Alles bij elkaar speelden de twee 80 keer tegen elkaar. Navratilova won er 43, Evert 37. Maar liefst 60 van die wedstrijden kwamen in de finale.
Ons jarenlange verhaal over het 50-jarig jubileum van de WTA Tour gaat verder met hoofdstuk 3: Chrissie & Martina . (Bekijk onze hoofdvideo hierboven.)
Voor hoofdstuk 1, Dank je wel, Gladys , Klik hier ; voor Hoofdstuk 2, Roodgloeiend damestennis , Klik hier .
Het vriendelijke karakter van de rivalen is te zien op deze promotieposter in de International Tennis Hall of Fame.
Niets in de sport boeit fans meer dan rivaliteit.
De New York Yankees en de Boston Red Sox. Ohio State en de Universiteit van Michigan. De Boston Celtics en de Los Angeles Lakers.
'Sport is veel leuker als je partij kiest', zegt Jackie MacMullan, die samenwerkte met Larry Bird en Magic Johnson om het boek te schrijven, Toen het spel van ons was .
Dingen worden nog spannender als de rivaliteit gepersonaliseerd is.
'Larry haalde de ochtendkrant op om te zien wat Magic de avond ervoor had gedaan', zegt MacMullan. 'En Magic zou zien wat Larry had gedaan. Ze waren zichzelf letterlijk aan het meten aan de boxscore van de andere man.
beoordeling tennisracket
De opperste rivaliteit van tennis begon in februari 1973, toen Chrissie Evert Martina Navratilova versloeg tijdens een toernooi in Akron, Ohio. Hoewel het minder dan 400 mijl ten westen van Akron eindigde - in Chicago, in november 1988 - cirkelde deze tenniscombinatie in de loop van die 15 jaar keer op keer de wereld rond. Alles bij elkaar speelden de twee 80 keer tegen elkaar. Navratilova won er 43, Evert 37. Maar liefst 60 van die wedstrijden kwamen in de finale.
'Het is moeilijk voor sommige spelers om zo'n lange carrière te hebben, laat staan om zoveel jaren buiten hun carrière op hun hoogtepunt te zijn', zegt Tennis Channel-analist Chanda Rubin.
Voor de wedstrijd: Wimbledon 1982 (Navratilova d. Evert, 6-1, 3-6, 6-2)
© Sport geïllustreerd via Getty Ima
'De rode draad van deze grote rivaliteit is dat beide concurrenten maniakaal zijn in de manier waarop ze hun vak uitoefenen', zegt MacMullan. 'Ze kunnen alleen het beste accepteren.'
Van alle spelers waar Evert en Navratilova tegen streden, kende niemand deze twee titanen beter dan een paar Tennis Channel-analisten en Hall of Famers, Tracy Austin en Pam Shriver.
Austin's eerste van twee US Open-titels kwam in 1979, toen ze op 16-jarige leeftijd Navratilova versloeg in de halve finale en Evert in de finale. Twee jaar later versloeg Austin Navratilova in de finale met de ongebruikelijke score van 1-6, 7-6 (4), 7-6 (1). Tegen het einde van haar carrière had Austin 34 wedstrijden gespeeld tegen Navratilova 34 (13-21) en 17 tegen Evert (9-8).
Shriver legde ook een belangrijke verklaring af toen ze 16 was. In 1978, toen ze voor het eerst de US Open speelde, maakte Shriver Navratilova van streek in de halve finale en stelde Evert sterk op de proef in de finale, waarbij hij verloor met de krappe score van 7-5, 6-4 . Vier jaar later versloeg ze Navratilova opnieuw op de US Open, toen in de kwartfinales. Shriver was ook Navratilova's partner in het dubbelspel gedurende het grootste deel van de jaren tachtig, de twee die samen 20 Grand Slam-titels wonnen. Hoewel Evert de overgrote meerderheid van de keren won dat zij en Shriver speelden, behaalde Shriver drie overwinningen.
Spel, spel, wedstrijd: US Open 1983 (Navratilova d. Evert, 6-1, 6-3)
© Bettmann-archief
Net als Evert won Austin haar wedstrijden voornamelijk vanaf de basislijn, een meedogenloze toepassing van door een groundstroke gevoede druk. Shriver's geweldige service en scherpe volleys maakten haar tot een meedogenloze net-rusher, meer verwant aan Navratilova. Het contrast in hun respectievelijke stijlen betekende dat deze twee Hall of Famers bereid waren om Navratilova en Evert op heel verschillende manieren te spelen.
