De voormalige uitblinker van Texas A&M vierde zijn eerste grote titel op Roland Garros een jaar nadat hij een punt verwijderd was van het hijsen van de trofee in Parijs.
DE BREAK: Djokovic en Swiatek nemen meer RG-hardware mee naar huis
Vorig jaar op Roland Garros misten Austin Krajicek en Ivan Dodig net de titel in het herendubbel toen drie kampioenspunten hen door de vingers glipten. Een jaar later veegde het Amerikaans-Kroatische duo de bittere smaak uit hun mond door op Court Philippe Chatrier over de streep te komen met een 6-3, 6-1 overwinning op de Belg Sander Gillé en Joran Vliegen.
De overwinning in Parijs markeerde Krajiceks eerste Grand Slam-titel - een inspanning die de 33-jarige ook in staat stelde om naar nummer 1 te springen in de ATP-dubbelranglijst. De voormalige opvallende verschijning van Texas A&M reflecteert op zijn reis naar dit punt in The Tennis Conversation:
Waar te beginnen? Je wint een wedstrijd die je zowel een eerste grote trofee als de nummer 1 in het dubbelspel oplevert. Direct daarna ga je naar huis over de vijver. Vertel me over de wervelwind.
KRAJICEK: Het is, zoals je zei, zeker een wervelwind geweest. Het dringt nog niet echt door. Het was best gaaf om een paar grote goals van ons in één keer te kunnen scoren, vooral in Parijs nadat we vorig jaar zo'n moeilijke finale hadden en daarmee moesten dealen. Het was geweldig om het op dezelfde plek te doen. Na de wedstrijd hadden we een leuk klein feestje in de spelersruimte en de volgende ochtend hadden we een vroege vlucht, dus ging ik naar huis om het met mijn vrouw te delen, en mijn vader en moeder waren ook in de stad. We waren in staat om een leuk samenzijn te hebben en gewoon een beetje te genieten van wat rustige tijd na alle chaos.
S piek van chaos, heb je alle verschillende sms'jes, DM's en telefoontjes die je hebt ontvangen ingehaald? Dat is waarschijnlijk een van de meest uitdagende onderdelen van een grote overwinning als deze: iedereen erkennen die contact heeft opgenomen.
KRAJICEK: Dat is het, 100 procent. Het was eigenlijk overweldigend hoeveel steun ik voelde, van al mijn vrienden en van de universiteit, van junioren, van de tour en lokaal hier in Dallas. Ik bedoel, ons ondersteuningsteam hier heeft zo'n geweldig familiegevoel, dus het was echt zinvol om al die berichten te krijgen. Ik heb zeker geprobeerd het bij te houden. Het was een beetje moeilijk, maar het was op zijn zachtst gezegd best cool.
Krajicek begon 2023 op nummer 10 in het dubbelspel.
© 2023 Getty-afbeeldingen
Was Roland Garros het enige Grand Slam-evenement waar jij en Ivan het meest naar uitkeken, in die zin dat er nog wat onafgemaakte zaken moesten worden afgerond?
KRAJICEK: Dat gevoel hadden we zeker een beetje. Natuurlijk hadden we daar graag Wimbledon, US Open of de Australian Open tussen gewonnen. Dat is wat tennis zo vreemd maakt: je hebt de beste week van je carrière, je gaat zo goed naar de finale en twee uur later ben je er helemaal kapot van. Dus om terug te kunnen komen en Roland Garros te winnen na vorig jaar, maakte het echt een beetje specialer. We probeerden daar tijdens het toernooi niet aan te denken, maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat het niet in ons achterhoofd zat om te proberen de klus te klaren. En dan was het natuurlijk ook geweldig om gebundeld te zijn met de nummer 1-ranglijst. Dat zijn twee levenslange doelen die ik heb gehad sinds ik vijf jaar oud was. Op het einde was het erg overweldigend.
hoe een tenniselleboog te genezen
Je leek je best voor het laatst te bewaren in die finale. Zoals bij velen draaide dit toernooi om overleven. Je begon door naar een tiebreak in de laatste set te worden geduwd, wat nooit gemakkelijk is. In de derde ronde was je twee punten verwijderd van het einde. Wat valt er specifiek op aan deze run en waarom ging het op jouw manier?
KRAJICEK: Alle Grand Slams hebben bepaalde wedstrijden die behoorlijk moeilijk zijn en waar je niet uitkomt of waar je in een moeilijke positie komt. Dus voor ons begon dit toernooi meteen zo. We stonden een break achter in de derde en dan kunnen we een manier vinden om die tiebreak in de derde set te winnen. Ik denk dat we misschien drie wedstrijden hadden die meer dan drie uur duurden, dus we hadden dit jaar een aantal echte veldslagen.
Ik dacht dat onze spelplannen deze week behoorlijk solide waren. Fysiek waren we daar allebei gezond en in een goede positie. Dus dan komt het er gewoon op aan om op de krappe momenten uit te voeren. De marges in het dubbelspel zijn flinterdun. Het kan neerkomen op een punt of twee per wedstrijd.
Hoe belangrijk was het om over de streep te komen bij een 1000-evenement in Monte Carlo voordat je een nog groter statement maakte? Bleek nogal een boekensteun te zijn op een gravelbaan.
KRAJICEK: Ivan, mijn partner, heeft heel veel ervaring aan de top. Hij is de afgelopen 15 jaar een van de beste spelers in het spel geweest. Ik weet niet of hij die hechte match per se nodig had om het zichzelf te bewijzen, maar in zekere zin had ik dat misschien wel. We hadden een paar zware nederlagen in finales van Masters-evenementen, dus om het eindelijk voor elkaar te krijgen, was dat een ander groot doel van ons dit jaar.
