Roger Federer na zijn overwinning op Wimbledon 2017
Er was een moment tijdens de laatste set van de halve finale tussen Roger Federer en Milos Raonic op Wimbledon 2016, toen Federer zich als een adelaar op het weelderige groene gras van Centre Court bevond. Minuten daarvoor was de zevenvoudig Wimbledon-kampioen schijnbaar op weg naar weer een finale op Wimbledon. Maar nu, plotseling, begon alles bergafwaarts te gaan, en hij merkte dat zijn spel uit elkaar viel.
Op dat moment, terwijl zijn gezicht het gras op het Centre Court raakte, had hij zich misschien afgevraagd: 'Waarom vallen we?'. Omdat hij geen antwoord kon vinden op de vraag en op een razende Raonic, verloor hij de wedstrijd.
2011-2016: Moeilijke tijden voor Federer en zijn fans
De zes jaar voor 2017 waren zwaar geweest voor Federer en zijn aanbiddende fans over de hele wereld. Het was moeilijk te verteren voor zijn toegewijden om hem te zien verliezen van laag gerangschikte spelers en vroegtijdig uit toernooien te zien. Het was een ongelukkige maar verwachte curve in de carrière van een tennisser, die met de jaren komt.
Tijdgenoten van Federer, zoals Lleyton Hewitt en Andy Roddick, gingen lang geleden die weg in, kwamen tot het einde en leiden nu een comfortabel, gepensioneerd leven. Was het voor Federer ook zo geweest, dan zouden zijn fans zich hebben neergelegd bij het lot dat alle tennissers aan de verkeerde kant van 30 wacht. Maar de meesten konden dit lot niet accepteren, vanwege de manier waarop Federer over het parcours speelde van een half decennium.
tennisscoreblad
Ongetwijfeld waren de vroege exits frequenter geworden. Ongetwijfeld had de leeftijd hem ingehaald. Maar na elk zwaar verlies volgde een diepe aanloop naar de tweede week van een Grand Slam, waardoor de hoop op glorie levend bleef.
Van 2011 tot 2016 nam de maestro deel aan 22 Grand Slams. Deze 22 Grand Slams leverden één overwinning, vier finales en negen halve finales op. Afgezien van Djokovic, Murray, Nadal en Wawrinka, die allemaal betere Grand Slam-resultaten hebben behaald in deze periode, zou elke andere speler de resultaten van Federer graag accepteren. Het is echter onaanvaardbaar wanneer sinds 2003 Federere-normen en -verwachtingen zijn vastgesteld.
Die diepe runs in de halve finales en finales bleven het optimisme in het Federer-kamp hoog houden, maar ze brachten ook de littekens van hartverscheurende verliezen met zich mee. Bij elk pijnlijk verlies zouden de tennisexperts in overdrive gaan en de eeuwige vraag stellen: is hij niet langer goed genoeg om Grand Slam nr. 18 te winnen?
De nederlagen in de finales van Wimbledon 2014 en 2015 tegen Djokovic en het verlies in de halve finale van Marin Cilic op de US Open 2014 deden het meest pijn en veroorzaakten twijfel bij zelfs de meest optimistische fans. En tot slot, na het verlies van Raonic op Wimbledon 2016 en een mogelijke verergering van zijn knieblessure, leek de situatie erg somber.
Een stap terug, wat strategievorming en de terugkeer van de koning
Soms, in onze zoektocht om grotere hoogten in ons leven te bereiken, ondergaan we onszelf door een onmogelijk regime dat een tol eist van lichaam en geest. Wanneer je te maken hebt met een burn-out, is het soms raadzaam om een stap terug te doen, diep adem te halen en als herboren man terug te keren naar de arena. En dat is precies wat de heer Federer besloot te doen.
Na de grote val en het verlies van de halve finale op Wimbledon 2016 besloot Federer een half jaar lang een pauze te nemen van de wrede tennissport om zichzelf volledig te laten herstellen van zijn knieblessure. Zonder garantie dat hij ooit in staat zou zijn om terug te keren naar het glinsterende niveau dat hij zelf had ingesteld voor de wereld om te zien, was dit een noodzakelijke maar riskante duik. Hij miste een kans om te strijden voor een gouden medaille op de Olympische Spelen, en hij miste ook het spelen in het Colosseum-achtige Arthur Ashe-stadion.
Na zes maanden R&R keerde de maestro uit Zwitserland terug. Hij nam deel aan de loting van de Australian Open als de 17e meest waarschijnlijke speler om de competitie te winnen. Een mogelijke run naar de 4e ronde zou zijn fans blij hebben gemaakt. Een kwartfinale zou de verwachtingen hebben overtroffen. De grote man zelf had niet verwacht dat hij door de kwartfinale zou komen; hij was gewoon blij dat hij fit genoeg was om de uitnodigende oproepen van competitietennis te beantwoorden.
