweede enkelspelwedstrijd van de dag. #DavisCup pic.twitter.com/ITD1EWGZo1
De opvolger van Nadal, Carlos Alcaraz, kreeg de kans om Rafa te redden en zijn carrière nog een dag levend te houden. Hij droeg zijn steentje bij in het enkelspel door de Nederlandse nummer 1 Tallon Griekspoor te verslaan. Maar in het dubbelspel kon hij het niet meer doen. Alcaraz en Marcel Granollers verloren in twee tiebreaks van van de Zandschulp en Wesley Koolhof. Ironisch genoeg was het de 35-jarige Koolhof, die deze week ook met pensioen gaat, die misschien wel het beste tennis heeft gespeeld van wie dan ook in de wedstrijd.
'Ik verloor mijn eerste wedstrijd in de Davis Cup, en ik verloor mijn laatste', zei Nadal glimlachend. “Zo sluiten we de cirkel.”
Koolhof en Van De Zandschulp schakelen Spanje uit de competitie met 7-6(4), 7-6(3) en sturen Nederland naar de halve finale 🇳🇱⏩
— Tenniskanaal (@TennisChannel) 19 november 2024
Dit markeert het einde van de carrière van Rafael Nadal. #DavisCup pic.twitter.com/k55geUZwVO
Rafa’s eerste Davis Cup-wedstrijden vonden plaats in 2004, toen hij 17 was, maar ze zijn altijd in mijn geheugen gebleven. Ik had hem eerder zien spelen, onder meer live op de US Open en in Miami, en ik besefte dat zijn intensiteit, inspanning, verlangen en uitbundigheid iets nieuws waren in tennis. Maar ik was nog steeds verbijsterd door hoe emotioneel hij voor zijn land speelde. Hij sprong hoger de lucht in nadat hij punten had gewonnen dan waar dan ook. Hij viel na zijn overwinningen bijna in tranen voor de rechtbank. En hij was net zo opgewonden als hij zijn teamgenoten vanaf de zijlijn aanmoedigde. Hij was een eenmans-tiener-energiegenerator.
Tegelijkertijd leek Rafa’s game nog niet helemaal klaar voor prime time. Zijn service ontbrak aan pop – ‘het was de ergste op tournee’, zou hij later zeggen, slechts een grapje. Zijn backhand moest worden gladgestreken, en hij liet hem vaak kort. Zelfs zijn forehand ging meer over spin dan over tempo. In zijn eerste gelijkspel, tegen Tsjechië, verloor Rafa in twee sets van Jiri Novak, waarna hij en Tommy Robredo verloren in het dubbelspel, ook in twee sets.
Was het te veel en te vroeg voor de jonge Rafa? Niet precies. Met een gelijkspel van 2-2 op de laatste dag bleef de aanvoerder van Spanje bij hem en Nadal beloonde hem met zijn eerste Davis Cup-overwinning op Radek Stepanek, waarmee hij de gelijke stand veroverde. Eind 2004 zou hij Spanje naar de tweede bekeroverwinning leiden, en tot op de dag van vandaag zou hij geen enkele wedstrijd meer verliezen.
Het seizoen 2004 markeerde het begin van de rivaliteit tussen Roger en Rafa en de aankondiging van Nadal in de sportwereld.
© Getty-afbeeldingen
De overwinning van Nadal op de Tsjechen leek mij niet een overwinning van superieure vaardigheid, maar van superieure wil. En dat is een manier waarop ik zijn carrière zal herinneren. Hij zou zijn service verbeteren, maar het leverde hem nooit veel gemakkelijke punten op, zoals die van Roger Federer. Hij zou zijn backhand verbeteren, maar die was nooit opgewassen tegen die van Novak Djokovic. Rafa zegevierde eerst met emotie, en de komende twintig jaar zou hij laten zien hoe ver dat een atleet kan brengen.
Maar het zou hem niet verder brengen dan 2024. Zelfs Nadal kon zijn lichaam niet laten werken zoals het ooit deed. Dat het twintig jaar duurde voordat de achterstand eindelijk werd ingehaald, zou als Rafa’s eindoverwinning moeten gelden.
