Na de bevalling in 1982 diende Holladay met succes een verzoekschrift in voor de tour om het jaar daarop terug te keren zonder ranking - een vroege toepassing van wat nu de beschermde rankingregel is.
NEW YORK – Terry Holladay was zenuwachtig tijdens haar wedstrijd in de eerste ronde tegen Amy Holton op de US Open van 1984. Keer op keer sloeg ze haar schoten, afgewisseld met scherpe blikken naar de tribunes waar ze haar peuterdochter Natasha had neergezet. Nu de echtgenoot van Holladay nergens te bekennen was, deed ze haar best om door te spelen.
Eindelijk, zo vertelde Holladay me onlangs, kwam er tijdens een wissel een dame de trap van de tribune af rammelen en met zoveel woorden bood de vreemdeling aan om op het kleine meisje te passen, zodat haar moeder zich op tennis kon concentreren. Holladay accepteerde het aanbod dankbaar en won. Maar aan het eind van de dag betekende een woedende ruzie met haar man over zijn afwezigheid ook het einde van hun huwelijk.
“Het was gewoon zo stressvol”, zei Holladay. “Tennis was toen heel anders. Ik was niet rijk. Ik telde centen terwijl ik probeerde mijn man te laten studeren. Er was helemaal geen ondersteuningssysteem, er bestond niet zoiets als kinderopvang ter plaatse.”
Als de tour tegenwoordig moedervriendelijker is, is dat deels te danken aan pionier Holladay. In tegenstelling tot moeders Margaret Court en Evonne Goolagong, had Holladay (een speler uit het middensegment wiens ranking piekte op nummer 39) niet de middelen om terug te keren naar de tour nadat ze in november 1982 was bevallen van haar dochter. In de zomer van 1983 diende Holladay een verzoekschrift in bij de WTA om haar toe te staan terug te keren naar de tour, ondanks dat ze niet langer een ranking had.
moordende racketballregels
In een vroege toepassing van wat zou uitgroeien tot de populaire ‘beschermde ranking’-bepaling van de WTA en ATP, besloot de WTA dat vrouwen die binnen een jaar na de bevalling van een kind terugkeerden naar de tour, de kwalificatie mochten omzeilen en om zes uur aan het hoofdtoernooi mochten deelnemen. toernooien. De media en tennisfunctionarissen noemden het onmiddellijk ‘The Terry Holladay Rule’.
Een krantenknipsel uit Terry Holladay's speeldagen met de jonge 'Tasha'.
© Met dank aan Terry Holladay.
Holladay beschouwde zichzelf niet echt als een pionier, en dacht er niet over na hoeveel ze vrouwen in de komende jaren zou helpen. Ze zag zichzelf in ieder geval als een soort outlaw, zoals het een bloedverwant betaamt van de legendarische scherpschutter en gokker uit het Oude Westen, Doc Holliday (familieleden veranderden later de spelling van de naam vanwege de bekendheid van Doc). Holladay schrijft haar “oog-handcoördinatie en opvliegendheid” toe aan haar beroemde antecedent.
Holladay was een atletisch begaafde maar rebelse jongen, het product van een disfunctioneel gezin. Haar vader John had een passie voor tennis en Terry ging aan de slag, maar ze zei dat ze dit meer deed als ‘ontsnapping’. Nadat ze vijf kinderen had gekregen, begon haar moeder Mary Ellen zwaar te drinken en kampte ze met zelfmoordneigingen. Uiteindelijk verliet John het gezin. Holladay hield heel veel van haar moeder, dus ze was dubbel kapot toen ze in 1975 op 20-jarige leeftijd te horen kreeg dat ze zelf geen kinderen kon krijgen.
Maar toen Holladay, al diep in haar carrière, begin 1982 hoorde dat ze zwanger was geworden, was ze opgetogen. Haar dochter Natasha – Tasha – werd in november geboren.
Het nieuws kwam op een gunstig moment.
Nadat ze in 1977 een nipte wedstrijd in de vierde ronde had verloren van Martina Navratilova op Centre Court op Wimbledon, raakte ze verwikkeld in een inzinking die nog werd verergerd door haar eigen gevoeligheid voor depressie.
‘Dat veranderde allemaal met Tasha,’ zei Holladay. “Toen ik haar kreeg, voelde het alsof ik zelf geboren was. Alsof ik in Disneyland was en van het leven hield.
‘Ik geloof dat ze mijn leven heeft gered.’
Tennis was toen heel anders. Ik was niet rijk. Ik telde centen terwijl ik probeerde mijn man te laten studeren. Er was helemaal geen ondersteuningssysteem, er bestond niet zoiets als kinderopvang ter plaatse. Terry Holladay
selectie tennisrackets
Holladay was plotseling beter voorbereid om de wereld met kracht en vastberadenheid tegemoet te treden. Met een dochtertje en een echtgenoot die niet konden bijdragen aan de behoeften van het huishouden, had Holladay geen andere keus dan terug te keren naar de tour. In augustus 1983 won Holladay twee rondes in het enkelspel op de US Open, ondanks dat hij nog steeds extra gewicht en verpleging droeg.
