Deze speciale functie wordt gepresenteerd door Gainbridge.
BEKIJK: De impact van Billie Jean King op de vrouwensport – gepresenteerd door Gainbridge. Steun de nalatenschap van Billie Jean King op Womenssportsfoundation.org
Buiten de lijntjes speelt de dialoog rond Billie Jean King zich meestal af. En waarom niet? Er kan immers worden gesteld dat geen enkele atleet meer heeft bereikt buiten het speelveld. Van politici tot schoolkinderen, van atleten tot activisten, in speelfilms en documentaires, in boeken en artikelen, podcasts en proclamaties: de viering van King’s nalatenschap is terecht uitgebreid.
Maar hoe zit het met King binnen de lijnen? King heeft lang gezegd dat ze alleen als ze nummer 1 zou worden een platform zou hebben dat groot genoeg was om het tennis en misschien zelfs de wereld te transformeren. En een kampioen was ze. King behaalde 39 Grand Slam-titels: 12 in het enkelspel, 16 in het damesdubbel, 11 in het gemengd. Ze is een van de slechts tien vrouwen die alle vier de majors in het enkelspel hebben gewonnen. En haar maar liefst twintig gecombineerde Wimbledon-titels verbinden haar met Martina Navratilova voor de meeste ooit bij de All England Club.
Overal waar ze komt, omarmt King de geest van onderzoek. In gesprekken zal ze de hele wereld bestrijken, van verhalen over interacties met wereldleiders tot vragen over hoe een iconische instructeur de forehand leerde.
© Getty Images voor ITF
Hoe tennisballen op de benen van een rollator te plaatsen
Altijd aan het tennis denken
'Het belangrijkste wat Billie Jean had was een passie', zei haar ex-man, Larry King. “Ze dacht er altijd over na hoe ze ging spelen en wat ze ging doen.” Als een herhaald voorbeeld herinnerde Larry zich de drie keren dat Billie Jean een knieoperatie had ondergaan en hoe elke herstelcyclus haar weghield van de concurrentie. Je zou denken dat een ontslag de vaardigheden van Billie Jean zou aantasten.
Raad nogmaals. Gedurende die periode hield King zich bezig met krachtige visualisatie- en meditatietechnieken. Haar betrokkenheid bij deze concepten begon in de jaren zestig, een tijd waarin dergelijke praktijken nauwelijks bekend waren. ‘En dan zou ze nog beter zijn,’ zei Larry. 'Het was geweldig.'
King verscheen begin jaren zestig op de mondiale tennisscene en trok de aandacht met haar zelfgerichte, motiverende opmerkingen, periodieke klappen op de dijen en genoeg energie om een raket van brandstof te voorzien. “De kracht van King’s extraverte persoonlijkheid beïnvloedde iedereen om haar heen”, schreef de ervaren tennisjournalist Rex Bellamy in het boek: Liefde dertig . “Ze gedijde op uitdaging, op stress. Haar credo was simpel: tennis moest leuk zijn, het was leuker als het competitief was, en niets was leuker dan winnen.”
King was zo ondergedompeld in de strijd dat er momenten waren waarop tegenstanders het het beste vonden om oogcontact met haar tussen punten te vermijden, anders zouden ze zich ondergeschikt gaan voelen aan die laserachtige wil.
“Haar intensiteit was ongelooflijk”, zei Tracy Austin. “Je voelde het over het net komen.”
“Ze kon de bal echt naar de hoeken sturen”, zei Julie Heldman over de opslag van BJK. “Het heeft haar vooruit gedreven.”
rallyscore bij badminton
© Bettmann-archief
Billie Jean's Zuid-Californië: het hele jaar door zonneschijn en openbare rechtbanken
Het oorspronkelijke verhaal gaat dat Billie Jean Moffitt, vanaf de dag dat ze op 11-jarige leeftijd voor het eerst een racket oppakte, wist dat het haar doel in het leven was om uit te blinken in tennis. Het goede nieuws was dat Billie Jean’s opleiding plaatsvond in het meest tennisrijke deel van de wereld, het zonovergoten Zuid-Californië. In haar geboorteplaats Long Beach was Kings eerste leraar Clyde Walker, een man die behoorlijk deskundig was op het gebied van de grondbeginselen. Later, in haar tienerjaren, bracht ze enkele maanden door onder de voogdij van voormalig nummer één van de wereld, Alice Marble, die Billie Jean liet zien hoe ze het beste door het overgangsgebied van het hof kon navigeren. Time with Marble gaf ook een kijkje uit de eerste hand in het hart, de geest en het gedrag van een kampioen.
