Roger Federer
Ik heb mezelf min of meer vernietigd, wat erg teleurstellend is.
Dit was wat Roger Federer te zeggen had na zijn schokkende verlies van de Spaanse Tommy Robredo in de vierde ronde van de US Open dit jaar. Verrassend genoeg merkte de Zwitserse maestro, die erom bekendstond dat hij korte metten maakte met zijn tegenstanders, ver onder hem stond, in een neerwaartse spiraal terechtgekomen en werd hij herhaaldelijk in elkaar geslagen door spelers - van wie sommigen nog niet eens begonnen te kruipen.
hoe je de home run derby online kunt bekijken
Dit was een scenario dat Roger het minst had verwacht toen het seizoen 2013 begon, vooral omdat hij vorig jaar buitengewoon goed presteerde en maar liefst zes titels won, waaronder zijn zevende Wimbledon. Sterker nog, hij eindigde 2012 als de op één na beste speler ter wereld, niet ver achter Djokovic in termen van punten. Dus ging hij het nieuwe jaar in met veel verwachtingen, in de hoop het nog beter te doen dan het vorige seizoen.
Vreemd genoeg sloeg hij zijn warming-up in Doha over en koos hij ervoor om meteen aan zijn campagne in Australië te beginnen. Vorig jaar was hij het hele toernooi fantastisch in de Rod Laver Arena, totdat hij in de halve finale door zijn aartsvijand Rafael Nadal naar de aarde werd gebracht. Dit jaar werd hij echter betrapt op een formidabele loting die werd bevolkt door ontluikende jongeren, met als enige uitzondering Daveydenko die hem in de tweede ronde zou ontmoeten.
Bieden om zijn 35e opeenvolgende Grand Slam kwartfinale te bereiken, ging hij voorbij zijn uitdagers tot de vierde ronde zonder ook maar een set te laten vallen. Meer nog, met Nadal die zich afmeldde voor het toernooi en nog steeds herstellende van zijn blessures - het vooruitzicht dat hij zijn eerste finale in Australië sinds 2010 zou bereiken, leek erg op de kaarten.
Sinds zijn paarse vlek als tennisspeler in 2007 verdween, had hij problemen met zijn consistentie, vooral als het ging om het beheersen van zijn backhandfouten. Dit probleem deed zich al snel voor tijdens zijn kwartfinalepartij tegen Jo Wilfred Tsonga, die de viervoudig kampioen tot het uiterste rekte en zijn zwakte in de backhand uitbuitte. Roger had het geluk de aanval van de Fransman te hebben overleefd en bereikte zijn 10e halve finale op rij in Melbourne.
tennisbal voetmassage
In de halve finale nam hij het op tegen Andy Murray aan wie hij nog nooit een van zijn eerdere Grand Slam-ontmoetingen had verloren. Hoewel hij een favoriet was om die wedstrijd in te gaan, zag hij er totaal niet uit en had hij binnen de kortste keren een set-down. Strikt genomen hield Federer de wedstrijd alleen vol met de hulp van tie-breakers. De vijfde set was een eenzijdige affaire waarbij Andy het zonder twijfel won toen hij zijn plaats voor de finale verzegelde tegen de titelverdediger Novak Djokovic. Het optreden van de Zwitsers in de Australian Open duidde in ieder geval op twee dingen:
1. Dat Roger niet meer jonger werd – in ieder geval niet jong genoeg om twee back-to-back vijf setters te spelen. (Roger gaf het net op in de beslissende set en ging zonder slag of stoot ten onder).
2. Dat zelfs Murray een bedreiging vormde voor Federer in Grand Slams naast Djokovic en Nadal. Onthoud dat Andy hem versloeg (afgebroken is het juiste woord) in de Olympische Spelen van vorig jaar ook
De grote man was echter de titelverdediger in de volgende drie toernooien die volgden en had dus te veel punten om te verdedigen. Hij moest dus elk van die toernooien winnen om zijn punten intact te houden. Zijn debacles in Rotterdam, Dubai en het zeer belangrijke Indian Wells bewees duidelijk dat de leider aller tijden in Grand Slams een van de moeilijkste jaren voor de boeg zou hebben.
Panthers vs 49ers livestream
In Rotterdam werd zijn titelverdediging gesnapt door Julien Benneteau, die net een paar maanden jonger was dan hij. Het verlies tegen Berdych in de halve finale van Dubai was een levendige aanwijzing dat hij een nieuwe aartsvijand vond. En ten slotte was zijn schandelijke val tegen Nadal, die net zijn stempel begon te drukken na een zeven maanden durende blessure-ontslag in de kwartfinale van Indian Wells, meer dan genoeg om te benadrukken dat hij nog niet over de mentale blokkade heen was die hij had gehad tegen de Spanjaard.
Zijn optreden was zo zielig dat hij van niet één van die drie evenementen de finale haalde. Zelfs als zijn nederlaag bij BNP Paribas Indian Wells te wijten was aan zijn rugpijn, was het duidelijk dat hij begon te lijden onder de gevolgen van ouderdom. Federer zelf zou later spijt hebben van zijn beslissing omdat hij met de fysieke aandoening had gespeeld.
De Zwitser deed het echter goed door zijn lichaam de komende 45 dagen of zo te bewaren nadat hij Masters 1000 in Miami en Monte Carlo had overgeslagen, wat ongetwijfeld een goede beslissing was gezien de manier waarop hij speelde. Ook al nam hij een redelijke pauze van tennis om opnieuw te beginnen, het feit dat hij op het punt stond de rode gravelbanen van Europa te betreden, voorspelde hem niet veel goeds vanwege het onvriendelijke karakter van de ondergrond.
