Rafael Nadal heeft indrukwekkende vaardigheid op gravel
Rafael Nadal op gravel is als een Grand Theft Auto-game gespeeld met de 'Oneindige munitie' cheatcode geactiveerd. Velen hebben de Spanjaard die zijn bekwaamheid op de rode aarde tentoonspreidt vergeleken met Picasso die live een muurschildering schildert, of Ennio Morricone die een deuntje componeert dat perfect synoniem is met de scène, of Jorge Lorenzo die identieke tijden ronde na ronde instelt op een bijna mechanische maar soepele manier.
Rafael Nadal's 'vuile dozijn' op Roland Garros, het evenement van misschien wel het meest veeleisende tennisveld, is misschien wel de meest dominante prestatie in de hele sport. Het is zeker niet iets dat we waarschijnlijk in ons leven zullen zien herhalen.
En de Spanjaard is nog niet eens klaar. De meeste experts voorspellen dat de 'King of Clay' gemakkelijk tot drie extra titels aan zijn Parijse lijst zou kunnen toevoegen en zou eindigen met maar liefst 15 Roland Garros-trofeeën.
Rafael Nadal heeft 91,79% carrièrewedstrijden op gravel gewonnen
Andy Roddick herinnerde zich ooit hoe, toen de 19-jarige Rafael Nadal in 2005 de Roland Garros-scene binnenstormde, Roddicks trainer Doug Spreen onmiddellijk voorspelde dat de Spanjaard 'acht van deze dingen zou winnen'.
Roddick kan niet worden verweten dat hij dacht dat zijn trainer zich destijds liet meeslepen. Maar het bleek dat zelfs de nummer 8 - die op dat moment meer was dan wie dan ook bij een enkele Slam had gewonnen - een onderschatting bleek te zijn. Rafael Nadal heeft vier Roland Garros-titels meer dan Spreen had voorspeld.
Het is waar dat dit niet het enige voorbeeld is dat we hebben gezien van een speler die dominant is op een enkel oppervlak. In hetzelfde tijdperk als Rafael Nadal hebben we ook Roger Federer en Novak Djokovic - die elk acht titels hebben gewonnen op respectievelijk Wimbledon en Australian Open.
Maar geen van deze twee legendes heeft op hun favoriete ondergronden dezelfde uitstraling van onoverwinnelijkheid als Rafael Nadal op gravel. Dat brengt ons bij de vraag: wat maakt Rafael Nadal zo'n bovenmenselijke op gravel?
Hier is een blik op zes redenen om dat te begrijpen.
#1 De kenmerken van het oppervlak
Clay is anders dan de andere tennisoppervlakken zoals gras en hardcourt
Een grote reden waarom Rafael Nadal zo goed is in klei is, nou ja, klei - het oppervlak zelf. Dit lijkt misschien een grapje, maar de unieke kenmerken van gravelbanen - die het sterk onderscheiden van gras en hardcourt - is een belangrijke reden waarom Rafael Nadal het oppervlak heeft gedomineerd zoals hij heeft gedaan.
Wat maakt klei nu anders? Nou, het is traag en veerkrachtig. In wezen neemt klei de snelheid van de bal weg nadat deze op het oppervlak stuitert. Er komt meer bij kijken dan het spel natuurlijk traag en saai maken, maar dat is het bepalende kenmerk van een gravelbaan.
Het oppervlak is ook veel minder glad dan gras of hard, waardoor de bal hoog kan stuiteren - wat past bij Rafael Nadal's spel met hoge topspin.
Een van de grootste problemen waarmee Rafael Nadal tijdens zijn carrière op gras en hardcourt te maken heeft gehad, is het stroeve karakter van deze oppervlakken. Op gras en hard slipt de bal veel meer dan op gravel, waardoor de bal de neiging heeft laag te blijven. Dat kost de Spanjaard weer kostbare tijd om voldoende topspin toe te passen.
