Rafael Nadal lijdt aan een zeldzame voetziekte die in 2005 werd vastgesteld
20-voudig Major-winnaar Rafael Nadal kondigde vorige week zijn terugtrekking uit de US Open aan, daarbij verwijzend naar een voetblessure. In dezelfde post verklaarde Nadal ook dat hij het een seizoen zou noemen, voordat hij de hoop uitsprak op terug naar competitietennis in 2022 .
De carrière van Nadal, hoewel grotendeels bedekt met glorie, werd ook geplaagd door meerdere blessures. Tijdens de bloei van zijn carrière moest de King of Clay vechten tegen lange periodes van chronische knieaandoeningen, waardoor hij meerdere belangrijke toernooien moest missen. Nadal heeft ook ernstige verwondingen aan zijn rug, schouder en linkerpols opgelopen, waardoor hij geen speeltijd meer heeft gehad.
Er is een wijdverbreide overtuiging dat de talrijke blessures van Rafael Nadal tijdens zijn carrière het gevolg zijn van zijn fysieke speelstijl. Maar dat is een heel simplistische kijk op de blessures van de Spanjaard en wordt vaak geuit door mensen die er geen belang bij hebben zijn carrière op de voet te volgen.
Terwijl de brute spelstijl van Nadal is een bijdragende factor, het is niet de primaire oorzaak van zijn problemen. Nadal is geen zelfhatende masochist die zou volharden in iets dat zijn lichaam actief schaadde terwijl er een alternatief bestond.
De primaire oorzaak is echter iets anders, iets dat niet kan worden verholpen: de linkervoet van Nadal.
Rafael Nadal klaagde al een tijdje over pijn in zijn linkervoet. Het nieuws over de voet waar hij last van had, kwam voor het eerst naar voren na zijn nederlaag tegen Novak Djokovic op Roland Garros in juni. Maar in zijn recente verklaring op Twitter onthulde Nadal dat hij al meer dan een jaar last heeft van zijn voet.
hoe de United States Open er nu uit gaat zien, net als vele andere evenementen die ook belangrijk voor mij zijn en gezien het feit dat ik het afgelopen jaar niet de mogelijkheid heb gehad om te trainen en voor te bereiden en te concurreren op de manier waarop ik echt graag doen...
- Rafa Nadal (@RafaelNadal)20 augustus 2021
'Tijdens dit laatste jaar heb ik niet de mogelijkheid gehad om te trainen, voor te bereiden en te concurreren op de manier die ik echt leuk vind', zei Nadal.
In feite, zoals hij verder toelichtte, is dit helemaal geen recent probleem. Het is in feite hetzelfde probleem dat voor het eerst werd gediagnosticeerd in 2005, toen Nadal nog maar een tiener was.
het heeft me er al die jaren van weerhouden mijn sportcarrière te ontwikkelen. Als het waar is dat ik al een tijdje ben dat de dingen niet gaan zoals ze zouden moeten, zoals we allemaal zouden willen, en het is tijd om beslissingen te nemen, zoek dan een iets ander soort behandeling ...
- Rafa Nadal (@RafaelNadal)20 augustus 2021
'Het is geen nieuwe blessure, het is een blessure die ik al sinds 2005 heb', zei Nadal. 'Het heeft me al die jaren belet om mijn sportcarrière uit te bouwen.'
Fans die niet wisten dat Rafael Nadal dit probleem al bijna zijn hele professionele carrière heeft, waren verbijsterd door wat ze lazen. 'Waarom horen we dit nu pas?' en 'Hoe won hij 20 Slams terwijl hij op één voet speelde?' waren enkele van de veelgestelde vragen van fans op sociale media.
Maar die vragen worden gevoed door verkeerde informatie. Feit is dat we hier nu NIET over horen; het is altijd bekend geweest bij degenen die meer hebben gelezen over de chronische knieproblemen van Nadal. Maar dat betekent ook NIET dat Nadal de afgelopen 15 jaar op één voet heeft gespeeld; zijn beide voeten functioneren vrij goed.
De 'blessure' aan de linkervoet van Rafael Nadal is helemaal geen blessure die hij tijdens zijn spelersloopbaan heeft opgelopen. Het is in feite een geboorteafwijking waar hij altijd mee heeft geleefd - niet alleen voor 15 jaar, maar voor zolang als hij leeft.
