'Live from New York' had een dubbele betekenis voor de US Open-kampioen in 2003.
Vandaag twintig jaar geleden deed Andy Roddick iets dat geen enkele mannelijke tennisser ooit eerder of daarna heeft gedaan. Hij sloeg geen opslag van 270 km/u. Ook sloeg hij geen driecijferige mph-forehand. Ook behaalde hij geen overwinning in een epische wedstrijd.
Roddick was op deze dag gastheer van NBC's al lang bestaande comedyshow, 'Saturday Night Live.'
Voor die herfst van 2003 siste Roddicks ster. Op 7 september, iets meer dan een week nadat hij 21 was geworden, won Roddick de titel van het US Open herenenkelspel. Op de zevende plaats in juni, op 3 november, na een halve finale tijdens het ATP Masters 1000-evenement in Parijs, was hij gestegen naar nummer 1. Mochten er goede dingen gebeuren voor Roddick tijdens het seizoensafsluitende toernooi dat toen de Tennis Masters heette Cup en een week later van start zou gaan, had hij een grote kans om het jaar op het hoogtepunt af te sluiten.
Tijdens het seizoen waarin Roddick opkwam, werd zijn managementfirma gecontacteerd door het 'SNL' -team. De enige eerdere tennisser die de show presenteerde, was Chrissie Evert, in 1989.
“Het was een vreemde beslissing”, zegt Roddick. “Het was een beetje vreemd om dit een week voor de finale te moeten doen.”
Gelukkig voor alle partijen vond het evenement dat jaar plaats in Houston, een redelijk korte vlucht verwijderd van de basis van SNL in New York City.
Een week na het hosten van 'SNL' behaalde Roddick in 2003 de nummer 1-ranglijst aan het einde van het jaar.
© Getty-afbeeldingen
‘Gelukkig’, zegt Roddick, ‘gaf de producer van de show, Lorne Michaels, mij de ochtenden en vroege middagen vrij om te oefenen. Dus ging ik naar Flushing Meadows om een uur of twee te slaan. Het was meer een onderhoudsweek. De week was een beetje een wervelwind: 's ochtends tennissen en 's middags repeteren.'
Roddicks favoriete dag was toen hij in de schrijverskamer zat. “Op dinsdag brachten ze tien schetsen binnen en die werden voorgelezen”, zegt hij. “Sommigen waren belachelijk. Het was leuk om te zien hoe ze voortbouwden op ideeën. Daar was de creativiteit verbluffend.”
Hoewel Roddick altijd goed was geweest in memoriseren, was hij dankbaar dat hij niet verantwoordelijk was voor het regel voor regel lezen van Shakespeare. “Je hoeft het niet woord voor woord te zeggen”, zegt hij.
In zijn openingsmonoloog zei Roddick: 'Om je de waarheid te zeggen, heb ik niet eens gevoel voor humor.' Hoewel iedereen die bij Roddick is geweest weet dat dit niet waar is, kwam er later in de monoloog een komische onderbreking van het publiekslid, de levenslange New Yorker John McEnroe. ‘Je bent niet grappig,’ zei een glimlachende en hartstochtelijke McEnroe. ‘Ik zou het beter kunnen doen dan jij. Vier jaar lang was ik nummer 1. Je staat al vier dagen op nummer 1... Ik ben hier weg.'
Het bleek echter dat McEnroe deelnam aan verschillende showsegmenten, waaronder een waarin hij en castlid Chris Parnell de prestaties van Roddick evalueerden alsof ze een tenniswedstrijd bespraken.
'Op dinsdag kwamen ze met tien schetsen en die werden voorgelezen. Sommige waren belachelijk. Het was leuk om te zien hoe ze voortbouwden op ideeën. Daar was de creativiteit adembenemend.' Andy Roddick, tijdens de repetities van 'SNL'
Uiteraard waren de negen sketches met Roddick gebaseerd op veel tennisthema's, waarbij castleden vele rollen op zich namen. Onder de opvallende: Fred Armisen verkleed als Billie Jean King en neemt het op tegen Roddick in een nieuwe versie van de ‘Battle of the Sexes’. Kenan Thompson speelde de rol van Richard Williams en probeerde de talentvolle Roddick te adopteren. Will Forte en Seth Meyers vergezelden Roddick op een reis door de tijd met drie versies van Andre Agassi: verleden, heden en toekomst. Jimmy Fallon was een onaangename DJ die Roddick voortdurend onderbrak om een liefdadigheidsevenement te bespreken.
“Ik ga zeker niet proberen een scène van Jimmy Fallon te stelen”, zegt Roddick.
Bij een aangenaam toeval was Roddicks favoriete band, de Dave Matthews Band, die week een van de muzikale gasten van de show. “Het was allemaal best leuk”, zegt Roddick.
Roddick was zich er ook van bewust dat de druk om voor miljoenen op televisie op te treden heel anders was dan het beroep dat hij koos. 'Je wilt het goed doen en geen dummy zijn', zegt Roddick. “Maar er is geen echte consequentie als ik stink naar ‘SNL.’”
Midden in een nacht in New York kwamen nog meer gevolgen aan het licht. 'Zodra ik klaar was, ging ik rechtstreeks van de studio naar Houston', zegt Roddick. Zijn vlucht landde daar om 01.00 uur en al snel begon Roddick te oefenen.
In dit geval was de inzet veel hoger. Twee andere mannen die in 2003 de Slams hadden gewonnen, Roger Federer en Juan Carlos Ferrero, waren ook in de strijd om de nummer 1-ranglijst. Maar terwijl het round-robin-evenement draaide en draaide, veroverde Roddick de eerste plaats.
Mocht een andere tennisser de kans krijgen om de show opnieuw te organiseren, dan hecht Roddick weinig waarde aan zijn ervaring.
“Omdat ik twintig jaar geleden een show heb gedaan, betekent dat niet zoveel”, zegt hij. “Ik zou zeggen: als je de kans hebt om het te doen, doe het dan. Denk er gewoon niet te veel over na.”