Voorbeeld: Rafael Nadal klaagde bij zijn box over de extra slip op de bal tijdens de Shanghai Masters-finale tegen Roger Federer in 2017.
Op gravel spelen de snelheid en het stuiteren van het oppervlak echter rechtstreeks in de handen van Rafael Nadal. Ze helpen hem de perfecte hoeveelheid topspin toe te passen, waardoor zijn tegenstander in een spin blijft (bedoelde woordspeling!).
Een ander element is de neiging van het oppervlak om enorme dienstbommen ondoeltreffend te maken. Clay heeft nooit om grote servers gegeven; historisch gezien hebben ze altijd geworsteld om ritme aan de oppervlakte te vinden, omdat hun gigantische porties voor een groot deel worden geneutraliseerd.
Returners hebben de neiging om de service beter te bekijken dan op snellere oppervlakken, en dat helpt Rafael Nadal's return game met grote sprongen. De Spanjaard heeft een duizelingwekkende overwinning behaald 43,04% van alle terugspelen hij heeft op klei gespeeld, wat op elk oppervlak een record is.
Bovendien, wanneer Rafael Nadal speelt op het beroemde Court Philippe-Chatrier op Roland Garros, heeft hij hectares ruimte achter de basislijn.
Een hemelniveau van Court Philippe-Chatrier en de enorme ruimte achter de basislijn die het biedt aan een speler als Rafael Nadal
Drievoudig kampioen van de Franse Open, Gustavo Kuerten, had Chatrier ooit vergeleken met het voetbalstadion Maracana in Brazilië. De baan biedt maar liefst 32 voet uitloop achter de basislijn, waardoor Rafael Nadal vrij rond kan dwalen en praktisch alles kan opsporen.
De Spanjaard heeft vaak erkend hoe een groot veld zijn spel helpt.
' Het is duidelijk dat een groot veld een beetje meer helpt bij mijn spel. Voor de tegenstander is het wat lastiger om aan te vallen, om de duidelijke winnaar te zien.' Rafael Nadal had gezegd in 2017.
#2 Serveer wijd + forehand combinatie
Gedurende een groot deel van Rafael Nadals carrière werd zijn service die hij zogenaamd ondermaats had vergeleken met zijn rivalen als zijn grootste zwakte beschouwd. Nadal heeft zelden de luxe gehad van een sterke eerste service die hem uit de gevangenis zou kunnen halen als zijn grondspel niet werkt. De 19-voudig Slam-kampioen moet meestal rally's rijden om breakpoints te sparen.
Maar ondanks dat hij het grootste deel van zijn carrière een relatief zwakke service had, is Rafael Nadal erin geslaagd om zijn linkshandige service aan de advertentiekant (naar de traditioneel zwakkere kant van een rechtshandige tegenstander) in zijn voordeel te gebruiken. En nergens heeft hij dat beter gedaan dan op zijn favoriete rode aarde; vraag het aan Roger Federer, en hij zal je vertellen hoeveel het zuigt voor de tegenstander.
De brede opslag gevolgd door de grote forehand is het favoriete wapen van Rafael Nadal op gravel
De linkshandige gebruikt zijn opslag om de rechtshandige returner wijd in zijn backhandhoek te duwen en een zwakke return te forceren. Dat laat bijna de hele rechtbank open voor Rafael Nadal om zijn grootste wapen af te vuren - de forehand langs de lijn.
Als de tegenstander herstelt van zijn gecompromitteerde positie voordat Nadal zijn forehand kan zien, maakt hij vaker wel dan niet de fout om naar de tegenovergestelde hoek te rennen in afwachting van een forehand langs de lijn. Dat maakt het weer gemakkelijk voor Nadal om achter hem te gaan en een crosscourt-forehand te raken.
Een analyse van de 6-0 4-6 6-1 overwinning van de King of Clay op Novak Djokovic in de Rome Masters-finale van vorig jaar laat zien hoe effectief Nadal zijn favoriete 1-2-stoot gebruikt.
