We praten met de voormalige prof over haar liefde voor lesgeven, wat Nick Bollettieri voor haar betekende en haar succesvolle rookieseizoen als hoofdcoach dames bij Princeton.
De temperaturen bereikten de afgelopen dagen het midden van de jaren 90 in Centraal-Florida, toen de beste universiteitsspelers van het land het veld opgingen voor de NCAA Championships in Lake Nona. Er was eens, dat zou de in Atlanta geboren en oude Floridiaan Jamea Jackson niet van zijn stuk hebben gebracht. Ze bracht een groot deel van haar jeugd door onder diezelfde zon, terwijl ze de beroemde hectische trainingen aan de Bollettieri (nu IMG) Academy in Bradenton afwerkte.
Maar dat was voordat Jackson afgelopen augustus de functie van hoofdcoach van het damestennisteam in Princeton overnam. Een winter in het (relatief) kille New Jersey had zijn tol geëist van haar tolerantie voor hoge temperaturen en hoge luchtvochtigheid.
'We moeten naar buiten om te spelen in deze hitte!' Jackson zei over zichzelf en twee van haar Princeton-spelers, die zich deze week aan het voorbereiden waren op de individuele evenementen. 'Ik denk dat ik me moet aanpassen,' voegde ze er lachend aan toe.
FINALE: nr. 51 Princeton 4, Dartmouth 0
— Princeton Tennis (@PrincetonTennis) 22 april 2023
De Tigers vegen de Big Green in Hannover om een vierde opeenvolgende en 17e totaal te winnen @IvyLeague Kampioenschap!
🔗 https://t.co/Vodc3g2RiA pic.twitter.com/hTB9PTpoTv
Ze bracht het heetste deel van de maandagmiddag door met het kijken naar haar nummer 1 speler en senior teamleider, Daria Frayman, die een oorlog van drie sets overleefde tegen USC's Eryn Cayetano in de eerste ronde van het dames enkelspel. Jackson's taken omvatten coaching, evenals het in de schaduw stellen van haar speler met een oranje-en-zwarte paraplu met Princeton-thema bij wisselingen. De overwinning zette Jackson's geweldige rookiejaar als coach voort. Princeton ging met 17-7, was ongeslagen in Ivy League-wedstrijden en won een ronde bij de NCAA Regionals. Het belangrijkste was dat de vier senioren van het team een vier-turf voltooiden als Ivy League-kampioen.
Jackson, 36, zegt: 'Iedereen blijft me vertellen dat het geen koude winter was', maar haar eerste lange verblijf in het noorden betekende dat ze zich moest aanpassen aan meer dan alleen het weer. Ze had eerder universiteitsspelers gecoacht, als assistent bij Oklahoma State, maar ze had de afgelopen negen jaar doorgebracht op de afdeling spelerontwikkeling van de USTA in Boca Raton, waar ze hielp een nieuwe generatie Amerikanen te vormen als National Coach for Women's Tennis. Nu verliet Jackson een all-tennis, all-time sfeer om een team te leiden bij een instelling waar sport nog steeds op de tweede plaats komt van studeren. Naar Princeton komen was een sprong in een nieuwe wereld, maar ze wist dat ze die moest nemen.
Ik heb altijd geloofd in het gebruik van sport als een manier om les te geven.
Afgelopen zomer kwam de familie van Jackson voor het eerst sinds het begin van de Covid-pandemie twee jaar eerder bijeen tijdens het weekend van 4 juli. Ze had de USTA verlaten tijdens de bezuinigingen op het Player Development-programma en was op zoek naar wat er daarna zou komen. Midden in de festiviteiten kreeg ze een telefoontje van een collega die intrigerend nieuws had: 'Princeton is open', zei hij.
'Ik dacht: 'Wauw, dat is een behoorlijk groot naammerk!' Ik was zeker geïnteresseerd.'
Het noordoosten en de Ivy League waren nieuwe grenzen voor Jackson, maar ze vond al snel een gelijkgestemde mentor in het AD van de school, John Mack.
'Ik heb het geluk gehad geweldige bazen te hebben, en hij is zo iemand geweest', zegt Jackson.
Net zo belangrijk vond Jackson dat de filosofie van de school over sport en lesgeven overeenkwam met die van haar.
'Onderwijs komt hier op de eerste plaats, wat hartverwarmend is', zegt ze. 'De school is niet weggekomen van die missie.'
afbeeldingen van tenniselleboogoefeningen
Oefentijden zijn gepland rond de lestijd op Princeton, en een deel van de taak van een coach is om ervoor te zorgen dat de spelers hun schoolwerk gedaan krijgen.
'Dat is een ander deel van de puzzel dat ik leuk vind aan de baan', zegt Jackson. 'Ik heb altijd geloofd in het gebruik van sport als een manier om les te geven.'
Jackson kijkt met plezier terug op haar tijd bij Bollettieri. 'De academie heeft me als persoon beïnvloed en me geleerd over hard werken, opoffering, leren als een groep.'