“Mijn borsten waren zwaar”, zei ze. ‘Ik had die nauwsluitende Fila-shirts niet moeten dragen.’
Na verloop van tijd begon Holladay het kwalijk te nemen dat haar man niet echt betrokken was bij zijn gezin. Ze had het gevoel dat ze werd gebruikt als ‘slechts een opstapje, een maaltijdkaartje’. Het kwam allemaal tot stand tijdens de eerder genoemde US Open van 1984. Al snel waren Holladay en Natasha helemaal alleen.
Holladay bespaarde geld waar ze kon, logeerde bij lokale vrijwilligersfamilies in plaats van bij toernooihotels, en at het gratis eten ter plaatse in plaats van uit eten te gaan. Het dagelijkse leven werd voor Tasha een soms verwoede zoektocht naar hulp. Sommige spelers, waaronder Paula Smith en Alicia Moulton, hielpen enorm – als ze konden – met de kinderopvang. Steffi Graf paste niet op, maar speelde met Natasha in de kleedkamer.
'Ik smeekte de andere spelers eigenlijk om te helpen', zei Holladay. Als ik niemand kon vinden, zou ik tegen haar zeggen, Tasha, dat ik moet gaan werken. Ik moet gaan tennissen.
‘Je kunt hier niet vandaan, oké?’
Terry Holladay en familie, van links naar rechts: Romyn, Tasha's eerste kind; Terry's zoon, Louis; Terry's dochter, Maggie; Terry; Michael Tracy, Tasha's echtgenoot (met de tweede dochter van River, Tasha en Michael); en Tasja.
the walking dead seizoen 9 bekijk gratis online
© Met dank aan Terry Holladay.
Natasha deed ondanks haar leeftijd wat haar werd opgedragen, alsof ze begreep waarom het zo moest zijn. Holladay bleef met haar reizen tot ze de kleuterleeftijd bereikte, waarna een ander jongleerspel begon, waarbij tantes en goede vrienden in Californië betrokken waren, waaronder de moeder van Taylor Fritz, Kathy May – ‘tante Kathy’ voor Natasha.
Natasha, nu veertig, met een man en drie eigen kinderen, vertelde me dat ze slechts vluchtige herinneringen heeft aan haar dagen op de tennistour. Ze herinnert zich dat ze uit een vliegtuigraam keek, gefascineerd door hoe de auto's beneden kleiner werden. Ze heeft mentale momentopnamen van bepaalde willekeurige mensen, waaronder Rosie Casals, Lindsay Davenport en de komiek Jon Lovitz. Haar mooiste herinnering, zo vertelde Natasha, was het duwen van de ballenveger over het veld en het oppakken van de oefenballen.
Natasha speelde uiteindelijk tennis, maar het spel paste niet bij haar temperament. Ze was een teleurstelling voor haar tenniscoach op de Torrey Pines High School.
‘Mijn moeder is degene met het Doc Holliday-gen,’ vertelde Natasha me. “Ik heb een heel ander temperament. Ze is erg competitief. Ze houdt ervan om te winnen. Ze houdt van gokken. Ze houdt van alles wat een wedstrijd kan zijn, en dat is heel intens.
“Ik ben anders, ik heb de neiging om in zulke situaties te bezwijken. Wat dat betreft ga ik niet in op de gelegenheid. Ik was echt een rustig kind. De introspectieve, artistieke soort.”
Terry Holladay en haar drie kinderen, van links naar rechts: Natasha, Louis, Terry, Maggie.
© Met dank aan Terry Holladay.
Vanaf het moment dat Natasha (de eerste van haar drie biologische kinderen) werd geboren, was Terry aan het bezuinigen en sparen, en investeerde ze het geld dat ze verdiende in onroerend goed, waarvan een deel uitgelezen grond aan de kust van Californië. Na het behalen van een graad in marketing aan de San Diego State University, ging Tasha bij Terry werken in hun eigen boetiekmakelaardij, Homes by the Holladays.
De twee blijven heel dichtbij. Het klinkt misschien alsof de Holladays wortel hebben geschoten. In veel opzichten is dat het geval: Terry geniet van het stabiele leven dat haar in haar jeugd werd ontzegd en haar worstelingen als alleenstaande moeder tijdens de tennistour zijn voorbij.
Maar de vrouwen – de baanbrekende speler en de dochter die samen zoveel onzekerheden hebben doorstaan – hebben het leven onderweg nog niet helemaal uit hun systeem gehaald. Ze genieten nu van reizen en kamperen samen als een groot gezin, waarbij Terry voorop loopt in haar camper.
