De voormalige stoelscheidsrechter gebruikt zijn sectorkennis en ervaring om de China Open te helpen de lat nog hoger te leggen.
Er was een tijd dat Lars Graff afstand moest houden tot spelers. Nu is de interactie met de topsterren van zijn sport een kernverantwoordelijkheid van zijn dagelijkse taken.
Jarenlang was de Zweed een van de meest herkenbare stoelscheidsrechters in het spel – wie zou het kunnen vergeten toen hij toezicht hield op de Wimbledon-finale van 2009 tussen Roger Federer en Andy Roddick? De nu 64-jarige heeft sindsdien een behoorlijke verandering in zijn toezichthoudende functies doorgevoerd, met een kans waarvan hij spijt zou hebben gehad als hij deze had afgewezen.
TENNIS.com sprak met Graff, de huidige co-toernooidirecteur van de China Open in Beijing. De editie van dit jaar breidde het WTA-evenement uit naar een hoofdtoernooi met 96 spelers en verwelkomde onder meer Carlos Alcaraz, Aryna Sabalenka, Jannik Sinner en een zekere heldin uit het thuisland.
Jannik Sinner won de China Open herenkroon van 2023 over Daniil Medvedev.
© Met dank aan Lars Graff/China Open
Het voelt passend om te beginnen met Zheng Qinwen: hoe was de energie om met haar uiterlijk naar binnen te gaan, gezien de opmerkelijke resultaten die ze dit seizoen heeft behaald?
GRAFF: Het is een groot voorrecht om haar te hebben voor elk toernooi, vooral in dit deel van de wereld. Ik kan het voelen. Het maakt niet uit of ik in het hotel ben, als ik naar de sportschool ga en iemand mij vraagt: 'Wanneer speelt ze? Weet je wanneer ze speelt? Wie speelt zij?’ Mensen zijn heel enthousiast om haar te zien, heel trots. Natuurlijk is ze Olympisch kampioene, maar ook Grand Slam-finaliste. Ik denk dat ze enorm zal zijn.
En de rest van je vakgebied?
GRAFF: Het is in zekere zin een voorrecht om aan het eind van het jaar een toernooi als dit te hebben, omdat je weet dat de spelers gaan spelen. Halverwege het jaar nemen ze misschien een pauze. Het schema was erg gecomprimeerd, vooral in de zomer.
Ik bedoel, veel mensen vroegen me eerder: ‘Komt Aryna spelen?’ Ze vecht voor de nummer 1-plek ter wereld, en er liggen hier 1.000 punten op tafel. Aan de herenkant hebben we de twee jongens die de vier Grand Slams hebben gewonnen. Het is dus enorm voor ons hier aan het einde van het jaar, en er staan veel dingen op het spel. Je kunt niet veel beter zijn.
Twintig jaar geleden zou ik nooit klaar zijn geweest voor deze rol. Ik ben erin gegroeid.
Waar denk je dat je achtergrond – of het nu officier bij de strijdkrachten, voorzitter van de scheidsrechter of ATP-supervisor is – je het beste heeft voorbereid op het gezamenlijk runnen van een toernooi van deze omvang?
GRAFF: Ik denk dat het 25 jaar onderwijs was, waarbij ik in de klas zat te leren van de ATP-kant, de regels leerde, de wereld van de scheidsrechter leerde kennen, de toernooiwereld leerde kennen en vervolgens verder werkte als supervisor die met de spelers omging.
Dus ik ben hier al op voorbereid sinds ik, zoals je in het leger zei, toen je leerde dat je resultaten moest boeken. Als iemand zegt dat je er om negen uur moet zijn, kom je niet om kwart over negen. Toen ik aan deze rol begon, ging ik weer de klas in, want nu leer ik over streaming, gegevensbescherming, marketing, verkoop, kaartverkoop. Het is een andere dimensie van hoe om te gaan met de spelers, maar ik denk dat ik er klaar voor ben.
welke maat tennisracket voor 5 jaar oud
Ik denk dat ik een enorm voordeel heb (ten opzichte van) andere mensen. Negentig procent van de mannelijke spelers noemen mij mijn voornaam, omdat ze mij kennen toen ik in de stoel zat. De vrouwelijke spelers herkennen mij ook vaak. Ik denk dat het mijn taak als toernooidirecteur is om ervoor te zorgen dat ik voor de spelers zorg. Als ik ze ontmoet, zeg ik: ‘Welkom in Beijing’, en stel ik mezelf voor. ‘Als ik iets voor je kan doen, laat het me dan weten.’
De eerste indruk als ze naar Peking komen, zou heel positief moeten zijn, en ze zouden hier moeten vertrekken met een goed beeld van wat er hier in het toernooi gebeurt. Het maakt niet uit hoe goed we zijn in organiseren, of in onze infrastructuur, de spelers zijn het belangrijkst. Twintig jaar geleden zou ik nooit klaar zijn geweest voor deze rol. Ik ben erin gegroeid.
