Andrey Rublev
Langzaam maar zeker stevent het mannentennis af op een wisseling van de wacht, van de altijd groene 'Holy Triad' naar de constant bloeiende NextGen. Ja, de Majors worden nog steeds gedomineerd door Novak Djokovic en Rafael Nadal, en Roger Federer zou heel goed nog een wonder kunnen doen (circa 2017) als hij terugkomt. Maar de jongere jongens kloppen luider dan ooit op de deur.
Meest recentelijk kreeg mannentennis een eerste Grand Slam-kampioen, geboren in de jaren negentig in Dominic Thiem. Daniil Medvedev en Alexander Zverev waren ook slechts een haarbreed verwijderd van het proeven van goud. En Stefanos Tsitsipas maakte opnieuw een solide indruk op Roland Garros, met een pittig gevecht tegen Djokovic.
Maar onder deze spraakmakende, flitsende namen is er een die stilletjes onder de radar is gevlogen. Die naam is Andrey Rublev, de meest constante speler van het jaar naast een zekere Novak Djokovic.
De evolutie van Andrey Rublev
De 22-jarige Rublev heeft dit jaar maar liefst vier titels gewonnen, waarvan de laatste zondag in St. Petersburg. Maar in 2020 kwam hij niet zomaar uit de lucht vallen; de Rus was eigenlijk een van de populairste eigendommen ter wereld als junior en won de 2014 French Open-titel voor jongens in het enkelspel.
badminton hoe te serveren
In feite was Andrey Rublev de eerste van zijn leeftijdsgenoten die een Grand Slam-kwartfinale bereikte, en dat deed hij op de US Open van slechts 19 jaar oud. Maar kort daarna begon het naar het zuiden te gaan voor de jonge knul, omdat een rugblessure hem dwong om de Franse Open en Wimbledon in 2018.
Toen hij terugkwam, hadden zijn leeftijdsgenoten hem ver achter zich gelaten. Alexander Zverev had nog een paar Masters-titels aan zijn poesje toegevoegd, Daniil Medvedev had drie titels gewonnen en stond op het punt een 2019 van Texas-formaat te hebben, en Stefanos Tsitsipas had een Masters-finale bereikt (verslaat Novak Djokovic) en boekte een baanbrekende overwinning over Roger Federer op de Australian Open.
Onder al die geweldige prestaties werd Rublev snel vergeten. Een paar exits in de openingsronde bij de Slams en nog een gemiste Franse Open hielpen zijn zaak ook niet. Maar de zachtaardige Rus bleef heel 2019 stilletjes aan zijn spel werken.
Andrey Rublev
Zijn inspanningen begonnen in de tweede helft van vorig jaar vruchten af te werpen. Hij behaalde zijn grootste overwinning in zijn carrière op Roger Federer in Cincinnati, voordat hij Stefanos Tsitsipas en Nick Kyrgios versloeg op de US Open.
Rublev sloot zijn jaar op een hoogtepunt af door de ATP Kremlin Cup te winnen. En dat was een teken van wat komen gaat.
Sinds oktober vorig jaar heeft Andrey Rublev vijf ATP-titels gewonnen, waarvan de laatste twee op ATP 500-evenementen. Hij heeft ook enkele overwinningen geboekt in het proces, over mensen als Tsitsipas, Roberto Bautista Agut, Casper Ruud, Denis Shapovalov en Borna Coric.
De Rus bereikte in die periode twee Grand Slam-kwartfinales en maakte zijn debuut in de top 10, terwijl hij ook een sterke positie veroverde in de Race to London-ranglijst.
Maar meer dan zijn resultaten, is het de verbetering in zijn spel die hem uit alle hoeken lof oplevert. De grote Rus is schijnbaar beter geworden met elke wedstrijd die hij heeft gespeeld; hij toont een voorliefde voor hard werken en toewijding die zeldzaam is bij de meesten van zijn generatie.
Elk aspect van zijn spel één voor één ondersteunen
De forehand van Andrey Rublev is altijd gezien als een groot wapen. Zijn vermogen om consequent diep van die vleugel te raken en punten te eindigen met de enorme binnenstebuitenkogel leek altijd voorbestemd om hem ergens in de buurt van de top te houden.
Maar de andere delen van zijn spel leken inhoud te missen. En die bijkomende aspecten zijn meestal het verschil tussen een van de topspelers zijn en het neusje van de zalm.
De Rus heeft echter meedogenloos gewerkt om die ontbrekende elementen aan zijn spel toe te voegen. Rublev heeft geen idee meer op het moment dat je zijn backhand raakt. Hij slaat nu veel dieper en zwaarder vanaf die vleugel, vooral langs de lijn; de Rublev-backhand is niet alleen meer een rallyschot.
Rublev is ook begonnen met het krijgen van veel meer goedkope punten wanneer hij ze nodig heeft. Zijn eerste service is nu een van zijn grootste wapens, waardoor hij bijna als een bot door servicegames kan vliegen. En de tweede zwakte, hoewel nog steeds een punt van zorg, lijkt ook geleidelijk te vervagen.
Tijdens zijn recente titelrun in St. Petersburg, toonde Rublev ook enorm veel vertrouwen in het uit de lucht halen van de bal en het behalen van punten met grote drive-volleys. Het netspel is een werk in uitvoering, maar hij toont nu tenminste de neiging om vooruit te gaan.