79% van de keren slaat Rafael Nadal na de service het eerste schot met zijn forehand. Hij rende zelfs vaak rond zijn backhand, gebruikmakend van een korte return uit zijn brede opslag, om een forehand te raken.
Nadal won ook een verbazingwekkende 71% van de punten waar zijn eerste schot na de opslag een forehand was, vergeleken met 45% toen het eerste schot een backhand was. De gemene 'een-tweetje' stelde hem in staat veel punten te winnen voordat ze uitgroeiden tot lange rally's.
Rafael Nadal's dodelijke opslag +1 forehand combinatie eindigde het punt in drie schoten of vijf schoten een gecombineerde 63 procent (19/30) van de tijd. Daarentegen sloeg de Serviër 71% (56/79) opslag + 1 forehands voor de wedstrijd, en won iets meer dan de helft (52%) van hen.
Rafael Nadal gebruikt ook vaak de slice-service langs de T naar de backhand van de rechtshandige herintreder op het deuce-veld. Deze service is echter niet zo effectief als de service wijd op het advertentieveld, vanwege de geometrie van het veld. Het is gemakkelijker om een goede positie op het veld in de rally te krijgen door de backhand terug te sturen naar de tweehoek van Nadal, waardoor de Spanjaard gedwongen wordt een backhand te slaan als zijn +1 schot.
Vooral de laatste jaren was Nadal's service wijd + forehand combinatie een zegen, aangezien zijn ouder wordende lichaam niet zoveel punten kan vermalen als vroeger. De tactiek helpt Nadal om sneller punten te winnen bij het serveren en om zijn energie te sparen om fris te blijven voor de terugwedstrijden.
Het helpt zeker dat meer dan 80% van de spelers op tour rechtshandig is.
#3 Persistentie en puntconstructie
Als iemand nog steeds denkt dat Rafael Nadal slechts een diepgewortelde baseline retriever is zonder een net-game, drop-shots of een slice, willen ze misschien heroverwegen.
Puntenbouw is een van de grootste troeven van Rafael Nadal. Hoewel hij doorgaans niet zo bekend staat om zijn tennis-IQ als, laten we zeggen, Andy Murray, is Nadal nog steeds erg slim in het bouwen van punten van begin tot eind.
Geduldig tijdens het opbouwen van de rally, lijkt Nadal vaak gewoon te proberen de tegenstander met zijn zware forehand weg te rennen. Maar de Spanjaard denkt altijd aan zijn zetten voor op zijn tegenstander, klaar om bij de beste gelegenheid toe te slaan om het punt af te maken.
In tegenstelling tot andere ondergronden is het bijna onmogelijk om een punt op gravel af te werken met een enkele zwaai van het racket. Spelers die de first-strike tennisstrategie toepassen, hebben altijd geworsteld met modder; de oppervlakte vereist scherpzinnige besluitvorming, geduld, doorzettingsvermogen en uithoudingsvermogen. En al deze dingen zijn bepalende kenmerken van het spel van Rafael Nadal.
De schotselectie van de Spanjaard is ontworpen om je precies te plaatsen waar hij wil, voordat hij die zware forehand afknuppelt. Als je zelfverzekerde backhands raakt en in de rally blijft zonder een korte bal te sturen, zal hij ervoor zorgen dat je diep genoeg naar achteren wordt geduwd voordat je een dropshot start.
Als de dropshot goed is en het je nog steeds lukt om het te bereiken, zal hij torenhoog op het net staan om het punt af te maken of je te slim af zijn in een netduel. Als de dropshot te hoog wordt gelaten, zal hij op de basislijn zijn om een lijnzoenend passerend schot te slaan van wat je misschien dacht dat een putaway-forehand was.
Als het je op de een of andere manier lukt om de overhand te krijgen in een rally en denkt dat je hem hebt waar je wilt, zal hij de bal doorsnijden om uit de problemen te komen. Dat zal hem genoeg tijd geven om weer in een goede baanpositie te komen, terwijl hij ook het tempo van de rally volledig verandert.