Andere spelers uit Zuid-Californië hielpen King als mentor, waaronder Grand Slam-winnaars Maureen Connolly, Louise Brough en Darlene Hard. Ze kreeg ook de kans om te studeren en deel te nemen aan wat destijds het op een na belangrijkste toernooi van Amerika was, de Pacific Southwest Championships. Het 'Zuidwesten', zoals het bekend stond in de Los Angeles Tennis Club, was de plek waar King voor het eerst stilistische rolmodellen als Tony Trabert, Althea Gibson, Rod Laver en vele anderen van dichtbij observeerde.
badminton spelen
“De geschiedenis van het spel lag vlak voor mijn neus”, vertelde King me ooit. “Ik heb die geweldige spelers gezien en daarna over nog meer gelezen. Ik kon er niet genoeg van krijgen.”
“Ze zag het veld, ze zag de bal en ze begreep de tendensen”, zei haar jarenlange partner in het gemengd dubbelspel, Owen Davidson. “Haar voetenwerk en techniek waren fantastisch.”
© Bettmann-archief
Voorwaartse beweging betekende alles
Deze gretigheid om vooruit te komen met haar gekozen vak maakte King tot een natuurlijke net-rusher, perfect geschikt voor de snelle hardcourtbanen van Zuid-Californië en het feit dat drie van de vier majors van tennis vervolgens op glad gras werden gespeeld. Samen met Navratilova is King de grootste volleyer in de geschiedenis van het damestennis.
“Ze zag het veld, ze zag de bal en ze begreep de tendensen”, zei haar jarenlange partner in het gemengd dubbelspel, Owen Davidson. “Daarnaast waren haar voetenwerk en techniek fantastisch.” De backhand-salvo van de King was bijzonder oogverblindend, een schot dat ze kon uitvoeren, hoe gecompromitteerd ook. Lobs bestond om te worden beëindigd. ‘Haar overheadkosten waren zo consistent,’ schreef Bellamy, ‘dat je maanden kon wachten tot ze er een zou missen.’
Het lanceerplatform voor King’s salvo’s was haar mix van uitzonderlijke snelheid en onovertroffen veldgevoel. “De bal vertelt me wat ik moet doen”, luidt een van haar kenmerkende uitspraken. Maar die kennis was gebaseerd op de meedogenloze nieuwsgierigheid en studie van King, van de patronen van elke tegenstander tot de score, het oppervlak, en hoe dergelijke keuzes voor de schotselectie op hun beurt Billie Jean in een uitstekende positie zouden brengen om de rally vol te houden of haar eigen sterke punten in te zetten.
Een paar voorbeelden kwamen in de laatste twee rondes van King's US Open-titelrun in 1971. In de halve finale, toen hij voor het eerst tegen Chrissie Evert speelde bij een major, mixte King snelheden en spins als een ervaren honkbalwerper. Ze onderbrak regelmatig haar grondslagen en richtte een groot deel van haar aanval op Everts iets zwakkere forehand. Nadat hij die wedstrijd met 6-3, 6-2 had gewonnen, speelde King in de finale tegen een zeer bekende tegenstander, Rosie Casals. Net als King was Casals een zeer bekwame netrusher. Maar in tegenstelling tot King had ze geen bijzonder effectief backhand-passingschot, waardoor King haar naderingsschoten en salvo's herhaaldelijk op die zwakkere kant kon richten. King behaalde die dag een 6-4, 7-6 overwinning.
Omdat ze als kind honkbal speelde, had King een natuurlijke, soepele werpbeweging die haar hielp een effectieve service op te bouwen die ze met enorme vaardigheid kon slicen of trappen. 'Ze kon het echt naar de hoeken richten', zei Julie Heldman. “Het heeft haar vooruit gedreven.” Evert zei: “Het was zwaar, met veel spin. Het bewoog heel goed.” Bovenal zag King haar dienen als een manier om haar volgende schot op te zetten, vaak een scherp gerichte salvo.
spel der tronen seizoen 8 aflevering 4 gratis online
Zoals je zou verwachten in een tijdperk van houten rackets, backhands met één hand en snelle banen, werden grondslagen heel anders ingezet. 'Haar forehand en backhand werden geraakt op een manier die het voor haar natuurlijk en gemakkelijk maakte om constant het net te bereiken', zei Austin. King's backhand was elegant en veelzijdig, of hij nu gesneden of gedreven was. Terwijl de eerste uitstekend was in basislijnuitwisselingen en mesachtige naderingsschoten of af en toe een dropshot genereerde, was de laatste misschien zelfs nog meer een onderscheidende factor, omdat King hierdoor de bal effectief langs een inkomende netrusher kon dippen. Hoewel de forehand niet zo formidabel was, hielp Kings uitstekende zelfkennis haar precies te begrijpen hoe ze deze op de juiste manier moest beheren.
