De jeugd van Novak Djokovic, die opgroeide in het centrum van een burgeroorlog, was verre van normaal
Novak Djokovic, momenteel de nummer 1 tennisser ter wereld, haalde onlangs herinneringen op aan de traumatische ervaringen die hij had in zijn vroege jeugd, tijdens NAVO-bombardementen op Joegoslavië in 1999.
De Serviër, die toen 12 was, herinnert zich dat hij tijdens de oorlog 'geschokt' was, overvallen door een gevoel van hopeloosheid toen hij zich verstopte in de beschutting van het appartement van zijn grootvader. In een oprecht interview met Graham Bensinger - dat werd opgenomen in het appartement van zijn grootvader in Belgrado - vertelde Novak Djokovic over zijn bewogen verleden.
'In 1999, toen we de bomaanslagen hadden, woonden we in een appartement, 150 meter verderop,' zei Djokovic. 'We kwamen elke nacht van (het) bombardement naar dit gebouw omdat ons gebouw geen schuilplaats had.'
'Het is gek als je bedenkt hoeveel mensen hier zouden komen om zich te verstoppen. Het is zeker hetzelfde als 20 jaar geleden. Het hele gebouw, met [mensen uit] 50 appartementen, komt hier te staan. Mensen verstopten zich gewoon in hoeken en probeerden een veilige plek te vinden', voegde hij eraan toe.
Het was een gruwelijke ervaring voor iedereen: Novak Djokovic
Novak Djokovic sprak ook over de mentale tol die de oorlog van hem en zijn gezin heeft geëist, en hoe vreemd en eng alles in het begin voor hem voelde. Uiteindelijk begonnen ze de explosies echter als iets normaals te accepteren, wat op een heel ander niveau verontrustend was.
'Het voelt nu allemaal zo anders. Ik herinner me het meeste hiervan niet meer, ik was zo klein, voelde me onveilig en emotioneel gestoord. Onbewust van wat het volgende moment mij, mijn broers, mijn familie zal brengen. Het was voor iedereen een verschrikkelijke ervaring. Vooral voor kinderen. We begrepen niet wat er gebeurde', zei Novak Djokovic.
'Na een maand reageerden we er gewoon niet meer op. Ik herinner me dat ik mijn 12e verjaardagsfeestje vierde in de tennisclub waar ik opgroeide en tijdens het gelukkige verjaardagslied vloog er een vliegtuig over', voegde hij eraan toe.
Novak Djokovic zegt dat het trauma 'bij me blijft'
Novak Djokovic, die bekend staat om zijn humor, keek extreem somber tijdens het gesprek. Hij herinnerde zich een nachtmerrieachtige ervaring van de bombardementen, en haalde een verontrustende herinnering uit de krochten van zijn geest waarvan hij gelooft dat die nooit echt zal verdwijnen.
'Het was de eerste of tweede nacht van het bombardement. We stonden net op het punt in slaap te vallen, toen er een enorme explosie plaatsvond. Mijn moeder stond heel snel op, sloeg haar hoofd en viel bewusteloos. We huilden vanwege de bommen, omdat mama niet reageerde. Gelukkig slaagde mijn vader erin mijn moeder te helpen weer normaal te worden', zei hij.
'We verzamelen onze spullen en gaan naar buiten. Het was zo luid dat we elkaar niet konden horen. Mijn vader droeg mijn broers, mijn moeder droeg andere spullen en toen gleed ik uit. Toen ik naar het gebouw keek, zag ik de vliegtuigen vliegen, dingen laten vallen en de grond trillen. Dat is een van de meest traumatische beelden die ik in mijn jeugd heb gezien. Het blijft bij mij.'
Hoe Novak Djokovic een manier vond om te vergeven en verder te gaan
'Hoe kun je meer gevoed worden door iets anders dan liefde?'
Novak Djokovic gaf toe dat de bombardementen hem in zijn jeugd extreem boos maakten en dat de woede hem zelfs aan het begin van zijn carrière hielp. Hij voegde er echter aan toe dat hij nu een manier heeft gevonden om te vergeven en verder te gaan, omdat dat resoneert met zijn 'levensfilosofie'.
'Ik gebruikte die woede op een manier die me voedt om succesvol te zijn in tennis. Maar dat veranderde. Ik heb die emotie echt niet meer. Ik zal niet vergeten wat er is gebeurd, maar tegelijkertijd denk ik niet dat het goed is voor iemand om vast te zitten in de emoties van haat, woede, woede', legde hij uit.
'Hoe is het mogelijk dat grote landen samenkomen en kleine landen bombarderen. Hulpeloze mensen op straat, en gewoon alles kapot maken. Ik kon het niet begrijpen. Er is geen rechtvaardiging voor oorlog. Dat maakte mij en iedereen in Servië erg boos. Die littekens zijn nog steeds bij iedereen aanwezig.
'Maar ik werkte aan mezelf, aan die emoties, om ze te vergeven. Je moet vergeven. Hoe kun je meer gevoed worden door iets anders dan liefde? Liefde is vergeving. Dat is mijn levensfilosofie.'
Novak Djokovic heeft het afgelopen decennium ijverig een filosofie van liefde en welzijn gevolgd, en het heeft hem ertoe gebracht de meest dominante tennisspeler te worden. Het is echt verrassend - en prijzenswaardig - dat die filosofie van vrede werd geboren uit zo'n gewelddadig en gruwelijk begin.
