Met de evenwicht van een veteraan en de onverschrokkenheid van een tiener versloeg de 18-jarige Braziliaan vier Argentijnen in hun thuisstadion.
Match Point: Joao Fonseca tops Francisco Cerundolo voor Buenos Aires -titel
Voor een 18-jarige professional is elke week een leermogelijkheid. Van het dienen van wedstrijden tot wanneer je de trekker over je forehand moet trekken, tot - als je geluk hebt - hoe je een trofee moet hijsen zonder jezelf pijn te doen, elke ervaring is een nieuwe.
band het elleboog
Joao Fonseca wordt niet 19 tot augustus, maar hij lijkt alles overal te leren, allemaal tegelijk. Twee maanden geleden won de Braziliaan de volgende genfinale in Italië. Vorige maand elektrificeerde hij de Australian Open met een overwinning op Andrey Rublev. Tijdens die periode won hij 14 rechte wedstrijden. En op zondag won hij zijn eerste ATP -titel, in Buenos Aires.
Lees meer: De 18-jarige Joao Fonseca vangt de eerste ATP-titel van carrière in Buenos Aires, maakt geschiedenis
Bekijk dit bericht op Instagram
Fonseca heeft deze week zeker veel geleerd, maar de luidste les kwam van de Argentijnse menigte, die luidruchtig en storend kan zijn wanneer een van hen speelt. Terwijl Fonseca zijn aandeel fans had in Braziliaans groen en goud, werd hij geconfronteerd met vier argentijnen in zijn vijf wedstrijden en hoorde hij meer dan zijn aandeel fluitjes en kreten ontworpen om hem te rammelen. Soms leek het erop dat hij zou kunnen bezwijken. Hij liet een set vallen naar Federico Coria in zijn tweede wedstrijd. Hij was in de kwartfinales het dubbele matchpunt tegen een andere Argentijnse, Mariano Navone. In de finale diende hij voor de titel tegen de nummer 1 van Argentinië, Francisco Cerundolo, twee keer, en werd beide keren gebroken.
Tegen zondag had Fonseca echter geleerd om niets onder zijn huid te laten komen - of in ieder geval niet te laten zien. Net als een veteraan die weet dat elke emotionele uitbarsting, negatief of positief, de menigte alleen maar zal eieren, verhuisde hij snel van het ene punt naar het andere en richtte hij zijn vuistpompen recht op zijn team alleen.
waar je Liv en Maddie kunt bekijken
Wat ik leef is gewoon ongelooflijk. Joao Fonseca
Wat nog belangrijker is, toen Fonseca aan het strakker werd, speelde hij door welke zenuwen hij ook voelde, en kalmeerde onmiddellijk terug en vond zijn bereik opnieuw. Als je niet twee keer een finale zou uitwerken, zou veel spelers te veel zijn geweest - jong of oud - om te hanteren. Maar Fonseca draaide zich om en speelde een tiebreak die net zo onberispelijk was als het adembenemend was, gevuld met de ene angstaanjagende, full-cut winnaar na de volgende. Dat omvatte de line-clipping forehand die hij op zijn eerste matchpunt ontkurkte.
'Ongelooflijke week,' zei een grijnzende Fonseca een paar minuten later, terwijl hij de gebrul van de groene en gouden delen van de menigte hoorde. 'Kijk hiernaar, zelfs in Argentinië zijn er enkele Brazilianen die juichen voor mij.'
'Wat ik leef is gewoon ongelooflijk.'
Een ongelooflijke week voor Joao Fonseca 👏 🏆
- Tennis Channel (@tennischannel) 16 februari 2025
Kan hij 2025 eindigen in de top-15? 🤔 pic.twitter.com/dh1ntrldpw
Als elke week een leerervaring is voor een 18-jarige speler, geldt hetzelfde voor degenen onder ons die hem bekijken en zijn toekomst voorstellen.
Deze week liet Fonseca zien dat hij kan winnen op zijn geboorteland Zuid -Amerikaanse klei. Dat is nauwelijks een verrassing, maar zijn 14-match win-streak kwam op harde rechtbanken, en hij speelt geen traditionele game van de vuilballer. Maar zijn zinderende forehands slippen bijna net zo snel door klei als ze asfalt doen. Als hij een schot heeft dat nog steeds een werk in uitvoering is, is het zijn plakje backhand, die op hem kan drijven.
Soms zal Fonseca op een forehand teambitieus zijn, proberen een winnaar te forceren uit wat een rallybal had moeten zijn en wild te missen. Als je die foto's bekijkt, zou je kunnen zeggen dat hij nog steeds moet leren wanneer hij groot moet worden en wanneer hij veiliger moet spelen.
Fonseca had geleerd om niets onder zijn huid te laten komen - of tenminste niet te laten zien - op de tijd dat zondag kwam.
snelle verlichting van een tenniselleboog
© AFP of licentiegevers
Dan, op het volgende punt, zal hij net zo overambitieus zijn, maar het resultaat zal een verbluffende winnaar zijn. Dus misschien is het leren van het veiliger niet het antwoord, en Joao gewoon Joao laten zijn, is de beste keuze. Hij is op die manier als Alcaraz.
Fonseca's held die opgroeide was Roger Federer, maar op de volledige manier waarop hij het spel benadert, de overtuiging die hij in elke gigantische swing legt, het plezier dat hij lijkt te spelen, zou hij de eerste post-carlitos-ster van de sport kunnen zijn.
'Mijn echte droom is gewoon om tennis te spelen,' zei Fonseca zondag. 'Natuurlijk wil ik nummer 1 zijn. Maar mijn echte droom is gewoon om tennis te spelen.'
