Denk aan Roland Garros, en de eerste naam die bij ons opkomt is Rafael Nadal. De King of Clay bewaakt zijn territorium als een Spaanse matador en heeft elke slag op de rode aarde overwonnen, behalve één enkele nederlaag tegen Robin Soderling in 2009. Met een verbluffend record van 58-1 in de French Open, is het geen wonder waarom hij wordt beschouwd als de grootste gravelspeler die ooit op Roland Garros heeft gespeeld.
Niet alleen voor Rafa, maar de langzame banen van French Open zijn ook succesvol geweest voor een aantal mede-Spanjaarden. Laten we in dit bericht eens kijken naar de Spaanse kampioenen in Roland Garros (alleen Open Era), behalve de grote Rafael Nadal.
Andrés Gimeno (1972)
Op de leeftijd van 34 en 10 maanden versloeg Andres Gimeno Patrick Proisy (Frankrijk) met 4-6, 6-3, 6 -1, 6-1 om de Franse Open te winnen. Dit is zijn enige grand slam en hij blijft de oudste mannelijke speler die de Roland Garros-titel wint. In 1969 versloeg de legendarische Rod Laver hem met 6-3, 6-4, 7-5 in de finale van de Australian Open.
Arantxa Sánchez Vicario (1989, 1994, 1998)
Arantxa Sanchez is het vrouwelijke equivalent van Rafael Nadal in het Spaanse tennis. Afkomstig uit een familie van tennissers, veroverde ze Roland Garros in 1989, 1994 en 1998. In 1989 werd Arantxa, bijgenaamd Barcelona Bumblebee vanwege haar ophaalvaardigheden en ontembare geest, de jongste vrouwenenkelspeelster (ze was 17) die de titel won. Franse Open-titel. Dit record duurde niet lang en werd in 1990 gebroken door Monica Seles (16 jaar).
Sergi Bruguera (1993, 1994)
Sergi Brugurea, een fantastische gravelspeler, won opeenvolgende Roland Garros-titels in 1993 en 1994. Zijn hoop op een derde Franse Open-titel in 1997 werd verpletterd door Gustavo Kuerten, die de finale met 6-3, 6-4, 6-2 won. Bruguera won ook de zilveren medaille in het herentennis voor Spanje tijdens de Olympische Spelen van 1996 in Atlanta.
Carlos Moya (1998)
Een andere gravellegende uit Spanje die zijn stempel op Roland Garros heeft gedrukt, is Carlos Moya. In 1998 versloeg hij mede-Spanjaard Alex Corretja met 6-3, 7-5, 6-3 om de felbegeerde French Open te winnen. Hij maakte deel uit van het Spaanse Davis Cup-winnende team in 2004. In een carrière die werd ontsierd door blessures, gaf Moya ons een aantal spectaculaire wedstrijden en momenten om van te koesteren. Hij heeft ook veel Spaanse tennissers begeleid, waaronder Rafael Nadal.
Albert Costa (2002)
Vier jaar later, in 2002, won een andere Spaanse gravelbaan de Roland Garros-titel in het herenenkelspel. Deze keer was het Albert Costa, algemeen beschouwd als een buitenbeentje in grote toernooien. Net als de finale van 1998 was ook de Franse Open van 2002 getuige van de strijd tussen twee Spanjaarden, Costa en Juan Carlos Ferrero. Costa versloeg een geblesseerde Ferrero met 6-1, 6-0, 4-6, 6-3. Zijn andere grote overwinningen zijn de 2000 Davis Cup-titel en de bronzen medaille op de Olympische Spelen van Sydney in het dubbelspel voor Spanje.
Juan Carlos Ferrero (2003)
Gedurende zijn carrière had Juan Carlos Ferrero veel blessures opgelopen. In de Franse Open van 2002 bereikte hij, ondanks een voetblessure, de finale, maar verloor de wedstrijd van landgenoot Albert Costa. Volgend jaar nam het rad van fortuin een complete wending. Ferrero boekte opnieuw een plaats in de finale van Roland Garros, dit keer tegen de relatief onbekende Martin Verkerk, en versloeg hem met 6-1, 6-3, 6-2. 2003 was een gouden jaar voor Ferrero. Hij won de Franse Open, was finalist van de US Open en won de prijs voor Spaanse Sportman van het Jaar.
