'Wereldwijd is tennis een top 5-sport, daar liggen veel kansen', zegt Ahmad Nassar, uitvoerend directeur van de Professional Tennis Players Association.
Dit is de tweede aflevering van Peter Bodo’s diepgaande interview met Ahmad Nassar, uitvoerend directeur van de Professional Tennis Players Association en voormalig president van NFL Players’ Inc. Voor een nadere blik op hoe en waarom de jonge PTPA werd gevormd, zie Deel 1 .-De redactie
BODO: Een aantal van de kwesties waarnaar u verwijst: is het niet de taak van de ATP- en WTA-spelersborden om ervoor te zorgen dat deze worden aangepakt? Probeert de PTPA de donder van de spelersborden te stelen?
NASSAR: Er bestaat het mythische idee dat de spelers al vertegenwoordigd zijn door de tour, omdat er een Spelersraad en een ATP-spelersbord is. Dat is allemaal waar. Maar de Spelersraad (die het Spelersbord adviseert) bestaat uit fulltime spelers. Ik ben moe nadat ik elk jaar naar minder dan de helft van de evenementen wereldwijd ben geweest, en ik zwaai niet eens met een tennisracket. Dit doen is dus niet echt een spelerstaak.
Ik liet een lid van een spelersraad me vertellen dat ik niet fulltime werkte en niet werd betaald. Dat is een slechte zaak, want je krijgt waar je voor betaalt. En laten we eerlijk zijn: bestuursleden worden over de hele wereld gevlogen om naar deze evenementen te gaan. Aan het eind van dat gesprek zei de speler: ‘Geniet van het tennis.’ En ik dacht: “Wauw, daar is hier een goed voorbeeld van het probleem. Ik werk in de tenniswereld. Ik ben een fan van de spelers omdat ik respect heb voor wat ze doen, maar ik ben er niet om een fan te zijn.'
coole tennisrokjes
Bij de tours ging het er vooral om hoe we de spelers konden voorzien van zo weinig mogelijk geld om te voorkomen dat het systeem kapot ging. Gewoon het minimum doen dat nodig was om te voorkomen dat deze professionele atleten hun eigen ding gingen doen en een nieuwe tour begonnen. Dat is totaal achterlijk. We zouden echt floreren als we een systeem hadden dat prioriteit gaf aan de spelers – niet teveel prioriteiten stellen, maar gewoon prioriteiten stellen.
Bekijk dit bericht op InstagramEen bericht gedeeld door Professional Tennis Players Association (@ptpaplayers)
epicondylitis sluiting
Aan de hele kwestie van spelersmacht ligt het feit ten grondslag dat de Amerikaanse arbeidswetten spelers verbieden om zich bij een vakbond aan te sluiten, omdat ze als onafhankelijke contractanten worden beschouwd en niet als werknemers. Bent u verzoend met die status quo?
Wij zullen de status quo nooit accepteren. Op dit moment laat de tennisstructuur geen traditionele vakbondsvorming toe. Maar zijn ze echt ‘onafhankelijke contractanten’ als ze nergens anders de kost kunnen verdienen met tennis dan op de ATP- en de WTA-tours? Een deel van ons werk bestaat erin veel vragen te stellen – aan onafhankelijke derde partijen, zoals advocaten, zoals accountants, over alles.
Door de manier waarop tennis is opgezet, wordt niemand gestimuleerd om die vragen te stellen. Sterker nog, ze worden daartoe gestimuleerd voorkomen die vragen. Maar kijk eens wat er gebeurde toen ze die vragen niet stelden tijdens het golfen. Nou, iemand met diepe zakken kwam binnen en verstoorde het hele spel volledig. Wie weet waar dat verhaal eindigt, want het is nog steeds niet voorbij.
Omdat spelers geen formele vakbond kunnen vormen en kunnen staken, zou de enige echte banenactie het soort niet-bindende boycot zijn dat in het verleden niet erg succesvol is geweest.
Je hebt gelijk. Boycots hebben nooit echt gewerkt voor de atleten. Het is het ultieme instrument, maar niet het enige instrument. Op een continuüm van nul tot 100 bevindt het zich aan het einde van 100. Er zitten veel getallen tussen.
Aan het nulpunt zeggen spelers misschien: 'Ik heb het geluk dat ik tennis speel, ik blijf tennissen. Ik kan niet geloven dat ik betaald word om te tennissen. Bedankt voor alles. Beter dan dit wordt het niet en ik ga gewoon zwijgen.” Ik denk dat het te goeder trouw handelen en proberen een onafhankelijke organisatie op te richten die de spelers vertegenwoordigt, aan de onderkant zit. Vervolgens, door commerciële en legale kansen veilig te stellen, kruipen sommige PR-zaken, zoals we deden rond de WTA Finals, een beetje hoger op het continuüm.
