Zal Italië opnieuw een teamtitel claimen, of zal Canada zijn eerste Billie Jean King Cup winnen?
Teamspel in tennis is zo zeldzaam dat wanneer het toch gebeurt, er een geur van hoop in de lucht hangt: zou iets van uitzonderlijke collectieve energie en emotionele intensiteit iedereen, van spelers tot toeschouwers, kunnen meenemen op een rit op een vliegend tapijt?
Dat is inderdaad wat er deze week gebeurde in Sevilla, Spanje. Twee landen hebben passie, precisie en evenwicht getoond om de finale van de Billie Jean King Cup te bereiken. Komende zondag probeert iedereen zijn eigen historische verhaallijn uit te spelen.
Vorig jaar won Canada voor het eerst de Davis Cup. Nu hebben de vrouwen, die hun debuut maken in de finale van de Billie Jean King Cup, de kans om de uitmuntendheid van dat land verder te laten zien en ons te laten onderzoeken of er een speciaal Canadees kenmerk bestaat dat tennissers helpt te stijgen in teamsportomgevingen. De belangrijkste speler van Canada, Leylah Fernandez, zei: “Het is verbazingwekkend voor het Canadese tennis. Ik denk dat we als land altijd als een hockeyland zijn bestempeld, wat waar is, maar we zijn ook een tennisland. Er zijn veel tennismeisjes, jongens die spelen, een racket oppakken en meedoen. Ik weet wel dat ze grote dromen hebben, net als wij allemaal.”x
“We hadden absoluut een zware test voor ons”, zei Fernandez na de halve finale van vandaag, “maar we waren gewoon super enthousiast, gemotiveerd en we wilden een show neerzetten.”
© FSG
Italië streeft ernaar om voor het eerst sinds 2013 het kampioenschap te behalen en vijfde in het algemeen klassement. “Wat ze hebben gedaan is iets ongelooflijks”, zei de Italiaanse aanvoerder Tathiana Garbin na de overwinning van haar team op Slovenië in de halve finale, “maar zoals we onlangs zeiden: we zijn niet tevreden. We willen altijd omhoog gaan en proberen onszelf tot het uiterste te drijven, en we proberen morgen weer te dromen.”
Voor de spelers betekent noch verleden noch toekomst weinig in het licht van een heden onder hoge druk. Het is passend dat dit evenement is vernoemd naar Billie Jean King, de iconische figuur die de nu bekende uitdrukking ‘Druk is een voorrecht’ bedacht. Decennia lang, terug naar haar beginjaren als concurrent en later toen ze medeoprichter was van World Team Tennis, heeft King vaak gesproken over hoezeer ze samenwerking verkiest boven solo-inspanningen.
Zondagmiddag zal ze getuige zijn van een poging van een speler, iets wat King graag zou hebben nagestreefd. Voor het derde jaar op rij kan één enkele deelnemer glorie brengen in haar thuisland en een belangrijke vingerafdruk achterlaten op de uitkomst van dit evenement. In 2022 leidde de Zwitserse Belinda Bencic haar land naar de titel. Twaalf maanden eerder deed Liudmila Samsonova hetzelfde voor Rusland. In 2017, toen de Verenigde Staten voor het laatst wonnen, was CoCo Vandeweghe de MVP. In 2023 krijgen drie spelers die kans.
De twee beste van Italië, Martina Trevisan en Jasmine Paolini, hebben deze week elk nog geen wedstrijd in het enkelspel verloren. Het meest opvallend was Paolini die de overwinning van Italië op Frankrijk in de openingswedstrijd behaalde door voormalig toptenner Caroline Garcia te verslaan in een thriller van drie sets, 7-6 (8), 5-7, 6-4.
Fernandez is ook ongeslagen gebleven. Zaterdag had ze een geweldige dag zoals elke tennisser zich durft te wensen. Met een 0-1 achterstand voor Canada versloeg Fernandez regerend Wimbledon-kampioen Marketa Vondrousova met 6-2, 2-6, 6-3. Kort daarna werkte ze samen met Gabriela Dabrowski om Canada naar de finale te brengen met een overweldigende overwinning op zevenvoudig Grand Slam-winnaars Barbora Krejcikova en Katerina Siniakova, 7-5, 7-6 (3). 'Ik ben gewoon extatisch', zei Fernandez. “Extreem trots op onze teamgeest, teamprestatie.”
het is iets verbazingwekkends voor het Canadese tennis. Ik denk dat we als land altijd als een hockeyland zijn bestempeld, wat waar is, maar we zijn ook een tennisland. Leila Fernandez
Een intrigerend subplot voor de finale van zondag: In het voorjaar van 2022 bereikte Fernandez op Roland Garros de kwartfinales en werd in drie sets verslagen door haar mede-linkshandige, de vlotte en bekwame Trevisan. Fernandez kreeg tijdens die wedstrijd een behandeling aan haar rechtervoet en trok zich kort daarna terug uit Wimbledon. Dat is de enige keer dat deze twee tegen elkaar hebben gespeeld.
