De zomer van Coco was voor we het wisten, en ze omarmde het moment.
Dit jaar concentreren we ons voor Black History Month op een jonge Afro-Amerikaanse speelster die haar aandeel in de tennisgeschiedenis al heeft verdiend. In haar vijf jaar als prof heeft Coco Gauff het Grand Slam-winnende stokje overgenomen van Venus en Serena Williams, terwijl ze ook Arthur Ashe's toewijding aan raciale gerechtigheid voortzette.
Nu Gauff in maart twintig wordt, besteden we deze week aandacht aan vijf mijlpaalmomenten uit haar tienerjaren.
“Ik zou niet zeggen ‘gemiste kansen’, want tennis is leerzaam”, zei Gauff, terugkijkend op enkele van haar tekortkomingen, nadat ze haar eerste Grand Slam-titel had gewonnen. 'Misschien zijn die fouten de fouten die ik moest maken om me te helpen in de toekomst te verbeteren.'
© Corbis via Getty Images
2023: Stijgt naar Grand Slam-glorie op het veld, maar klinkt daarbuiten beter herkenbaar dan ooit
‘Ik weet niet hoe dit echt is,’ zei een grijnzende Gauff terwijl ze verwonderd naar de trofee van de US Open-kampioen voor haar staarde.
Ze was niet overdreven bescheiden. De manier waarop ze haar eerste Grand Slam-titel had gewonnen, voelde meer dan een beetje onwerkelijk.
Het begon op de minst veelbelovende manier die je je kunt voorstellen: met een verlies in de eerste ronde tegen Sofia Kenin op Wimbledon, waardoor Team Gauff opschudde zoals weinigen dat eerder hadden gedaan. Coco bracht de daaropvolgende weken door met bidden dat ze een tennistoekomst had, terwijl haar vader, Corey, zo van streek was dat hij zichzelf als coach van haar dochter verving door Brad Gilbert.
Een beetje gebed, een beetje Brad, en... alstublieft, de Zomer van Coco stond voor de deur.
Coco Gauff was de jongste damesfinalist in de toernooigeschiedenis van Cincinnati.
© Icoon Sportswire via Getty Images
Tussen Wimbledon en de Open comprimeerde Gauff een half dozijn jaren aan verbeteringen in een half dozijn weken. Ze won haar eerste toernooi met 500 niveaus, op de Citi Open in DC. Ze won haar eerste toernooi met 1000 niveaus, op de Western & Southern Open in Cincy. Ze versloeg haar aartsvijand, Iga Swiatek, voor de eerste keer. Ze serveerde met meer kracht en zelfvertrouwen, en speelde agressiever en beslissender vanaf de basislijn dan voorheen. De Coco waar we al sinds 2019 op zaten te wachten was gearriveerd.
Vervolgens overtrof ze zichzelf door door te gaan en ook de US Open te winnen. In de finale versloeg ze nummer 1 reekshoofd Aryna Sabalenka, niet door te pronken met haar nieuwe aanvallende spel; ze deed het door terug te gaan naar waar ze goed in is: rennen en verdedigen en uiteindelijk de hersenen van haar tegenstander breken. Gauff sloeg slechts dertien winnaars over drie sets, maar ze sloot af met een spectaculaire, een backhand-pass op volle sprint, terwijl ze triomfantelijk naar het veld tuimelde. Haar moeder, Candy, danste op de tribunes. Ze kende het gevreesde ‘kan ze de grote winnen?’ het gesprek rond haar dochter was al voorbij voordat het kon beginnen.
“Het wordt niet dramatischer dan dat”, zei Coco later.
Dramatisch, maar ook herkenbaar. Terwijl Gauff afgelopen zomer op het veld naar glorie steeg, klonk ze net als de rest van ons daarbuiten. Ze vertelde over haar strijd tegen het imposter-syndroom, haar problemen met haar eigenwaarde en haar slechte – maar niet ongebruikelijke – gewoonte om zichzelf te veel in elkaar te slaan. Voor haar halve finale tegen Swiatek in Cincinnati twijfelde ze aan haar kunnen, dus gaf ze zichzelf een peptalk.
“Ik keek in de spiegel en dacht: ‘Nee, jij Zijn een goede speler! ''
Toen haar Open voorbij was, sprak Gauff erover dat ze geen spijt had van het feit dat ze in het verleden niet zo goed had gespeeld, en dat ze haar eerdere verliezen niet als verspilde kansen beschouwde.
“Ik zou niet zeggen ‘gemiste kansen’, want tennis is leren”, zei ze. 'Misschien zijn die fouten de fouten die ik moest maken om me te helpen in de toekomst te verbeteren.'
In de ESPN-stand na de finale herhaalde een stromende Chris Evert hoe velen van ons zich voelden toen ze tegen Coco zei: 'Je zorgt ervoor dat ik een beter mens wil worden.'
Dat is, net als haar US Open-trofee, een erfenis om trots op te zijn voor iemand die net haar tienerjaren achter zich laat.