Dat is niet alles. Andrey Rublev heeft ook de fysieke aspecten van zijn spel grotendeels verbeterd, samen met zijn technische vaardigheden. De 22-jarige heeft nu veel beter voetenwerk en een sterkere algehele lichaamsbouw; hij heeft zelden tekenen van vermoeidheid vertoond, ondanks het feit dat hij bijna non-stop speelde sinds het einde van de COVID-pauze.
De jonge Rus is nog steeds verdacht van mentale inzinkingen en raakt vaak gefrustreerd als hij maakbare schoten mist. Maar ook op dat gebied heeft hij een grote sprong gemaakt ten opzichte van zijn jonge jaren.
Andrey Rublev heeft nog veel toe te voegen aan zijn spel
De evolutie is echter nog niet compleet. Andrey Rublev moet zich nu concentreren op het ontwikkelen van een sterkere big-match-mentaliteit en op het toevoegen van meer variatie aan zijn spel. De service en groundstrokes kunnen hem helpen de spelers op of onder zijn niveau te domineren, maar tegen hoger gerangschikte tegenstanders op de grootste podia heeft hij meer nodig.
De Rus neemt alleen zijn toevlucht tot de backhand slice wanneer hij daartoe wordt gedwongen, en gebruikt deze bijna nooit agressief om zich uit een lange rally te werken. Hij worstelt ook als hij zich verdedigt tegen de schijf van de tegenstander, zoals te zien is tijdens zowel de US Open als de kwartfinales van Roland Garros.
In die twee slagen door toedoen van zijn NextGen-collega's was het duidelijk hoeveel Rublev hem mentaal laat beïnvloeden.
Tegen landgenoot Daniil Medvedev in New York was Rublev nooit meer dezelfde speler na het missen van drie setpunten in de eerste set. En tegen Stefanos Tsitsipas in Parijs domineerde de Rus de eerste set voordat hij werd gebroken terwijl hij voor de leiding serveerde en vervolgens in twee sets instortte.
Rublev heeft nog steeds geen opties wanneer een rally tegen een schottolerante tegenstander langer duurt dan 7-8 schoten. En dat komt omdat, zelfs met alles wat hij aan zijn spel heeft toegevoegd, hij nog steeds geen opties heeft in vergelijking met de rest van de Next Gen-spelers.
Het is absoluut essentieel voor Andrey Rublev om een slice te ontwikkelen, en ook om te leren spelen tegen de slice. Rublev zou ook een blad uit het boek van zijn idool Rafael Nadal kunnen halen en inzien dat het niet nodig is om de bal altijd hard te slaan; soms is het goed om het gewoon terug in de rechtbank te doen.
Zodra Andrey Rublev deze elementen aan zijn spel toevoegt, kan hij dromen van grotere dingen en een grotere uitdaging vormen in de diepere fasen van Grand Slams. Hij heeft dit jaar in ieder geval de vierde ronde bij alle Majors gehaald en de kwartfinales van de laatste twee; hij zou nu op zoek moeten gaan naar de logische volgende stap en binnenkort een halve finale halen.
Andrey Rublev, voor altijd de underdog?
Ondanks een verbluffende winst-verliesverhouding van 84,44% in 2020 (de tweede alleen voor Novak Djokovic), lijkt Andrey Rublev nog steeds niet uit de schaduw te zijn gekomen. Rublev is zelfs de enige speler in de huidige top 15 zonder racketsponsor; hij speelt met een verduisterd racket.
Dat kan te maken hebben met het feit dat de Rus nog geen iconische prestatie heeft neergezet tijdens de Grand Slams tegen de Big 3, iets wat de meeste van zijn collega's hebben gedaan. Het kan misschien ook te wijten zijn aan het gebrek aan variatie in het schijnbaar beperkte spel van de Rus, waardoor experts zich afvragen of hij een plafond heeft.
Of het kan simpelweg zijn omdat Rublev de flitsende persoonlijkheid van een superster mist.
Ondanks ongelooflijke consistentie blijft Andrey Rublev ondergewaardeerd
Andrey Rublev heeft altijd een no-nonsense houding; één blik op hem, op het veld of daarbuiten, en je weet dat hij het meent. De Rus probeert niet schattig te zijn met dropshots of fancy tricks, en hij heeft schijnbaar geen tijd voor aardigheden.
Net als Dominic Thiem zal Rublev misschien altijd worden berispt omdat hij een 'ball-basher' is. Maar dat weerhield Thiem er niet van om succes te behalen, dus waarom zou het Rublev tegenhouden?
De Oostenrijker heeft in de loop der jaren geleidelijk afwisseling aan zijn spel toegevoegd en is nu een Grand Slam-kampioen. Er is geen reden waarom Rublev het succes van Thiem niet kan evenaren of zelfs overtreffen.
Andrey Rublev heeft niet zo'n 'ooh-aah'-factor in zijn spel als Denis Shapovalov of Stefanos Tsitsipas. Hij mist de stevigheid van de veel jongere Jannik Sinner, en de explosiviteit van de (weliswaar grillige) Felix Auger-Aliassime. De Rus snijdt ook een verlegen figuur van het veld en bezit niet het charisma van Alexander Zverev of de uitgesproken charme van Daniil Medvedev.
Maar het enige dat Andrey Rublev heeft, misschien meer dan welke andere jonge speler dan ook, is de juiste instelling. Zijn verlangen om altijd te blijven verbeteren, hard te blijven werken en te blijven proberen om aan zijn eigen torenhoge verwachtingen te voldoen, heeft hem geholpen om van een soms vergeten Next Gen-talent naar de meest consistente Next Gen-speler van allemaal te gaan.
Zoals ze zeggen, soms is de juiste houding alles wat je nodig hebt.