Het gaat om een aangeboren afwijking die als onbehandelbaar wordt beschouwd. In het geval van Nadal is het verzacht met meerdere lifehacks gedurende zijn tenniscarrière... zodat hij een tenniscarrière kon hebben.
Door het zeldzame voetprobleem stopte Rafael Nadal bijna met tennis in 2005
In 2005 leefde Rafael Nadal misschien wel het beste leven dat een tiener zou kunnen leiden. Op 19-jarige leeftijd won de natuurkracht van Mallorca zijn eerste Grand Slam op Roland Garros - een citadel waar de Spanjaard het grootste deel van zijn nalatenschap zou bouwen.
Het was echter niet alleen dat. Nadal hees in datzelfde jaar ook zijn vlag op harcourts door de Canadese en Madrid Masters-toernooien te winnen. Hij leek op het punt om allround dominantie te vestigen voordat hij zelfs maar 20 was geworden.
Maar kort na de overwinning in Madrid ontving Rafael Nadal verwoestend nieuws van zijn artsen. Hij kreeg te horen dat zijn tenniscarrière voorbij dreigde te komen.
Rafael Nadal had met slechts één Slam . kunnen stoppen met tennis
Ondanks dat hij in de weken ervoor in een sprankelende vorm verkeerde, moest Rafael Nadal de Tennis Masters Cup, die aan het einde van het jaar eindigde, in 2005 missen vanwege hevige pijn in zijn linkervoet. In zijn autobiografie 'RAFA' (uitgebracht in 2011) zei Nadal dat de voet pijn zou doen als hij ondanks aanhoudende rust op het veld stapte, waardoor hij een cruciaal deel van zijn off-season opslokte. De artsen van de Spanjaard konden gedurende twee maanden geen diagnose van de aandoening stellen.
Ten slotte identificeerde een voetspecialist in Madrid de oorzaak van de pijn als een zeldzame aandoening die 'Ziekte van Kohler'. Dit is een aandoening waarbij het hoefbeen van de voet - het tarsale scafoïd in medische termen - niet verhardt zoals het zou moeten tijdens de kindertijd.
Als gevolg hiervan blijft het bot onderontwikkeld en veroorzaakt het pijnlijke episodes bij overmatige fysieke inspanning. Nadal legde in zijn boek uit dat zijn probleem aangeboren en 'zeer zeldzaam' was.
Het krijgen van een duidelijke diagnose na zo'n lange tijd komt meestal als welkom nieuws voor een atleet. Maar voor Rafael Nadal was het alles behalve, aangezien zijn toestand op zijn leeftijd onbehandelbaar werd geacht.
De prognose voor de ziekte van Kohler is meestal goed wanneer de diagnose en behandeling in de kindertijd worden gesteld. Maar Nadal raadpleegde pas op jonge leeftijd een podoloog, toen het bot zichzelf niet meer kon genezen, zelfs niet met behandeling.
De hele wereld van de familie Nadal stortte in toen de specialist hen vertelde dat er een zeer reële mogelijkheid was dat hij zijn tenniscarrière zou moeten opgeven.
'Het zou kunnen, zei de specialist, dat ik nooit meer competitietennis zou kunnen spelen', zegt Nadal in zijn autobiografie.
Rafael Nadal toont vaak de mentale kracht van een gladiator als hij op de tennisbaan staat. Maar op dat moment, toen hij op de hoogte werd gebracht van de mogelijkheid dat zijn levensdromen voorbij zouden zijn voordat hij zelfs maar 20 was geworden, was Nadal ontroostbaar.
Er kwam een moment dat de tennislegende zelfs het vooruitzicht om op golf over te stappen, als beroep.
Een operatie, een onzekere en onbewezen behandeling voor deze aandoening (zoals de podotherapeut zei), werd uitgesloten. Dus kwamen de artsen van Rafael Nadal met een nogal vreemde geïmproviseerde oplossing: een hack.
De zolen van de tennisschoenen die Nadal zou dragen, werden aangepast. Ze kregen een vorm die het zieke bot voldoende demping zou geven om de druk die erop wordt uitgeoefend tijdens het tennissen te verlichten.
Deze onconventionele oplossing deed wonderen voor Rafael Nadal.