De verwachtingen waren duidelijk laag. Per slot van rekening was hij nu dichter bij de 40 jaar dan bij de 30, en niemand in de geschiedenis was na zo'n lange blessurepauze teruggekeerd als een bevredigend competitieve speler, laat staan een wereldklopper.
Maar wat volgde is al legendarisch. Twee weken, zeven slopende wedstrijden, waaronder een klassieke nagelbijter van een finale tegen de oude aartsvijand Rafael Nadal en een feest met tranen in de ogen later, hield Federer de Norman Brooks Cup in Melbourne omhoog. Roger Federer was weer op zijn best, zo niet beter.
tweedehands tennisrackets kopen
De Australian Open was getuige van een nieuwe Federer met een opnieuw uitgevonden spel. ten eerste , de backhand, vaak uitgebuit door mensen als Nadal, spuugde vergif. Ten tweede, een service- en volleyreis die begon onder het toeziend oog van Stefan Edberg was eindelijk samengekomen, waardoor hij korte metten maakte en energie bespaarde. Ten derde , en vooral, er was een duidelijke verandering in de mentaliteit van de niet-zo-jonge man.
Toen Federer zich herstelde van een panne in de laatste set tegen niemand minder dan Nadal om de finale te winnen, sprak dat boekdelen over zijn nieuw versterkte houding. De Federer van de afgelopen jaren had vaak moeite om cruciale punten te pakken tegen Djokovic en Nadal. In fel bevochten wedstrijden tegen deze twee zou het resultaat op de een of andere manier schommelen op basis van een handvol cruciale punten. In dergelijke crisissituaties zou een niet-indrukwekkende breekpuntconversieratio onvermijdelijk de achilleshiel van Federer zijn.
Het is relevant om naar een paar statistieken te kijken om dat te begrijpen. Federer zette één van de zeven breekpunten (14%) om in de Wimbledon-finale tegen Djokovic in 2015 en vier van de 23 breekpunten (17%) in de 2015 US Open-finale. Beide finales resulteerden in een verlies van vier sets voor Federer. Daarentegen bedroeg de conversie van het breekpunt 6 van de 20 (30%) in de finale van de Australian Open 2017 tegen Nadal. De onderbreking van het tennis deed zeker goed.
Daarna stelde hij vast dat de overwinning in Melbourne niet zomaar een flits in de pan was. Hij veegde het veld aan de kant bij Indian Wells, herstelde van matchpoint tegen Tomas Berdych in Miami, won een pulserende halve finale tegen de volgende generatie ster Nick Kyrgios en versloeg Nadal absoluut bij zowel Indian Wells als Miami Masters. Begin april was hij er, naast de Australian Open, in geslaagd om de Sunshine Double te winnen – 11 jaar nadat hij deze prestatie voor het laatst had behaald.
Zes maanden vooruitspoelen en het hele gravelseizoen stond Federer op precies hetzelfde Centre Court waar hij een machtige val had gemaakt. Gewoon weer een van de 10.000 azen van zijn racket markeerde het moment waarop hij de laatste man was die op Wimbledon stond, voor de 8e keer in zijn leven. En hij deed het zonder een set te laten vallen, een prestatie die voor het laatst op Wimbledon vier decennia geleden werd behaald door de machtige Bjorn Borg.
De Grand Slam-droogte van de afgelopen vier en een half jaar heeft plaats gemaakt voor een hevige stortbui van Major-zilverwerk. Met alle hype die door de jaren heen aan Slam No. 18 was gehecht, voelde Slam No. 19 bijna te gemakkelijk aan. En als tennisexperts en onze eigen ogen die hem zien tennissen te geloven zijn, lijkt de altijd jeugdige Federer klaar te zijn om volgende maand zijn tienerjaren uit te komen op de US Open.
verschil tussen tennisrackets
Houd in gedachten dat bijna elke stap die Federer nu zet, zoals Neil Armstrong die op het maanoppervlak stapt, op onbekend terrein is. Geen enkele mannelijke speler heeft ooit deze hoogten bereikt. De overwinning van Wimbledon plaatst hem aan de top van de 131 jaar oude lijst van Wimbledon-winnaars, met acht overwinningen. Hij is ook de oudste die ooit het kampioenschap heeft gewonnen.
Het record voor de meeste Grand Slam-overwinningen staat al acht jaar op zijn naam. Nu breidt hij gewoon de voorsprong uit. Zoals Andy Roddick hilarisch tweette naar Federer na zijn 19e Grand Slam-overwinning: 'Op dit punt pronk je gewoon'. Het meest opmerkelijke en verbijsterende is dat hij speelt zoals hij is op de rijpe leeftijd van bijna 36, terwijl zijn tijdgenoten senior tennis spelen.
Is er een geheim ingrediënt voor zo'n ongekend succes?
Je vraagt je toch af hoe hij dit allemaal voor elkaar krijgt. Heeft hij na zijn val op Centre Court gekeken naar Christopher Nolan's ' Batman begint ' en laat je inspireren door de iconische regel, Why do we fall, Master Bruce? Zodat we kunnen leren onszelf weer op te pakken.'?