Al deze vaardigheid en scherpzinnigheid maakten King tot een uitstekende ontwrichter. Tijdens baseline-rally's weigerde ze vaak haar tegenstander een groove te laten vinden. ‘Ze haalde het voortdurend door elkaar,’ zei Navratilova. ‘Ze wilde niet dat je in een bepaald ritme terechtkwam. En dan zou ze in de aanval gaan.”
De eeuwige student van Tennis
Het zou moeilijk zijn om een tennisser te ontmoeten die het spel met evenveel toewijding bestudeerde als King. Beschouw de leeftijd van 11 tot en met 20 jaar als de jaren waarin ze haar bachelordiploma behaalde. Een groot deel daarvan vond plaats in haar geboorteland Zuid-Californië. Er ontstond ook een vitale relatie met Frank Brennan, een instructeur uit New Jersey die Billie Jean in haar tienerjaren ontmoette. Een aantal zomers was het huis in Brennan haar basis aan de oostkust, met Frank als frequente coach. 'Mijn vader was een liefhebber van serve-and-volley, dus met Billie Jean vond hij een geestverwant', zei Brennans zoon, Frank, Jr., die later damescoach werd op Stanford. “Billie Jean noemde mijn vader altijd de eerste persoon die haar vertelde dat ze nummer 1 van de wereld zou kunnen worden.”
basisbeginselen van badminton
Er kwam ook de kans om in het buitenland te studeren. In de herfst van 1964, kort voordat ze 21 werd, bood een Australische zakenman genaamd Bob Mitchell aan om haar onkosten te betalen voor een aantal maanden oefenen in Down Under. Normaal gesproken minimaliseerde Billie Jean in de herfst het tennis en concentreerde ze zich meer op haar schoolwerk in Cal State Los Angeles. Maar deze kans was te mooi om te laten liggen.
Eenmaal in Australië begon ze te werken met een legendarische coach, Mervyn Rose, die haar servicebeweging vooraf verfijnde en ook de kans bood om urenlang met iedereen te oefenen, van haar voornaamste rivaal, Margaret Court, tot Laver, Davidson, Roy Emerson en vele andere Aussies die in die tijd bekend stonden als de beste en sterkste spelers in het spel.
Dit was misschien wel de laatste, proefschriftachtige stap om King nummer 1 te worden. In de zomer van 1966 won King haar eerste van zes Wimbledon-titels in het enkelspel en begon aan een driejarige run op de nummer één van de wereld. Court zei: 'Billie Jean is de grootste concurrent die ik ooit heb gekend.' Zoals King zelf ooit uitlegde: ‘De betere spelers – we stikken gewoon tien procent minder.’
In 1972, nadat hij alle drie de andere majors had gewonnen, verlangde King ernaar eindelijk Roland Garros te winnen. “Californische kinderen waren het lachertje op klei”, vertelde King me over haar eerste ervaringen op klei als tiener. ‘We gleden twee of drie voet weg. Het was hilarisch . . . Ik was eerst zielig.”
Maar in 1970 won King haar eerste belangrijke titel op het gravel, de Italian Open. Twee jaar later richtte ze zich op Roland Garros, op weg naar Florida voor oefensessies met Evert op de klei. Het harde werk wierp zijn vruchten af: King versloeg in juni titelverdediger Evonne Goolagong in de finale.
De studie. De vaardigheden. King genoot van beide en verfijnde ze keer op keer, door uren van gerichte oefening, pure liefde voor matchplay en één over het hoofd gezien maar blijvend voordeel: overal waar ze gaat, omarmt King de geest van onderzoek. In gesprekken zal ze de hele wereld bestrijken, van verhalen over interacties met wereldleiders tot vragen over hoe een iconische instructeur de forehand leerde. Terwijl King op 22 november 80 wordt, zal de nieuwsgierige 11-jarige daar bij haar zijn.
