Een door Grand Slam geleide “premier tour” is zowel logisch als moeilijk voor te stellen

Zou het er uiteindelijk heel anders uitzien dan wat we nu hebben?

Het tennisseizoen loopt ten einde en dat betekent: “Hoe kunnen we tennis veranderen?” seizoen gaat weer van start.

Maar nu 2023 overgaat in 2024, lijken de geluiden van verandering iets ernstiger en potentieel transformatiever dan normaal. We kunnen de LIV-golftour van Saoedi-Arabië daarvoor de schuld geven (of bedanken). Als er één ding is dat de verschillende bestuursorganen van het tennis ertoe zou kunnen brengen zich te verenigen, dan is het het schrikbeeld van de Saoedi's of iemand anders die 200 miljoen dollar aan vooraf betaald geld aan sterren als Carlos Alcaraz of Iga Swiatek bungelt om voor hen te komen spelen, zoals zij dat deden. met Dustin Johnson, Phil Mickelson en een tiental andere grote golfers vorig jaar.

tennis serveer bal gooien

Als preventieve tegenaanval hebben de Grand Slams gewerkt aan een voorstel voor een ‘premier tour’ of ‘super tour’ die lijkt op de structuur die wordt gebruikt in de Formule 1-races, aldus journalisten Jon Wertheim en Matthew Futterman. zie zijn rapport voor De Atletiek ). Het idee zou zijn om het schema te stroomlijnen door de Slams samen met de Masters 1000s een elitecircuit te laten vormen. Spelers zouden mogelijk een PGA-achtige ‘tourkaart’ verdienen en een gegarandeerd salaris ontvangen.

Het positieve zou voor tourofficials een sport zijn die voor fans eenvoudiger te volgen is; minder sleur en risico voor spelers; aantrekkelijker voor streamingdiensten; en gemakkelijker als pakket aan sponsors te verkopen.

De All England Lawn and Tennis Club hoopt goedkeuring te krijgen voor de implementatie van een uitbreidingsplan van $ 250 miljoen, waarbij een nieuw showcourt met 8.000 zitplaatsen met een uitschuifbaar dak en 39 grasbanen aan het huidige terrein van Wimbledon worden toegevoegd.

Als je al een tijdje tennis volgt, kunnen er twee tegenstrijdige gedachten door je hoofd gaan: (1) Het klinkt logisch, en (2) Het is buitengewoon moeilijk voor te stellen.

Laten we eerst het logische gedeelte nemen:

De Slams zijn veruit de meest succesvolle evenementen in de sport, en het is beter dat zij de verandering van binnenuit leiden dan dat dit door een kracht van buitenaf wordt gedaan. De tours hebben hun Masters-evenementen de afgelopen jaren uitgebreid; het koppelen ervan aan de majors past in dat doel. Sinds de pandemie hebben de profs van beide tours zich meer uitgesproken over het creëren van een sterker vangnet voor spelers; meer gegarandeerd geld zou zeker aantrekkelijk voor hen zijn (zoals het voor ieder mens zou zijn). De supertour zou vermoedelijk ook mannen en vrouwen verenigen in evenementen met twee geslachten, en voor het eerst hun financiële belangen op één lijn brengen. Dat is al jaren een doel van velen in het spel.

Laten we nu het moeilijk voor te stellen deel nemen:

De Slams zijn altijd een aparte entiteit geweest van de tours. Nu gaan ze ze in wezen runnen? Waar blijven de ATP en WTA, en de tientallen evenementen op 500 en 250 niveaus die het grootste deel van de huidige kalender vullen? Wat gebeurt er met de opkomende beweging van spelersvakbonden als het spel in niveaus wordt opgesplitst? Hoe verkort je op zinvolle wijze een seizoen waarin de eerste major in januari in Melbourne wordt gespeeld en de laatste in september in New York? Wat betreft het verkopen van een sponsorovereenkomst voor meerdere evenementen: de ATP probeerde dat twintig jaar geleden te doen, maar slaagde daar niet in. Zal het deze keer beter werken?

Gaat de fusie van zes verschillende tennisentiteiten serieus gebeuren?

Zelfs de @atptour bundel de 500's en 250's samen met de 1000's als een tv-pakket, dus waar blijven ze dan?

Als de voorgestelde fusie van de 1000’s en de Slams plaatsvindt, zal de ATP nog wat overhouden…
— Mark Petchey (@_markpetchey) 29 november 2023

De Atletiek heeft een paar mogelijke antwoorden:

“[De ATP en WTA] kunnen worden overgelaten aan het toezicht op een verzameling kleine en middelgrote toernooien, bekend als de 500s en 250s”, meldt Futterman. “In één scenario zouden zich ontwikkelende spelers grotendeels de deelnemersvelden van die evenementen kunnen vormen, terwijl spelers in de Top 100, die een ‘tourkaart’ zouden kunnen verdienen voor het seizoen en een gespecificeerd gegarandeerd salaris, zich zouden concentreren op de tour op het hoogste niveau. maar ze kunnen nog steeds deelnemen aan kleinere evenementen als ze dat willen.

Zou het ‘toezicht houden op’ 500’s en 250’s, gevuld met onbekende spelers, een duurzame onderneming zijn voor de tours? Aan de andere kant, als die kleinere toernooien zouden blijven bestaan, zou de nieuwe supertour er dan heel anders uitzien dan het circuit dat we nu hebben?

Jarenlang hebben veel van de beste spelers hun speelschema grotendeels beperkt tot de verplichte Grand Slams en 1000s. In 2023 speelden Alcaraz, Swiatek, Novak Djokovic en Aryna Sabalenka allemaal minder dan twintig evenementen en eindigden ze nog steeds in de Top 2. Dat is niet veel meer dan ze zouden moeten spelen in een premier-tourschema.

Zou de voorgestelde transformatie min of meer eenmalige tentoonstellingsevenementen mogelijk maken, zoals het TennisFest BNP van deze week in Mexico-Stad?

Voor anderen die net onder hen staan, is het zo vaak mogelijk concurreren in hun beste jaren een prioriteit die ze waarschijnlijk niet zullen opgeven. In 2023 namen Jannik Sinner, Andrey Rublev, Stefanos Tsitsipas, Alexander Zverev, Holger Rune, Taylor Fritz en vele anderen in de Top 20 van de ATP deel aan minstens 23 evenementen, waarvan de helft niet verplicht was. Supertour of niet, deze jongens zullen die toernooien waarschijnlijk niet overslaan en dat prijzengeld op tafel laten liggen.

Wat het schema zelf betreft: vermoedelijk zouden de Slams en de meeste van de 1000's op ongeveer dezelfde plekken op de kalender blijven en op dezelfde locaties worden gespeeld. Afgezien van de term 'premier tour', is het voor de meeste fans misschien moeilijk om het verschil te zien met wat we nu zien. Persoonlijk geloof ik niet dat dat een slechte zaak is, omdat ik denk dat tennis prima is zoals het nu is, en wat niet kapot is, hoeft niet gerepareerd te worden.

Maar wat ik denk, en wat fans denken, en wat toernooidirecteuren denken, betekent deze keer niet zo veel. Het verschil is LIV: of de dreiging van een Saoedische overname nu wel of niet reëel is, de mogelijkheid geeft sterspelers een invloed die ze in het verleden niet hadden. Dat betekent dat, wat de tennismachten ook bedenken, ze de spelers moeten raadplegen en ervoor moeten zorgen dat de veranderingen voor hen werken.