Het lijdt geen twijfel dat Federer heeft geleerd zichzelf weer op te pakken. Maar het lijkt erop dat hij daar niet bij bleef. Hij leerde ook vliegen. Hij glijdt niet zomaar weer over de rechtbanken. Hij zweeft gewoon rond en raakt winnaars links, rechts en in het midden.
Toen leeftijd Federer probeerde in te halen, herschikte hij zijn strategie en sprint nu moeiteloos voorbij zijn leeftijd. Hij overtreft niet alleen de leeftijd; hij doet het terwijl hij op zijn borst bonkt tot Usain Bolt.
De wereld vraagt zich af of de Federer van 2007 een kans zou maken tegen de Federer van 2017; dat is een indicatie van zijn huidige spelniveau, want iedereen weet dat de Federer van 2007 een onstuitbare kracht was. Hij is een rijk van artisticiteit en vaardigheid binnengegaan in zijn spel dat moeilijk uit te leggen is. Schrijvers zijn de afgelopen 15 jaar lyrisch geworden over zijn kunnen. Maar nu komt de Engelse taal tekort aan bijvoeglijke naamwoorden om hem en zijn spelniveau te beschrijven.
Omdat ze hun verbazing niet kunnen uiten door het loutere gebruik van Engelse woorden, wordt er gezocht naar antwoorden in de wereld van het bovennatuurlijke. Heeft hij een toverdrank gedronken tijdens zijn zes maanden durende onderbreking? Of kreeg hij toegang tot een boek met geheimen om de eeuwige jeugd te bereiken? Sommigen hebben zich afgevraagd of zijn racket eigenlijk een toverstaf is die hij bij Olivander's in Diagon Alley heeft gekocht.
Maar een simpele toverstok kan dergelijke resultaten niet produceren. Naar mijn mening is het zeker de Oudere toverstaf die hij in zijn rackethandvat heeft verborgen.
Of misschien is het antwoord veel eenvoudiger en valt het binnen de grenzen van het normale. Misschien is het een simpele mix van ongeëvenaard talent, niet aflatende motivatie en een lichaam en geest die geen last meer dragen. Misschien is de verklaring zo simpel als Roger Federer, de grootste tennisser, zo niet de grootste atleet, die ooit op deze planeet is gestapt.
Voor Federer is geloof de opstap naar het bereiken van het onmogelijke
Persoonlijk heb ik altijd geloofd dat Federer het in hem had om nummer 18 in handen te krijgen. Maar dat kwam niet altijd tot uiting in de manier waarop ik mijn gevoelens uitte.
Een van mijn beste vrienden, zelf een Federer-aanbidder, zei vaak dat hij de Zwitserse kampioen met 20 Grand Slam-overwinningen de zonsondergang in wil zien lopen. Ik vond hem te hebzuchtig; hij ging te ver. Ik was meer dan tevreden met alleen zijn aanwezigheid op het competitieve circuit. Nog een Grand Slam-overwinning zou de kers op de taart zijn geweest, maar zo niet, dan was 17 niet zo'n slecht getal.
Maar mijn vriend beschuldigde me ervan geen echte Federer-gelovige te zijn. Dames en heren, voor deze aanklacht pleit ik schuldig. Ik beken dat ik de zonde heb begaan door mezelf neer te leggen bij het kijken naar Federer die een leven van middelmatigheid leidt. Want toen Federer in 2017 terugkeerde naar de tenniswereld, was hij allesbehalve middelmatig.
Wij mensen zijn van nature hebzuchtig. Aanvankelijk was de roep om Slam No. 18. Daarna was het gewoon weer een Wimbledon-overwinning. Nu hebben fans het er al over dat Federer weer aan de top van de tennisranglijst komt, en dat 25 beter is dan 20.
Als er één ding is dat Federer ons goed heeft geleerd, is het te geloven. Tijdens zijn interview op Centre Court, na de recente overwinning op Wimbledon, zei hij: 'Als je gelooft, kun je heel ver komen in je leven.' Nu zijn zelfvertrouwen de afgelopen maanden enorm is gestegen, gelooft hij echt in zichzelf.
beste goedkope tennisracket voor beginners
Wat betreft zijn horde fans, we geloven in Roger. We hebben hem tijdens zijn carrière ontelbare keren het onmogelijke zien bereiken. Er is niets dat de pasgeboren Federer tegenhoudt, de Federer die niets verkeerd kan doen.
Hij zou White Walkers waarschijnlijk op Centre Court kunnen verslaan zonder een Valyriaans zwaard, met alleen zijn tennisracket. Mogelijk sprint hij de 100 meter in minder dan 9 seconden. Hij kan toch ook niet over water lopen? Natuurlijk kan hij dat. Hij kan nog beter.
Hij heeft tenslotte niet alleen geleerd om zichzelf weer op te pakken. Hij leerde ook vliegen.
