Op de loer om de hoek van het glorieuze tijdperk van mannentennis is een dreigende duisternis die de tenniswereld zal overspoelen; duisternis zo groot dat het jaren kan duren voordat de zon ooit zo helder schijnt. Over de gevreesde mogelijkheid van het pensioen van Roger Federer wordt al een paar jaar nagedacht. We willen graag geloven dat pensioen voor gewone stervelingen is en we weten zeker dat de Zwitserse maestro geen gewone sterveling is, dus alle zorgen over zijn pensionering moeten terzijde worden geschoven, toch? Jammer genoeg niet.
De finale van de Rome Masters is nog een andere herinnering aan zijn naderende pensionering. Nadal verbeterde zijn carrièrerecord tegen Federer tot 20-10 en versloeg de laatste 6/1, 6/3 in iets minder dan 1 uur en 10 minuten. Welnu, we kunnen er luchtig over doen en het aan de oppervlakte de schuld geven - het is tenslotte klei en het is al eerder gebeurd - de Franse Open-finale van 2008 toen Nadal Federer slechts vier wedstrijden en vijf jaar en vijf Grand Slam-titels later versloeg, is Federer nog steeds in de omgeving van.
Het is zijn verdienste dat de meester al een paar jaar zijn tegenstanders van zich afschudt, net zoals hij dat deed voor de uitdaging van zijn tegenstanders gedurende de betere helft van het decennium. Maar zoals alle grote krijgers zal de Meester op een dag zijn zwaard moeten ophangen en die dag lijkt niet ver weg.
Het schrijven op de muur - de 31-jarige Zwitser is niet zo snel als vroeger en schoten niet zo dodelijk, maar de forehand is nog steeds aantoonbaar de beste in het circuit. Rafa in zijn autobiografie - 'Rafa: Mijn verhaal, beschrijft in zijn eigen onnavolgbare stijl - Federer zal zich terugtrekken als een bloem terwijl de rest van ons niet zo gelukkig is' (Rafa's letterlijke Spaans-Engelse vertalingen zijn gewoon schattig!).
Herentennis zal aanzienlijk armer zijn zonder Fedex en in een spel dat steeds meer een wedstrijd van brute kracht is geworden, is de Zwitser een toonbeeld van puur talent, een genie in het maken van kogels, een van de weinige fakkeldragers van de uitstervende kunst van serveren & volley en al met al een briljante ambassadeur van de sport. Rafa-Djokovic rivaliteit roept niet dezelfde emotie op als Fedex-Rafa. Nou, we lopen een beetje vooruit. Alles is nog niet verloren.
In juni is er altijd hoop op weer een door Federer gedomineerd Wimbledon. Naar de eeuwige mogelijkheden van hoop...