Fernandez staat 2-0 gelijk tegen Paolini. De Canadese rookie in het enkelspel, de 18-jarige Marina Stakusic, won deze week met 2-1. Tegen Spanje in de opener van Canada begon ze met een stevige 6-3, 6-1 overwinning op Rebeka Masarova. Een dag later kwam Stakusic uit een set-down tot een rally en versloeg de Poolse Magdalena Frech in drie sets. Stakusic heeft nog nooit tegen een van de Italianen gespeeld.
Dan zijn er de dubbels. In twee dead rubber doubles-wedstrijden deze week heeft de Italiaanse Elisabetta Cocciaretto 1-1 gewonnen in beslissende tiebreaks. De nederlaag vond plaats naast Trevisan tegen het Franse team van Garcia en Kristina Mladenovic, de overwinning met Lucia Bronzetti op het Duitse duo Laura Siegemund en Anna-Lena Friedsam.
Canada's troef in het dubbelspel is Gabriela Dabrowski, een ervaren campagnevoerder die de afgelopen twee maanden bij grote gelegenheden meesterlijk is gebleken. Hoogtepunten van Dabrowski’s recente uitmuntendheid zijn onder meer een US Open-titelinspanning naast Erin Routliffe, een run met Routliffe naar de halve finale van de WTA Finals , en de finale van zaterdag naast Fernandez. Hoewel Dabrowski eerder deze week twee dead rubber dubbelspelwedstrijden won met Eugenie Bouchard, vermoed je dat als de concurrentie neerkomt op één dubbelspel, ze opnieuw aan Fernandez zal worden gekoppeld.
Zal Italië opnieuw een teamtitel claimen, of zal Canada zijn eerste Billie Jean King Cup winnen?
© FSG
Na de overwinning op Krejcikova en Siniakova zei Dabrowski: “Ik probeerde dingen te doen waardoor ze zich ongemakkelijk zouden voelen en ik moest met foto's komen die ze misschien niet wilden bedenken. Maar ik dacht dat ze waarschijnlijk het beste tennis speelden dat ze de laatste tijd hebben gespeeld, en daarom ben ik erg dankbaar dat Leylah zo aanwezig was, zelfs na een heel zware wedstrijd in het enkelspel. Dat is veel wat je van iemand vraagt, om binnen dertig minuten terug te komen en opnieuw te spelen.”
De intensiteit zal torenhoog zijn. Trevisan en Paolini lieten er veel van zien in hun overwinningen in de halve finale tegen Slovenië. Tegen Kaja Juvan in de eerste wedstrijd van de dag redde Trevisan een setpunt in de tiebreak van de eerste set en behaalde een 7-6 (6), 6-3 overwinning. Paolini pakte het vervolgens met een 6-2, 4-6, 6-3 overwinning op Tamara Zidansek. Paolini zei: “Ik was ook blij omdat het klaar was, want het was een achtbaan, denk ik vandaag. Ja, ik ben erg blij voor mezelf, voor mijn team. Ja, ik denk dat we het vandaag geweldig hebben gedaan.”
Maar niemand wil haar emoties zichtbaarder laten zien dan Fernandez. Het was verfrissend om te zien dat Fernandez zoveel energie en uitvoering in deze wedstrijden bracht. De eerste is altijd aanwezig geweest, maar sinds het verlies van Trevisan en de daarmee gepaard gaande blessure is de laatste minder consistent geweest dan verwacht van iemand die zo geweldig tennis speelde op weg naar de US Open-finale van 2021.
“We hadden absoluut een zware test voor ons”, zei Fernandez na de halve finale van vandaag, “maar we waren gewoon super enthousiast, gemotiveerd en we wilden een show neerzetten.”
Gezien de wens van Fernandez om zich te voeden met de energie van de gelegenheid en het publiek, zou ze inderdaad een van die spelers kunnen zijn die het meest gedijt in de versterkte omgeving van teamspel.
