Als eerste onthult een energieke 16-jarige zijn kenmerkende meedogenloze stijl aan de tenniswereld in Monte Carlo, tegen de regerend Frans Open-kampioen.
Tennisfans kunnen, en doen dat vaak, ruzie maken over wie de GOAT voor mannen is.
Maar er is geen onenigheid als het gaat om de identiteit van de King of Clay. Rafael Nadal kreeg die bijnaam in de begindagen van zijn carrière, toen hij amper zijn tienerjaren voorbij was. Wat op dat moment voorbarig leek, bleek vooruitziend te zijn. Twintig jaar na zijn eerste ATP-overwinning aan de oppervlakte, heeft hij de meeste majors op gravel (14) en titels (63), en de langste winning streak (81) en het hoogste winstpercentage (91,3) aan de oppervlakte, bij heren- tennis geschiedenis.
Dus terwijl de 36-jarige zich opmaakt voor wat misschien wel zijn laatste swing door de gravelbanen van Europa wordt, kijken we terug op de 10 wedstrijden die van hem de onbetwiste heerser van het rood maakten.
2003 Monte Carlo, tweede ronde: Nadal d. Albert Costa, 7-5, 6-3
Ik speelde inderdaad een heel goede wedstrijd.
wat betekent 15 liefde in tennis
Koning in opleiding.
© Getty Images
'Als hij voor het eerst door de tunnel naar dit centre court loopt, krijgt hij een geweldige ovatie.' Zo verwelkomde ervaren tv-commentator John Barrett de 16-jarige rookie Rafael Nadal in het hoofdstadion in Monte Carlo, in het voorjaar van 2003.
Zoals Barrett voorspelde, was er een geroezemoes in het publiek voor de jonge Mallorcaanse kwalificatiewedstrijd, die zijn wedstrijd in de eerste ronde had gewonnen van Karol Kucera en nu tegenover Albert Costa, de Roland Garros-kampioen van 2002, stond. Terwijl Nadal naar zijn stoel liep, was een van zijn kenmerkende maniertjes al zichtbaar: hij hield een Babolat-racket in zijn linkerhand, schijnbaar een teken dat hij klaar was voor het komende gevecht. Wat betreft zijn binnenkort beroemde waterflessen, slechts één grote verschijnt voor deze wedstrijd. Kwam de tweede, en zijn nauwgezette positionering, later aan?
Maakt niet uit. De elementen die het spel van Rafa geweldig zouden maken, waren goed aanwezig. Je hoort het aan de reacties van de omroepen in de stand die dag, Barrett en Jason Goodall, terwijl Nadal zich een weg baant over de rode klei.
hoe je tennisschoenen vetert
“Een vrij uitzonderlijke topspin forehand.” “Een vrij opmerkelijke verdediging.” “Wat een knaller, wereldklasse.” 'Hij weigert weg te gaan.'
hulu oj gemaakt in Amerika
Voor twee Britten kwalificeert dat als gutsen.
Een dag eerder won de linkshandige de eerste Masters-wedstrijd van zijn carrière, tegen Karol Kucera.
© Getty Images
'Een beetje gebalde vuist daar,' merkt Barrett al vroeg op, in nog een beetje ingetogen voorafschaduwing. Hij wist niet hoeveel van die gebalde vuisten we nog zouden zien, en hoeveel versies Nadal zou verzinnen. Rafa gromde ook, luid, bij vrijwel elke zwaai, iets dat in die tijd niet gebruikelijk was in het mannenspel. Samen waren de vuisten en het gegrom slechts kleine indicaties van de nieuwe, halsstarrige energie die Rafa in de sport zou injecteren.
De 27-jarige Costa, destijds een Top 10-speler, wist niet wat hem te wachten stond. De dag ervoor zei hij tegen verslaggevers: 'Ik voel me heel, heel goed, sterk ... heel zelfverzekerd.'
Voor elke zelfverzekerde slag die hij nam, had Nadal echter een antwoord, hetzij met zijn schot of zijn terughalen. In de tweede set raakte Costa wat leek op een crosscourt backhand-winnaar in een scherpe hoek. Maar de jonge Rafa ging helemaal naar de rand van het veld om er zelf een nog scherpere crosscourt forehand-winnaar van te maken.
tennisracket voor beginners
'Ik was een haastige tiener, waanzinnig hyperactief, opereerde met duizend omwentelingen in training en competitie', zou Nadal zeggen over het voorjaar van 2003, een periode waarin hij bijna 100 plaatsen op de ranglijst omhoogschoot. Een paar weken na Monte Carlo zou hij een nog grotere persoonlijke mijlpaal bereiken door zijn vriend Carlos Moya in Hamburg te verslaan.
Nadal bewoog zo snel dat het voor een tennisjournalist moeilijk zou kunnen zijn om bij te blijven. Na de wedstrijd werd hem gevraagd hoe hij dacht dat het zou zijn om in de Top 100 te staan.
“Ik sta al in de Top 100”, antwoordde Rafa. Hij wist dat zijn rankingpunten van de Costa-overwinning hem voor het eerst in dat elite-gezelschap zouden plaatsen.
'Ik heb inderdaad een heel goede wedstrijd gespeeld', zei hij. Toch was Rafa, zelfs op 16-jarige leeftijd, al een realist en een pragmaticus.
Op de vraag wat hem het meest beviel aan zijn prestatie, zei hij: 'Wat mij het meest bevalt, is dat ik de wedstrijd heb gewonnen.'
Gevraagd hoe ver hij zou kunnen gaan in de loting, zei hij: 'Ik denk niet dat ik erg ver ga in dit toernooi. Ik blijf vechten tot het einde. Ik zal proberen goed te spelen. Maar het hangt niet alleen van mij af, of ik win of verlies, het hangt ook van de anderen af.”
Nadal kondigde zichzelf aan in de tenniswereld in Monte Carlo, en hij zou het toernooi maar liefst 11 keer winnen.
basisbeginselen van tafeltennis
© 2018 Getty-afbeeldingen
Nadal hield van klei, maar hij beweerde nog niet dat hij er de koning van was. Hij had gelijk. In zijn volgende wedstrijd verloor hij in twee sets van Guillermo Coria, die de finale zou bereiken.
Rafa bewoog die lente misschien een beetje te snel, of zwaaide een beetje te hard, voor zijn eigen bestwil. Een schouderblessure hield hem twee weken aan de kant, net lang genoeg om hem buiten Roland Garros te houden. Maar hij keerde terug voor Wimbledon, waar hij op een vreemde ondergrond de derde ronde bereikte. De ATP riep hem uit tot Nieuwkomer van het Jaar.
Maar niets dat hij dat seizoen deed, was een teken van wat hem te wachten stond, zoals zijn overwinning op de Roland Garros-kampioen in Monte Carlo.
Morgen: Rafa luistert naar Moya's woorden