© Bongarts/Getty Images
Atletiek en onderwijs zijn voor Jackson hand in hand gegaan sinds ze als 11-jarige voor het eerst van Atlanta naar de Bollettieri Academy verhuisde. In tegenstelling tot veel van haar leeftijdsgenoten, verhuisden haar ouders, Ernest - die acht seizoenen cornerback speelde in de NFL - en Ruby met haar naar Bradenton. Haar leven was elke dag oefenen, school en nog eens oefenen. Toen kwamen haar ouders haar ophalen zodra ze klaar was.
'Ik woonde buiten de campus, dus mijn verhalen van Bollettieri's zijn misschien niet zo goed als sommige andere', zegt Jackson lachend.
Toch kijkt ze terug op haar tijd daar als 'de hemel op aarde'. De intense training en de kans om samen te spelen met mensen als Maria Sharapova en Jelena Jankovic en andere vroegere en toekomstige nummer 1's was 'krankzinnig spannend'.
'Het was zo'n hub', zegt ze. 'De academie heeft me als persoon beïnvloed en me geleerd over hard werken, opoffering, leren als een groep.'
'Het was moeilijk toen Nick overleed', zegt ze over Bollettieri, die afgelopen december op 91-jarige leeftijd stierf. 'Hij betekende veel voor mijn leven.'
Jackson in een wedstrijd tegen Maria Sharapova, afgestudeerd aan Bollettieri, in Indian Wells in 2006. Ze zou dat jaar een nummer 45 in haar carrière bereiken en als tweede eindigen in WTA Birmingham.
© Getty-afbeeldingen
Jackson werd prof in 2003 en bereikte in 2006 de nummer 45 in haar carrière. Dat jaar maakte ze ook historische aanspraak op roem in Key Biscayne, toen ze de eerste speler ooit werd die een line call uitdaagde met de nieuwe Hawk-Eye. systeem opnieuw afspelen. In 2009 had ze echter ontdekt dat wat ze eerst dacht dat een liestrek was, iets 'diep in mijn heup' was, en ze werd gedwongen met pensioen te gaan op slechts 22-jarige leeftijd.
Ze had tijdens haar speeltijd nog nooit aan coaching gedacht, maar toen iemand het haar voorstelde, dacht ze: 'Oh ja, dat is een goed idee.' Niet lang nadat ze van de tour kwam, bevond ze zich op de campus van de staat Oklahoma, waar ze werkte als assistent voor hoofdvrouwencoach Chris Young.
'Dat was een schokkende schok voor het systeem', zegt Jackson over haar verhuizing naar Stillwater, Oklahoma.
Maar ze vond een mentor in Young. Door naar hem te kijken, vond ze ook een roeping.
'Ik wilde hem zijn, om te doen wat hij doet', zegt Jackson over Young, die de Cowgirls de afgelopen zeven jaar naar vijf NCAA Sweet 16's heeft geleid. 'De manier waarop hij mensen behandelt, de manier waarop hij contact maakt met mensen.'
Jacksons liefde voor coaching was geboren.
'Het is zo lonend, op een manier die spelen niet is', zegt ze. “Als je speelt, ga je van toernooi naar het volgende, van de ene stad naar de andere. Als je coacht, help je iemand groeien.”
Bij Princeton nam Jackson de positie van hoofdcoach over van haar vriendin en mede-voormalige Amerikaanse pro Laura Granville, die in 2022 aftrad nadat ze het team in 10 jaar naar zes Ivy-titels had geleid.
'Laura heeft een geweldig programma gebouwd', zegt Jackson.
Maar net als zijn coaches weerspiegelt het Princeton-tennis de tradities van de universiteit.
'Dit is een plek waar leiders worden gemaakt', zegt Jackson. 'Deze meisjes zijn echt volwassen en samen.'
Jackson hoeft niet 'de stoep te verslaan' om junioren over te halen om naar de universiteit te komen, zoals ze deed bij OK State. De uitdaging bij Princeton is om iemand te vinden die het kan maken tot een school met een acceptatiegraad van 4,4 procent.
'Het is moeilijk om binnen te komen, laten we eerlijk zijn', zegt Jackson. 'Zoveel kinderen reiken naar de voorkant, maar opnames hebben het laatste woord.'
Bekijk dit bericht op InstagramEen bericht gedeeld door PRINCETON WOMEN'S TENNIS (@princetonwtennis)
Wat betreft recente ontwikkelingen in universiteitssporten, zoals het transferportaal en Name, Image and Likeness (NIL), is Jackson grotendeels geïsoleerd van hen. Princeton wijst 99 procent van de transferaanvragen af en als coach mag ze niet betrokken zijn bij NIL-deals van spelers.
Jackson zegt dat ze hoopt haar nieuwe noordoostelijke omgeving de komende maanden wat beter te leren kennen; ze had het te druk in haar rookieseizoen om veel rond te kijken. Ze zal dit najaar vier senioren verliezen, maar Princeton zal nooit gebrek hebben aan jonge mensen die daarheen willen komen om te tennissen - en, zoals Jackson zegt, om sport te gebruiken als een manier om te leren.
'Zoveel ervan is de speler die je krijgt', zegt Jackson over het geheim van het succes van college-coaching. 'Er komen een paar goede binnen.'
