De tweeling vertelt de mondelinge geschiedenis van hun eerste overwinning in Parijs, twee decennia na de eerste van hun record van 16 Grand Slam-overwinningen als een paar.
tennisschoenen vooraanzicht
FLASHBACK: De gebroeders Bryan wonnen de laatste titel van hun carrière in Delray Beach in 2020.
De turbulentie was hevig op de korte vlucht van Parijs naar Londen. Maar terwijl het vliegtuig op deze dag in juni 2003 heen en weer schommelde, bedacht de 25-jarige Mike Bryan dat als zijn tijd was gekomen, het zij zo.
Zoals Mike het zag, was er goed nieuws. Hij en zijn vluchtgenoot, tweelingbroer Bob Bryan, hadden eindelijk hun eerste Grand Slam-titel gewonnen na zes wedstrijden op Roland Garros. Nog beter was dat de broers eindelijk Davis Cup-captain Patrick McEnroe hadden laten zien dat ze de goederen hadden om de Verenigde Staten te vertegenwoordigen. 'Dat was hun levenslange droom', zegt hun vader, Wayne Bryan. 'Ze wilden samen spelen voor hun land.'
Trouwens, beide broers wisten ook dat de echte vluchtigheid vele weken eerder was gekomen - een strijd die zelfs letterlijk op de grond werd gestreden.
Al snel landde het vliegtuig veilig in Londen.
De gebroeders Bryan braken de dam met hun langverwachte eerste grote titel op Roland Garros in 2003.
© Getty Images
In het voorjaar van 2003 hadden de gebroeders Bryan samen negen titels gewonnen en vestigden ze zich als een van de beste dubbelteams ter wereld. 'We hadden veel topteams verslagen', herinnert Mike zich, 'maar we waren nog steeds op zoek naar die doorbraak.'
Er was ook frustratie geweest. Bij Indian Wells, het prestigieuze toernooi in hun geboorteland Zuid-Californië, had Bob gediend voor de titel, maar de Bryans hadden uiteindelijk verloren. Een ander zwaar verlies kwam bij de volgende tourstop, in de halve finale van Miami.
beste tendinitis elleboogbrace
'We deden de deur niet dicht voor wedstrijden', zegt Bob, die dit voorjaar werd uitgeroepen tot aanvoerder van de Amerikaanse Davis Cup. “We zouden een pauze nemen en in de cruise control-modus gaan. We hadden die hartverscheurende verliezen. Het was wreed.”
Kort daarna kwam het tot een hoogtepunt. Tijdens het oefenen in de Sherwood Country Club, een faciliteit net ten oosten van hun thuisbasis in Camarillo, Californië, voelde de tweeling zich gespannen. Alle druk van verwachtingen – grote titels, Grand Slams, Davis Cup – kwam tot uiting. 'We hadden een slechte tweelingpraktijk waarbij we elkaar op de zenuwen werkten', zegt Mike. Iemand werd geraakt met een bal en van daaruit escaleerde de zaak.
'En we zijn elkaar gewoon kwijtgeraakt', zegt Bob. Het was een indrukwekkend gezicht, twee jonge mannen die aan het worstelen waren op het grasveld van een ingetogen countryclub.
Maar uit die chaos kwam innovatie. Mike zegt dat het zijn idee was. Hij denkt ook dat het afkomstig zou kunnen zijn van hun coach, Philip Farmer. Bob weet niet zeker waar het vandaan komt of van wie. Zoals het gezegde luidt, heeft succes vele ouders.
Het was een even simpel als revolutionair idee: verplaats de linkshandige Bob naar de deuce court. Volgens de traditie ontving de linkshandige in de ad-court - des te beter om een forehand op de crosscourt te kraken en de lastige inside-out backhand onder een hoek te plaatsen. Linkse grootheden als John McEnroe, Martina Navratilova, Tony Roche en Mark Woodforde hadden allemaal met groot succes de ad-court bezet. Maar alles, van techniek tot snaren tot rackets, had het paradigma veranderd. 'We hielden allebei van inside-out forehands', zegt Mike. 'Bob leerde een dodelijke backhand-lob in de deuce-rechtbank. En toen ik terugkwam, stond Bob in het midden met zijn forehandvolley.”
Na enkele hartverscheurende nederlagen begin 2003 namen de broers een risico dat zijn vruchten afwierp voor Parijs.
© Getty Images
Kun je tennisschoenen wassen in de wasmachine?
Gewapend met een nieuwe aanpak vertrokken de Bryans naar Europa. Hoewel ze hun games hadden gebouwd op de snelle hardcourtbanen van Californië, paste gravel nog beter. 'Het gaf ons meer tijd om in de punten te komen', zegt Mike, 'en dan konden we onze grondslagen en slagvariatie gebruiken om teams en hun zwakke punten bloot te leggen.'
