In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, bestaat er tegenwoordig een cyborg in deze wereld. Hoewel het grootste deel van de wereld zich dit niet bewust lijkt, is het ATP-circuit goed bekend met het succes van Spanje op het gebied van mechanische uitmuntendheid. Deze Valenciaanse balmachine, gedoopt als David Ferrer Ern, staat veilig op nummer vijf in de Zuid-Afrikaanse ATP-ranglijst en past zijn circuits aan voor het komende seizoen.
Het zou tennisfans kunnen verbazen, maar Ferrer had op een gegeven moment zijn racket op slot gedaan en zijn hand uitgeprobeerd als bouwer op een bouwplaats. Hij viel, net als veel andere begaafde spelers voor hem, ten prooi aan de hoeveelheid inspanning die nodig was om een tennisprofessional te zijn (behalve het feit dat zijn coach hem opsloot in een ballenkast - dat had hem een beetje kunnen afschrikken). Logic keerde terug naar de Spanjaard een week in de bouw, toen David terugliep om te oefenen en erkende dat de perfecte plek voor hem de tennisbaan zou zijn.
Sindsdien heeft Ferrer zichzelf gevormd tot een van de sterkste atleten op het circuit. De man is nu in de dertig en heeft een meer 'ontspannen training' in vergelijking met zijn prime, waar hij slechts 90 km per dag fietst, af en toe afkoelend met de gebruikelijke 35 minuten-vier mijl hardlopen. Hij beëindigt de training door twintig minuten lang met zijn linkerhand te slaan, wat hem naar eigen zeggen helpt om het evenwicht op de baan te bewaren. Men moet benadrukken dat een rally van twintig minuten naar zijn maatstaven bijna een treffer van 500 ballen zou zijn, omdat Ferrer niet is geleerd hoe hij een bal moet missen. Iemand zou rillingen over zijn rug krijgen als hij zich voor zou stellen hoe hij als twintiger zou hebben gewerkt. Wat dit alles overtreft, is dat Ferrer bijna 15 sigaretten per dag rookt, zoals wordt bevestigd door studenten van de Juan Carlos Ferrero-academie waar hij gewoonlijk traint. Zijn longen zouden een stoommachine een run voor zijn geld kunnen geven.
Ferrer geniet vandaag, samen met Djokovic, het onderscheid van het hebben van de beste return of service. Het is een nachtmerrie om hem te spelen, want hij geeft bijna 80 procent terug van wat er naar hem wordt geslingerd. Hij verplettert elk punt, waarbij tegenstanders vaak buitensporige winnaars proberen om de betere van hem te krijgen. Zijn open houding en buitengewoon voetenwerk in combinatie met een verdedigend basisspel maken het spelen van hem een langdurige aangelegenheid voor elke speler. Wat Ferrer mist, is die extra punch om door te breken in de top vier. Zijn wedstrijd tegen Federer in de ATP Barclays World Tour Finals eerder vorige maand illustreerde hoe zijn spel langzaam ontbonden werd onder druk van de Zwitserse veteraan. Hij is er niet in geslaagd om de mentale blokkade te overwinnen die ervoor zorgde dat hij in de laatste fase van toernooien failliet ging.
Spanje heeft enkele van de beste gravelspecialisten ter wereld voortgebracht. De prestaties van Juan Carlos Ferrero, Carlos Moya en David Ferrer op het oppervlak werden overschaduwd door de dominantie van Rafael Nadal op hetzelfde oppervlak. Hoewel Nadal het idee om een oppervlak te bezitten naar een geheel nieuw niveau tilt, is meer dan de helft van Ferrer's 19 titels op de rode aarde gespeeld, wat volgens de normen van elke speler een enorme prestatie is.
Een Spaanse Davis Cup-thuiswedstrijd op gravel is meer een formaliteit voordat ze tekenen voor de beker. Tegelijkertijd was hun dominantie in het toernooi in de tweede helft van het decennium van 2000 sterk afhankelijk van Ferrer. Hoewel de meeste spelers de Davis Cup vermijden omdat het hun fysieke tol eist na een slopend jaar, heeft hij altijd zijn best gedaan om voor zijn land te spelen. Zijn heroïsche overwinning op Stepanek in november is het bewijs van hoe geïnspireerd een atleet hij wordt als hij Spanje vertegenwoordigt.
Bijgenaamd 'Iron Man', 'The Gladiator', 'Little Beast' en zijn meest favoriete 'Ferru' waarvan hij denkt dat het het beste bij hem past (Ferru betekent 'gemaakt van ijzer' in zijn geboorteland Catalaans), heeft David zichzelf gevestigd als de fijne lijn tussen de grote vier en de rest van de top tien. Ferrer is een tintje onder het neusje van de zalm van het mannentennis.
Toch is de man niet jaloers. Hij blijft nuchter en eenvoudig. Hij gaf toe dat het moeilijk is om in de schaduw van Rafael Nadal te leven, maar hij blijft perfect gelukkig om op nummer 5 te zitten. Hij beschouwt zichzelf niet als een superster en is meer dan tevreden met wat tennis hem heeft gegeven.
Ferrer's doorbraak bij de Parijse meesters heeft veel vragen het zwijgen opgelegd. Het zou hopelijk de enorme druk op zijn hoofd hebben weggenomen. De vraag blijft echter: heeft Ferrer het in zich om een major te winnen? Murray brak uiteindelijk door in 2012, met overwinningen op de Olympische Spelen en Flushing Meadows. Hopelijk is 2013 misschien wel het jaar waarin de Iron Man zijn verleden overwint en er alles aan doet om een einde te maken aan de dominantie van de top vier.