Puntenbouw op gravel wordt niet echt veel beter dan een typische Rafael Nadal rally.
Nadal doet geweldig werk door het veld hier te openen. pic.twitter.com/HwTZIOiZDG
— Owen (@tennisnation)8 juli 2020
Zelfs als alles faalt en Nadal in een schijnbaar hopeloze positie in het nauw wordt gedreven, is er altijd de zware forehand die de wetten van de fysica tart en op de een of andere manier buiten je bereik belandt en je dromen steelt.
#4 Rafael Nadal's beweging en rechtbankverslaggeving
Rafael Nadal's grootste troef in het begin van zijn carrière was zijn opperste beweging en rechtbankverslaggeving.
Zijn voetsnelheid en baandekking behoren tot de beste in de geschiedenis van de sport. Spelers vuurden vaak massale grondslagen af met kogelsnelheid in een open hoek, denkend dat ze een winnaar hadden verdiend, alleen voor Nadal om uit het niets te sprinten en een verbazingwekkende slag te maken.
Door zijn tegenstanders te dwingen één extra schot te blijven slaan, lokt de King of Clay talloze fouten uit. En dat maakt voor Nadal vaak het verschil in zijn gravelwedstrijden.
In zijn bloeitijd kon de natuurkracht van Mallorca in één rally alle vier de hoeken van het veld bestrijken en er toch in slagen om als beste uit de bus te komen.
Met de tijd is de snelheid van Rafael Nadal aanzienlijk afgenomen. De terugkerende knieklachten en de rugblessure in 2014, in combinatie met de toenemende leeftijd van de Spanjaard, hebben ertoe geleid dat zijn grootste wapen in gevaar is gebracht.
Maar de King of Clay heeft dat goedgemaakt door de laatste tijd veel meer naar het net te rennen. Hij pint de tegenstander nu in een diepe en wijde positie en probeert het punt vroeg te eindigen, wat nog steeds uiterst effectief is op gravel gezien zijn oppervlaktespecifieke sterke punten.
Is dit wat je noemt 'grote puntenconstructie'?@Rafael Nadal #bcnopenbs pic.twitter.com/nWHSLFCHqR
- Tennis TV (@TennisTV)30 april 2017
De Spanjaard is in ieder geval nog altijd sneller te voet dan de meeste spelers op tour, wat hem zelfs in zijn schemering een aanzienlijk voordeel geeft.
#5 Patronen, brute kracht en speelstijl stormram
Als er één ding is dat gedurende zijn hele carrière kenmerkend is geweest voor het spel van Rafael Nadal, ongeacht de oppervlakte, dan is het zijn obsessie met patronen.
In feite laat Nadal soms een opening los en mist hij een kans om een winnaar in het open veld te slaan, alleen maar omdat hij gefixeerd is op het vasthouden aan zijn rallypatronen. Op sociale media is dit op een grappige manier bekend komen te staan als Nadals 'Open Court-atheïsme'.
Maar de patronen van Nadal hebben enorm bijgedragen aan zijn succes, en dat is het duidelijkst op klei.
Op gravel draait alles om de forehand bij Rafael Nadal
Het meest voorkomende spel dat Rafael Nadal graag in een wedstrijd gebruikt, is iets dat bekend staat als The Battering Ram. Dit is misschien wel het belangrijkste element waardoor Nadal bijna onmogelijk te verslaan is op zijn favoriete ondergrond.
laterale epicondylitis foto's
De Spanjaard positioneert zich in het midden van het veld, waardoor zijn tegenstander constant gissen naar de hoek die hij op het punt staat te kiezen. Vervolgens rekt hij het spel wijd uit door de rechtshandige tegenstander diep op zijn - vaak zwakkere - backhand te duwen.