Dat is iets vijandiger, maar bedoeld om de verantwoordelijkheid van de tours en een stem voor de spelers te bevorderen. Je ziet toch wel wat voor aantrekkingskracht je ideeën onderweg krijgen, toch? En ik denk dat de makkelijke manier is om de zaken aan de onderkant van de schaal van nul tot honderd te houden. De moeilijke manier is om spelers op hun tenen naar die 100-lijn te laten gaan waar er meer risico is. Maar gaandeweg zijn er ook meer tools voor iedereen.
Toen ik de baan aannam, zeiden mensen tegen mij: 'Nou, een spelersboycot zal nooit werken, weet je.' En ik zei: 'Denk je dat het mijn taak alleen is om een spelersboycot te organiseren? Dat is het meest drastische wat een groep werknemers kan doen.”
Chicago crossover 2019 om te bekijken
Ruilkaartdeals klinken niet alsof we kanker genezen, en dat is zeker niet het geval. Maar tennisspelers profiteren er wel van.
Welke stimulans hebben de tours, of de andere machten die er zijn, om zich aan te sluiten bij of zelfs samen te werken met de PTPA?
Ik denk dat het zoiets is als: er is een gemakkelijke manier om dit te doen, en er is een moeilijke manier om het te doen, toch? De makkelijke manier zou zijn om onderling te hervormen en te zeggen: 'Oké, laten we dit op de juiste manier doen. Laten we een onafhankelijke partij creëren of erkennen die de spelers vertegenwoordigt. Laten we op afstand onderhandelen.' Als je op armlengte onderhandelt, levert dat trouwens allerlei voordelen op voor het bedrijf en de sector. Zoals de NFL heeft genoten met haar antitrustvrijstellingen.
Hoe staat het helpen van spelers bij het verbeteren van hun inkomenskansen op de agenda van de PTPA? Ben je daardoor niet in concurrentie met de agenten, promotors en andere regenmakers?
Een deal krijgen voor een speler om een horloge te dragen, of een t-shirt met een specifiek logo erop, dat is niet onze taak. Individuele agenten voor spelers doen dat al, en ze zijn er geweldig in. We hebben buitensporig veel tijd met de spelers en makelaars doorgebracht, niet alleen om uit te leggen wat we proberen te doen op het gebied van belangenbehartiging als de PTPA, maar we hebben ook spelers één voor één met hun makelaars aangemeld om aan de commerciële kant deel te nemen. van deze groep NIL-kansen (Naam, Beeld, Gelijkenis).
Een voorbeeld daarvan is de manier waarop we een ruilkaartproduct hebben aangekondigd met honderden spelers, mannen en vrouwen. Waarom is er niet elk jaar een reeks ruilkaarten op jaarbasis, net als bij honkbal, voetbal en basketbal? Wereldwijd is tennis een Top 5-sport, daar liggen veel kansen.
Oklahoma State versus Iowa worstelen
Bekijk dit bericht op InstagramEen bericht gedeeld door Professional Tennis Players Association (@ptpaplayers)
Is het moeilijk om deze ‘groepskansen’ te vinden en te exploiteren?
De kansen zijn iets moeilijker te benutten als je geen groepsmentaliteit hebt, toch? Maar op dit moment hebben waarschijnlijk bijna 400 mannen en vrouwen zich aangemeld voor ons commerciële programma. We hebben in de loop van dit jaar miljoen aan extra inkomsten voor spelers kunnen vrijmaken, en we zijn nog maar net begonnen. We hebben een brede deal gesloten met TUMI International, een high-end merk, waar we een product ter waarde van bijna $ 3.000,- voor 300 spelers, mannen en vrouwen, hebben bereikt. Dat was waarde die daar rondzweefde, omdat niemand de prikkel had om zich daarop te concentreren.
Maar wij (de PTPA) kunnen de spelers niet tot last zijn en tegelijkertijd waarde voor hen creëren. We moeten laten zien dat we hier zijn om hen ten goede te komen. We zijn naar de spelers gegaan en hebben tegen hen gezegd: 'Concentreer je op je vakgebied, je baan als je wilt, maar we helpen je. Misschien helpt de opbrengst die we genereren je om een andere bus te betalen, of om gratis hotelkamers te krijgen, wat dan ook.’
Dit zijn slechts kleine voorbeelden, maar ze doen me zeggen: 'Nou man, wat is er nog meer?' Ruilkaartdeals klinken niet alsof we kanker genezen, en dat is zeker niet het geval. Maar tennisspelers profiteren er wel van.
In de derde en laatste aflevering van dit interview zullen we kijken naar meer specifieke problemen die de PTPA moet aanpakken, en hoe de PTPA, die niet afhankelijk is van contributies, wordt gefinancierd.