Austin zegt: “Welke wedstrijd ik ook leidde om tegen Martina te spelen, de beste voorbereiding voor mij was om na de wedstrijd een extra halfuur te besteden aan het zoeken naar een coach of slagpartner en werken aan passen, lobs en het terugslaan van de service. Het zou belangrijk worden om gegroefd te zijn op die drie delen van mijn spel.
Gezien de manier waarop de service van Navratilova de weg vrijmaakte voor haar volleys, was het terugdraaien van de service bijzonder belangrijk.
'Als ik kon, zou ik een linkshandige krijgen om tien minuten lang op mij te slaan', zegt Austin. 'Je wilt die exacte spin.'
'Met Martina en mij was het een race naar het net, dus ik zou proberen er eerder te zijn dan zij', zegt Shriver. “En ik hoop dat ik een geweldige dag heb gehad met mijn service en mijn volleys. Dus ik zou wat snelle volleys oefenen. Ik zou ook meer service oefenen op de T in de ad court, aangezien dat op Martina's backhand was.
Na de wedstrijd: 1985 French Open (Evert d. Navratilova, 6–3, 6–7 (4), 7–5 (3)
© Sport geïllustreerd via Getty Ima
Terwijl hij het opnam tegen een net-rusher als Navratilova die de noodzaak eiste om een snelle aanval tegen te gaan, was Evert een meester in uitputting.
'Breng je lunch mee', zegt Austin. “Het gaat heen en weer, links en rechts. Het fysieke element van Chrissie is dat je weet dat het elke keer een lang punt zal worden.
Een typisch voorbeeld van de arbeidsintensiteit rond de rivaliteit tussen Austin en Evert was de halve finale van de Italian Open in 1979. In een wedstrijd van bijna drie uur maakten de twee nauwelijks een ongedwongen fout, Austin won uiteindelijk met 6-4, 2-6, 7-6 (4).
Die nederlaag brak het verbazingwekkende record van Evert van 125 opeenvolgende overwinningen op gravel.
Tegenover Chrissie moet je die extra drive en wilskracht vinden. Je voeten zijn moe of blaren. Je moet jezelf dwingen om van de verbintenis te houden. Tracy Austin
Terwijl Austin en Evert elkaar spiegelden, wist Shriver dat ze haar aanvallende spel in een hogere versnelling moest zetten.
gemiddelde leeftijd van tennissers
'Mijn schoten moesten zo veel beter dieper en zo veel harder zijn', zegt Shriver. 'Ik heb altijd geweten dat ik goed moest serveren, dus ik zou een volley krijgen die niet ongemakkelijk was.'
Tegenstanders dus, vrienden voor altijd: Martina en Chrissie wonen de première van 'Unmatched' bij in 2010.
© 2010Gary Gershoff
Natuurlijk was de manier waarop wedstrijden tegen elkaar werden gespeeld heel verschillend.
'Met Chrissie was het meer een langzame dood', zegt Shriver. 'Ze zou gewoon geen fout maken. Haar lobs waren erg zwaar voor mij.
Ze had die perfecte lob, precies de juiste boog, deels verdedigend, deels aanvallend. Pam Shriver
“En ik voelde me altijd meer op mijn gemak bij het aanvallen van de backhand, wat ik tegen haar niet zo vaak had moeten doen. Beide kanten waren geweldig, maar de forehand was niet zo goed als de backhand.'
'Je kunt tegen geen van beiden een fout maken', zegt Austin. “Het fysieke element van Martina gaat over kracht. Je moet haar macht bestrijden. Je moet haar service confronteren en omgaan met haar die je probeert te verstikken. En je kunt maar beter veel eerste servicebeurten krijgen, want als je dat niet doet, zal ze die backhandvleugel chippen en aanvallen.
Terwijl de rivaliteit tussen Evert en Navratilova voortduurde, dwong het pure concurrentieproces elkaar om te verbeteren. Evert, de betere speler in die beginjaren, was de belangrijkste katalysator voor Navratilova die haar conditie, backhand en toch al uitstekende volleys aanzienlijk verbeterde. Navratilova inspireerde op haar beurt Evert om meer tijd in de sportschool door te brengen en haar spel kracht bij te zetten. Het ging maar door.
'Het was zo belangrijk voor tennis', zegt MacMullan. “Ik lach altijd als mensen denken dat vrouwen niet zweten of willen winnen. Er was deze nevenschikking van deze twee. Ze hielpen allebei om veel mythen over vrouwelijke atleten en het concurrentievermogen van vrouwelijke atleten te verdrijven.'