Over spelers gesproken: als stoelscheidsrechter of toezichthouder moet je je neutraliteit bewaren. Het is een essentieel onderdeel van uw functie om met hen samen te werken, als u dat wilt. Hoe is die transitie voor jou geweest?
GRAFF: Als ambtenaar wordt je geacht onopvallend te blijven, je werk te doen en te verdwijnen. Maar nu mag ik niet onder de radar vliegen. Ik ben de persoon waar spelers naar toe komen. Ik mag met ze socialiseren.
WhatsApp-berichten kan ik krijgen van iedereen, zoals de moeder van Coco Gauff of Iga. Verzoeken als: 'Oh, kan ik een extra hotelkamer krijgen als ik naar Beijing kom, omdat ik mijn ouders meeneem?' 'Is er een mogelijkheid dat we daar wat sightseeing kunnen doen, omdat mijn ouders er nooit zijn geweest?' heeft voor mij veel veranderd.
Ik zie ze natuurlijk anders. Maar wat ik als stoelscheidsrechter heb geleerd, wat er op het veld gebeurde, blijft op het veld. Zodra de wedstrijd is afgelopen, komen ze niet meer naar het kantoor van de toezichthouder en klagen ze over een scheidsrechter of over een oproep. Als ik ze nu zie, is het leuk. Je hebt een andere relatie en ze zullen tegen me zeggen: 'Herinner je je die wedstrijd toen je scheidsrechter was, toen ik speelde in, wat dan ook, Cincinnati twintig jaar geleden? Weet je nog wat er gebeurde?’
Als je van buitenaf komt, heb je misschien een ander perspectief. Het is erg nuttig om al lang met de sport bezig te zijn. Je hebt inzicht. Als een speler van Europa naar China reist, zet je hem de volgende dag niet aan om de wedstrijden te spelen.
inlegzolen voor tennisschoenen
Als ambtenaar moet je onopvallend blijven, je werk doen en verdwijnen. Maar nu mag ik niet onder de radar vliegen. Ik ben de persoon waar spelers naar toe komen.
Hoe heeft u, gezien dat inzicht, het aanpakken van verbeteringen tussen jaar één en jaar twee aangepakt, gezien de verwachting dat u de lat hoger zou leggen?
GRAFF: Ik kwam met enkele suggesties nadat ik met de rondleidingen had gesproken. Vorig jaar november zei ik tegen het toernooi: 'Waarom halen we deze muur niet weg en maken we de sportschool een beetje groter?' Toen ik dit jaar terugkwam, leek het alsof de hele zaak was gestript. Ze hebben geen muur afgebroken, maar de hele sportschool herbouwd. Het is gewoon geweldig. Dus nu hebben we twee sportscholen, de opwarmruimte en de hoofdruimte.
De spelersgebieden, daar brengen ze de meeste tijd door. Dus daar hebben we ons op gefocust. We hadden meer lockers nodig met 96 WTA-spelers in het hoofdtoernooi plus het dubbelspel. Hetzelfde, nieuwe kluisjes voor elke speler en nieuwe faciliteiten. We hebben een nieuwe fysioruimte gebouwd, omdat dit niet genoeg was. We hebben een permanent kantoor voor de stringers gemaakt met mooie ramen, zodat als een speler de kleedkamer uitloopt, hij of zij het racket aan de stringer kan overlaten en kan gaan lunchen of dineren.
En dan hebben we veel gewerkt aan de groenvoorziening aan de buitenkant. Ik heb nog nooit zoveel bloemen en zoveel bomen gezien. De mensen hier die met mij werken, ik sta versteld van hun vaardigheden.
Met je rijke geschiedenis moet je een schat aan intrigerende verhalen hebben. Zou u zo vriendelijk willen zijn een of twee van uw jaren in Peking door de jaren heen met ons te delen, om ons af te sluiten?
GRAFF: Ik heb mijn eerste WTA-finale in Peking gedaan in 2007. Destijds waren WTA en ATP een samenwerking aangegaan.
Ik weet nog dat toen ik die finale deed, het publiek erg enthousiast was. Het was voordat we naar het nieuwe nationale tenniscentrum verhuisden. Jelena Jankovic begon te klagen en ik moest haar kalmeren. Ik zei: ‘Kom op, Jelena, ze juichen voor je.’ En de WTA vond dat zo grappig. Ze vertelden me na de wedstrijd: ‘Je hebt haar volledig geneutraliseerd.’ Het publiek stond eigenlijk aan haar kant. Ze wilden dat ze zou winnen.
Graff met Jelena Jankovic en Agnes Szavay.
© Met dank aan Lars Graff/China Open
Nog een herinnering: ik was bij de laatste wedstrijd van Roger Federer in Peking, de Olympische Spelen van 2008. Hij speelde James Blake en ik was de scheidsrechter. Mensen zeggen: ‘Jij bent de man die er verantwoordelijk voor is dat Federer nooit meer in Beijing is teruggekomen!’ Ze vertellen het mij als grap. Omdat het toernooi hem een paar keer probeerde te pakken toen hij nog aan het spelen was, maar zijn schema was te zwaar.