De Spanjaard kon begin 2006 weer toptennis spelen. Hij slaagde er zelfs in om halverwege het jaar voldoende wedstrijdtraining te krijgen om ongeslagen te blijven tijdens de gravelswing en Roland Garros voor het tweede achtereenvolgende jaar te winnen.
Rafael Nadal zou nog een paar keer de Franse Open winnen; 13 om precies te zijn, op een totaal van 20 Majors. Dat is een record in het mannentennis dat hij deelt met zijn grootste rivalen Roger Federer en Novak Djokovic.
Je zou dus kunnen zeggen dat hij het uiteindelijk redelijk goed deed, zelfs met een aangeboren afwijking die zijn carrière dreigde te beëindigen toen hij nog maar één Slam op zijn naam had staan.
Maar 'het redelijk goed doen' op het veld heeft consequenties. Nadal wist van deze gevolgen sinds de allereerste dag dat Nike hem zijn nieuw ontworpen schoenen presenteerde. En hij accepteerde ze zonder er twee keer over na te denken, want het alternatief was zijn dromen opgeven.
De 'oplossing' die Rafael Nadal voor problemen bleef zorgen
Als het leven van Rafael Nadal een Bollywood-film was, zou de 'magische schoenenoplossing' (zoals Nadal het zelf noemt) het climax-keerpunt zijn waarna alles hunky-dory zou zijn. De aftiteling zou een snel doorgestuurde montage bevatten van Nadal die zijn volgende 19 Slams won en het publiek zou vol ontzag achterblijven, sommigen vergieten zelfs een traan of twee.
Maar zo is het leven niet. Het vraagt om teruggave elke keer dat het je een lijn gooit.
Dankzij de nieuwe schoenen kon Rafael Nadal een van de meest gevierde carrières uitbouwen die een atleet ooit heeft gehad. Maar ze eisten een prijs van zijn knieën, zijn dijen, zijn rug en vrijwel elke spier die er is.
De verplaatsing van het lichaamsgewicht van Nadal, veroorzaakt door de veranderde zolen, bracht de druk op de andere delen van zijn lichaam. Het hoefbeen was voorzien van demping zodat het niet het gewicht hoefde te dragen dat het normaal doet, maar als gevolg daarvan moesten de andere spieren extra gewicht dragen.
De eerste effecten hiervan werden gezien op de knieën van de Spanjaard, in 2009. De eigenaardige hoek van de orthesen in zijn op maat gemaakte schoen, terwijl zijn hoefbeen werd gespaard door slim te vissen, zorgde onmiddellijk voor meer stress op de knieën van Rafael Nadal.
Dat leidde ertoe dat Nadal op 21-jarige leeftijd patellatendinitis in beide knieën kreeg. Het was een probleem dat jarenlang een chronische belemmering in zijn carrière zou blijven.
Nadal's terugtrekking uit Wimbledon 2009, waardoor hij de kans ontnam om de titel te verdedigen die hij vorig jaar op historische wijze won, was daar een direct gevolg van.
Rafael Nadal met beide knieën vastgebonden op de Franse Open van 2008; een effect van de oplossing voor zijn voetprobleem
Het team van Rafael Nadal slaagde erin een aantal snelle oplossingen te vinden voor de nieuwe kniecomplicatie, wat hem hielp om vijf Majors te winnen in de komende drie jaar en zelfs de 'Career Slam' te voltooien. Maar de kwestie laaide opnieuw op in 2012, wat resulteerde in Nadal's langste periode van tennis.
De Spanjaard stond zeven maanden aan de zijlijn en miste de rest van 2012 na zijn verlies op Wimbledon - inclusief de Olympische Spelen. Het was rond deze tijd dat de artsen van Nadal een nieuwe vorm van behandeling onderzochten om zijn knieproblemen te verlichten: stamceltherapie.
De behandeling werkte. Toen Rafael Nadal in het voorjaar van 2013 terugkeerde naar tennis, verdedigde hij zijn Franse Open-kroon en ging ongeslagen tijdens het Noord-Amerikaanse hardcourtseizoen . Maar het nadeel was dat Nadal een aanzienlijk deel van zijn concurrentievermogen op het grasveld verloor; hij kon zijn knieën niet meer zo veel buigen op de lage stuiterbanen.