Al die finales stapelen zich op. Je hebt op die momenten nog steeds zenuwen, wat je ook doet, maar het brengt je in ieder geval in een positie waarin je je een beetje meer bewust bent van wat er gaat komen, en je voelt je meer op je gemak als je je ongemakkelijk voelt in die situaties. Alles hielp ons om ons voor te bereiden op een ander groot moment dat we in Parijs hadden.
Terugkomen en Roland Garros winnen na vorig jaar maakte het echt een beetje specialer. We probeerden daar tijdens het toernooi niet aan te denken, maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat het niet in ons achterhoofd zat om te proberen de klus te klaren.
Nu jij en Ivan al die tijd samen hebben doorgebracht, waarom denk je dat jullie zo goed werken als een eenheid?
KRAJICEK: Doubles brengt een ander drama-element in beeld waarbij je heel veel tijd met je partner doorbrengt - vaak, meer dan je wederhelft. Je moet dus met elkaar overweg kunnen op het veld, buiten het veld; de persoonlijkheden moeten overeenkomen. Wat het tennisaspect betreft, denk ik dat onze spellen heel goed bij elkaar passen. Ivan is duidelijk een van de beste herintreders en we spelen allebei een agressieve stijl.
De mentaliteitskant is volgens mij een onderschat aspect in dubbelspel, matchen met je partner op een manier waarbij je naar wedstrijdvoorbereiding hetzelfde kijkt, oefenvoorbereiding hetzelfde. Iedereen kan omgaan met winnen, maar als je moeilijke momenten hebt en een paar moeilijke wedstrijden verliest, kom je op die momenten als een team samen. Hoe je daarvan herstelt en je werkethiek in de toekomst, ik denk dat we heel goed bij elkaar passen wat dat betreft. Het is zeldzaam om een man te vinden met wie je echt oog in oog staat.
Er is een coole statistiek die aansluit bij je pad naar de tour en stijgt naar de top van de ranglijst. Twintig Amerikaanse mannen zijn de nummer 1 van de wereld geworden in het dubbelspel - en alle 20 speelden ooit NCAA-tennis. Als je een of twee aspecten uit de universiteitservaring zou kunnen identificeren die hebben bijgedragen aan de vorming van wie je nu bent als tennisser, welke zouden dat dan zijn?
KRAJICEK: Het is echt een coole stat en een eer om in die groep te zitten. De universiteitsroute is voor mij nog steeds een van de beste beslissingen die ik heb genomen. Toen ik 17, 18 was, stond ik een beetje op het punt om prof te worden of naar school te gaan. Gelukkig konden Coach Denton en Coach McKinley me overtuigen om naar Texas A&M te gaan.
Dat traject helpt je niet alleen om je te ontwikkelen vanuit tennisperspectief, maar ook vanuit levensperspectief. Je leert timemanagementvaardigheden beter, je bent in staat je fysiek te ontwikkelen. Veel van de echt moeilijke delen van de tour, het door de jaren heen volhouden, is dat je er mentaal mee om kunt gaan, niet alleen fysiek. Onderweg heb je de hele tijd te maken met verliezen en moet je over goede tijdmanagementvaardigheden beschikken. Volwassen worden als persoon was een enorm voordeel voor mij van de universiteitservaring.
Ik had het geluk om het NCAA-dubbelevenement te winnen in mijn laatste jaar met mijn partner Jeff Dadamo. Daarna naar de US Open gaan met de wildcard was onwerkelijk en een goede stap voor ons om van de universiteit naar het profniveau te kunnen overstappen. Het is in meer dan één opzicht een ongelooflijke weg, maar ook het niveau wordt, denk ik, een beetje onderschat. Het speelniveau is in de loop der jaren aanzienlijk toegenomen.
Zes van Krajiceks 10 dubbeltitels op tourniveau zijn behaald met Dodig aan zijn zijde.
© GETTY-AFBEELDINGEN
Over leven onderweg gesproken. Je bent thuis voor een snelle pitstop en speelt volgende week je eerste wedstrijd als nr. 1 in Queen's Club in Londen. Wat is de mentaliteit die de graszwaai ingaat, aangezien je twee belangrijke doelen van de lijst hebt afgevinkt?
KRAJICEK: We hebben zin om naar het gras te gaan. Het is kort, maar het is altijd een van mijn favoriete seizoenen van het jaar. Om eerlijk te zijn, vertalen onze spellen zich aantoonbaar beter dan op gravel.
Er is ook iets aan Wimbledon dat uniek is. Het is altijd een eer om daar te strijden. Het is een droom van mij geweest om op Centre Court te spelen. We zijn de hele tijd in het VK. Het zal leuk zijn om een maand op dezelfde plek te zijn en gewoon te concurreren.
Om af te ronden hoorde ik op de achtergrond honden blaffen. Is er iets betrouwbaarder dan thuiskomen bij uw huisdieren, wetende dat ze achter u staan, winnen of verliezen?
KRAJICEK: Absoluut. Het is moeilijk omdat je altijd thuis wilt zijn, maar het is ook iets waar je altijd op kunt vertrouwen. Wij twee grote Goldendoodles, Tucker en Moose. De een weegt 80 pond en de ander is nog een puppy. Zoals je al zei, of je de finale nu wint of verliest, ze zijn net zo opgewonden om je te zien.
Iedereen vraagt altijd aan mijn vrouw en mij of we al kinderen hebben, en we zeggen altijd: 'Nou, we hebben twee grote honden, die houden ons bezig.' beetje moeilijk voor mijn vrouw om naar sommige toernooien te komen. Ze zijn zo verwend dat ofwel mijn ouders bij hen komen logeren of haar ouders naar beneden komen. Ze zouden het niet redden in een instapsituatie.