Een titelrun in Barcelona was hun tiende, waarmee ze samen met mede-tweeling Tim en Tom Gullikson de meeste overwinningen behaalden door een broerduo. Bob en Mike wisten hoeveel dat record voor de Gulliksons betekende - vooral na de dood van Tim in 1996 - en voelden zich ambivalent om het te verbreken. Hun moeder, Kathy, een voormalige speler van wereldklasse die samen met Wayne de jongens had gecoacht, zei deze geruststellende woorden: 'Als een broer of zus het record van Tim en Tom zou breken, zouden ze willen dat jullie twee zijn.'
Daarna kwam een openingsnederlaag in Rome, gevolgd door een poging in de halve finale in Hamburg. 'We voelden dat we er waren', zegt Mike. Toen ze een week voor Roland Garros in Parijs aankwamen, gingen de twee op hun hurken zitten. 'We verdienden het niet om in het grote hotel te zijn', zegt Bob, 'dus bleven we in het hotel waar de junioren verbleven.' Ze kwamen ook een nabijgelegen Chinees restaurant tegen dat een geluksbrenger bleek te zijn - 21 nachten achter elkaar met knoedels, chow mein en gebakken rijst. Elke ochtend bracht hun tante, Hortensia, hen ook roerei.
Ze brachten ook een nieuwe houding ten opzichte van concurreren. 'We waren dol toen we een pauze hadden', zegt Bob. 'We waren zo gefocust en vastbesloten om er nog een te krijgen.' Die zoektocht werd ondersteund door de nieuwe terugkeerformatie, of het nu Bob was die binnenstebuiten forehands van de deuce court scheurde of Mike kogels van beide kanten sloeg in de ad court.
Na het winnen van hun opener tegen Albert Portas en Tommy Robredo, kwam al die verhoogde intensiteit goed van pas tijdens de volgende twee wedstrijden tegen een paar formidabele volledig Franse duo's: Julien Benneteau en Nicolas Mahut, en Arnaud Clement en Nicolas Escude. Bob en Mike sloten de partijdige menigte volledig af en gaven zich slechts acht games in vier sets over. Nog twee opeenvolgende overwinningen brachten hen in hun eerste Grand Slam-finale - en een allereerste optreden op Court Philippe-Chatrier. Toevoegen aan de verhaallijn was dat een van hun volgende tegenstanders Yevgeny Kafelnikov was, de man die ook 50% van de reden was geweest voor die eerdere zware verliezen bij Indian Wells en Rome.
De tweeling onttroonde titelverdedigers Haarhuis en Kafelnikov om te zegevieren in Parijs.
© Getty Images
Zoals je zou verwachten van een paar 25-jarige mannen die op het punt staan de grootste wedstrijd van hun leven te spelen, kon de tweeling de nacht voor de finale nauwelijks slapen.
'De klok kroop', zegt Bob. 'Misschien hebben we elk 30 minuten geslapen.'
armband voor tenniselleboog
Voorafgaand aan de wedstrijd schreven de broers elk het woord 'Tim' op hun schoenen. 'Ze bewonderden Tim zo en waren erg verdrietig toen hij stierf', zegt Wayne. Mike en Bob waren zich er ook van bewust dat 10 jaar eerder een ander broersduo waar ze lang naar opgekeken hadden - Luke en Murphy Jensen - de titel op Roland Garros had gewonnen.
Naarmate de wedstrijd vorderde, maakte het verleden snel plaats voor het heden. Terwijl ze zich een weg baanden door een tiebreak in de eerste set tegen Kafelnikov en Paul Haarhuis, nu halverwege de thuishaven van Slam-glorie, groeide het vuur in elk van hen. Met een 2-3 achterstand in de tweede inning vlogen de twee in brand en wonnen 16 punten op rij.
En toen deden Bob en Mike iets wat ze nog nooit eerder hadden gedaan en nooit zouden herhalen.
'We vielen allebei op onze knieën zoals Borg op Wimbledon', zegt Bob. 'We vielen gewoon van ongeloof op de grond.'
De Bryans, die later bekend werden vanwege hun kenmerkende borsthobbelfeest, reageerden anders op hun eerste grote overwinning.
© Getty Images
Die avond weigerden de twee te eten in het plaatselijke Chinese restaurant en vierden in plaats daarvan feest op de Champs Elysee, deze nacht gekenmerkt door nul slaap. De volgende ochtend was het tijd voor een fotoshoot. 'We liepen op adrenaline', zegt Mike.
Voortbordurend op de synchroniciteit van de Jensens in 1993 en hun eigen overwinning in 2003, wonnen Bob en Mike hun tweede Roland Garros-titel in 2013. Maar dit jaar 2023 blijft er geen broerduo over in de Roland Garros-dubbeltrekking.
Naast de twee titels op Roland Garros, wonnen de broers er drie op Wimbledon, vijf op de US Open, zes op de Australian Open – een totaal van 16 dat meer is dan enig herenteam in de tennisgeschiedenis.
Terugkijkend zegt Mike: “Dat was de definitieve doorbraak. De eerste is best lief. Het geeft je het vertrouwen om te weten dat je de formule hebt om de druk op het grote podium aan te kunnen.”
steelers vs cowboys livestream