De knieën zouden hem de komende jaren zo nu en dan blijven hinderen, ook al leek het belangrijkste probleem opgelost te zijn. Maar in 2014 zou Rafael Nadal opnieuw stamcelinjecties moeten krijgen - dit keer voor zijn rug.
alternatieven voor tennisballen in de droger
Hoewel Nadal de rugblessure nooit uitdrukkelijk heeft gekoppeld aan zijn voetafwijking, denken velen dat het een gevolg was van de 'oplossing' van de voet. Het rugprobleem belette de Spanjaard om zijn best te doen in de Australian Open-finale tegen Stan Wawrinka.
In 2018, buiten het seizoen, ging Nadal onder het mes voor een operatie aan zijn rechterenkel. Begin 2019 zag hij er weer gezond uit, maar daarna had hij nog steeds kleine probleempjes op verschillende delen van zijn lichaam.
Terugtrekken uit toernooien en korte perioden van tennis nemen om een pijnlijke spier te laten rusten, is een constante in de carrière van Rafael Nadal. Hij heeft zich sinds 2004 moeten terugtrekken uit 11 Majors, waarvan de meeste direct of indirect verband hielden met deze aangeboren afwijking in zijn voet.
Nadal is erg vocaal geweest over zijn dagelijkse rendez-vous met pijn. Daarvoor wordt hij vaak vereerd door de goed geïnformeerde, maar tegelijkertijd wordt hij ook bekritiseerd door cynici die niet kunnen begrijpen dat een eeuwig geblesseerde speler 20 Slams kan winnen.
De Spanjaard heeft de beroemde uitspraak gedaan dat hij zich niet kan herinneren ooit zonder pijn te hebben gespeeld, en hij heeft ook vaak openhartig over pijnstillers zijn zijn constante metgezel op tournee. Je vraagt je bijna af of een tennisser door het lot zo'n harde hand heeft gekregen.
En toch zit de bron van alle problemen, de ziekte van Kohler in de linkervoet van Rafael Nadal, hem nog steeds dwars. Nadal vermeldde in zijn boek dat het hoefbeen altijd doet pijn en vereist constante massage om de pijn onder controle te houden.
De schoenenoplossing zelf was niet absoluut of ongewijzigd. Het team van Nadal heeft de afgelopen 15 jaar steeds kleine veranderingen aan de zolen moeten aanbrengen als dat nodig was. Maar zelfs dat was niet genoeg om hem pijnvrij te maken.
Wat volgt er voor Rafael Nadal?
Zo te zien werken de tijdelijke oplossingen niet meer. Misschien beschermen de aangepaste zolen het gebrekkige bot niet meer om onder druk te komen te staan. Het is mogelijk dat, hoewel de schoenen ervoor zorgden dat het bot niet onmiddellijk werd belast, de opgebouwde stress van 17 jaar professioneel tennis de zaken niet meer kon repareren.
De coach van Rafael Nadal, Carlos Moya, zei in een recent interview dat het team nog niet weet wat de... juiste behandeling is. Maar in zijn Instagram-video klonk Nadal hoopvol een oplossing voor het probleem te vinden en visualiseerde hij zelfs, naar eigen zeggen, 'een paar mooiere seizoenen'.
Misschien lukt het de Spanjaard en zijn doktoren weer een oplossing te vinden voor zijn lichamelijke problemen, zoals ze dat altijd hebben gedaan. Maar de kans is groot dat ze dat niet doen. Misschien maakt Nadal nog een van zijn verbazingwekkende comebacks in het tennis, of misschien kan hij dit keer niet .
Er is ook een groeiende refrein dat Rafael Nadal klaar mag zijn met het winnen van Slams . Maar zelfs als dat het geval is, zelfs als de zon in feite is ondergegaan op een van de grootste kampioenen die onze sport ooit heeft gezien, Nadal's carrière zal altijd herinnerd en verwezen worden wanneer tegenslag toeslaat. En dat is niet alleen in tennis of sport, maar ook in het leven.
De carrière van Rafael Nadal was een sprookje, zoals hij het vaak omschrijft. Maar het is een pijnlijk sprookje geweest.
Er wordt gezegd dat tijd alles heelt, of je in ieder geval doet vergeten. Maar misschien is dat niet altijd het geval. Misschien geneest de tijd soms niet alles; in plaats daarvan leert het je gewoon om met de pijn te leven.
En Rafael Nadal, zoals de afgelopen 17 jaar ons hebben laten zien, is het beste voorbeeld van leven met en overwinnen van pijn.