Dit opent een overvloed aan opties voor de linkshandige, aangezien hij nu de forehandhoek van de tegenstander wijd open heeft. En als de tegenstander probeert over de breedte van het veld te rennen om het te bedekken, kan Nadal de rally winnen door simpelweg achter hem aan te gaan. De tegenstander, die naar de verkeerde kant leunt, wordt vaak totaal op het verkeerde been gezet en bevroren.
Hoe Rafael Nadal zijn spel graag op gravel speelt
Als de speler tijdens een rally besluit om het vuur aan te zetten en Nadal wijd op zijn backhand te duwen om te voorkomen dat hij met zijn patronen begint, komt de rauwe kracht van de King of Clay in het spel. Nadal laat zijn uitpuilende spieren het woord doen door krachtige grondslagen te produceren, zelfs van ver achter de baseline.
De tegenstander, die het tempo en de kracht in de schoten van Nadal niet kan bijhouden, gooit onvermijdelijk een korte bal op. Dat geeft Nadal de kans om de werven goed te maken en zijn patronen opnieuw te gaan uitvoeren.
Rafael Nadal wordt algemeen beschouwd als de sterkste speler op tour als het gaat om rauwe kracht. Hij kan onvoorstelbare kracht genereren met zijn grondslagen vanuit posities die extreem diep in het veld staan; de meeste andere spelers hebben puur geluk nodig om vanaf daar een schot over het net te krijgen.
Dat helpt Rafael Nadal om zijn stormramspel tot een goed einde te brengen. En dat is ook wat andere gravelbanen van zijn tijd, zoals David Ferrer en Pablo Carreno Busta, duidelijk missen.
Even terzijde: dit is precies waarom het hebben van een sterke backhand absoluut noodzakelijk is voor een rechtshandige speler om Rafael Nadal uit te dagen. Het is niet verwonderlijk dat Novak Djokovic de enige speler is die zoveel succes heeft weten te behalen tegen Nadal, zelfs op gravel.
#6 Het Europese weer
Spanjaarden houden van de zon. En Rafael Nadal is niet anders.
Het belangrijkste deel van het kleiseizoen wordt in Europa gespeeld van april tot juni, in de warme Europese lente onder de stralende zon. De gravelbanen spelen harder en de bal stuitert hoger door de hete omstandigheden, wat Nadal niet verwonderlijk in de kaart speelt.
Er zijn maar weinig dingen waar Rafael Nadal meer van houdt dan een warme zonnige dag op gravel
Historisch gezien heeft Rafael Nadal het moeilijk gehad op gravel in zwaardere en vochtigere omstandigheden. De Spanjaard begint onvermijdelijk kortere grondslagen te droppen en verlengt de rally's zonder zijn schoten te vertrouwen.
Het beste voorbeeld daarvan is de finale van de Franse Open 2012 tussen Rafael Nadal en Novak Djokovic.
Rafael Nadal leek de touwtjes volledig in handen te hebben en reed op weg naar wat toen zijn zevende titel in Parijs zou worden, terwijl hij naar een voorsprong van twee sets op de Serviër racete. Maar toen de omstandigheden vochtig werden met tekenen van dreigende regen, begon Djokovic zich over de Spanjaard op te dringen; hij won zes opeenvolgende games om de derde set te pakken en een vroege pauze te krijgen in de vierde.
Gelukkig voor Nadal werd het spel daarna gestaakt wegens regen. De volgende dag, in zonniger omstandigheden, brak Nadal meteen terug en won uiteindelijk de set met 7-5 om het record van Bjorn Borg van zes Franse Open-titels in te halen.
Rafael Nadal heeft ook geworsteld om dezelfde magie op gravel te creëren wanneer hij in februari speelt in de Zuid-Amerikaanse graveltoernooien. Hoewel hij nog steeds erg dominant is, lijkt de Spanjaard vaak uit zijn gebruikelijke ritme te komen - vanwege de zwaardere en vochtigere omstandigheden daar.
