Kampioen! Lucic heeft de halve finale van een Grand Slam gehaald, 19 jaar nadat ze deze prestatie voor het eerst had bereikt
Mirjana Lucic-Baroni staat in haar eerste Grand Slam-halve finale in 18 jaar - de eerste keer sinds 1999. In de tussentijd is er veel gebeurd met de Kroatische aas; als je erop terugkijkt, kun je niet anders dan je verbazen over haar recente succes.
Op slechts 15-jarige leeftijd veroverde Lucic-Baroni de titel in het damesdubbel op de Australian Open met Martina Hingis. Ze was vlak daarvoor de jongste tennisser in de geschiedenis die met succes een titel verdedigde.
De volgende drie jaar zag Lucic-Baroni toernooi na toernooi winnen, van streek na slag winnen en de belangrijke etappes van de Grand Slams bereiken. Maar net zo plotseling als haar carrière in een stroomversnelling was gekomen, ging het bergafwaarts.
Een terugblik op haar jeugd
Lucic-Baroni won het allereerste toernooi waaraan ze deelnam, in Bol in Kroatië – zeven dagen nadat ze prof werd. Het evenement direct daarna ging ze door naar de finale voordat ze tuimelde naar een van de grootste tennissers - Steffi Graf.
Het jaar daarop bereikte ze de grootste mijlpaal in haar carrière - en het verste dat ze ooit was gekomen in het enkelspel - toen ze op Wimbledon 1999 de halve finale bereikte. Maar in de jaren die volgden, worstelde Lucic-Baroni met problemen die haar leven ontwortelden en een veelbelovende carrière volledig ontspoorden.
Ze ging van een speler die iedereen had aangeprezen als een van de grootste sterren van de toekomst - à la haar co-sterren in die 'film' van het vrouwentennis uit de jaren 90, nr. 1 Venus en Serena Williams, of zoals Alexander Zverev vandaag, naar een ook- liep.
Persoonlijke problemen die haar carrière doen ontsporen
In 1998, nog een tiener, onthulde Lucic-Baroni in een schokkend interview dat haar vader, Marinko, haar regelmatig fysiek en mentaal had mishandeld tijdens het opbouwen van haar professionele carrière. Ze onthulde dat afranselingen de afgelopen tien jaar een 'regelmatig voorkomen' waren geweest en dat ze meerdere keren gewond was geraakt en een bloedneus had.
Het was begonnen toen ze nog maar vijf jaar oud, Lucic-Baroni onthulde in een interview eind jaren negentig. Ik was vijf en een half jaar oud en verloor van een oudere speler. Haar verbolgen vader had... me recht op mijn neus geslagen; Ik bloedde door het hele huis.
De familie leek het misbruik te hebben verdragen totdat Marinko dreigde zijn vrouw Anjelka en kinderen te vermoorden, waarna ze onmiddellijk hun huis in Kroatië ontvluchtten en hun toevlucht zochten in de Verenigde Staten van Amerika.
De angst die Marinko in zijn familie wekte was zo groot dat zijn dochter Mirjana uiteindelijk aan de vooravond van de US Open in 1998 een straatverbod tegen hem uitvaardigde. Datzelfde jaar onthulde ze in een reeks interviews dat eventuele verliezen of tekortkomingen op de tennisbaan regelmatig zou worden geslagen door haar vader, en dat haar broers en zussen getuige waren geweest.
Dat jaar, na haar ontsnapping voor de Kroatische krant Slobodna Dalmacija, zei de aas dat ze doodsbang was geworden voor haar vader, van wie er meer afranselingen waren geweest dan ooit denkbaar is. Het is niet veilig voor mij om in Kroatië te blijven, onthulde ze, eraan toevoegend dat ze ook vreesde voor de veiligheid van haar moeder Anjelka en haar broers en zussen; oudere zus Ana werd ook misbruikt.
De volgende jaren waren er aanzienlijke juridische gevechten voor de Lucic-Baroni, die ook zei dat haar vader en zijn neef haar prijzengeld hadden verduisterd. Via zijn advocaat ontkende haar vader Marinko elke beschuldiging en zei dat hij haar slechts af en toe een klap gaf voor haar eigen bestwil, en dat hij haar wilde zien opgroeien tot een idool zoals Pete Sampras of Steffi Graf.
Destijds probeerde Marinko via zijn advocaat het misbruik te rechtvaardigen, door te zeggen dat hij het gewoon deed omdat [ik] wilde wat het beste was voor het kind.
Maar de beschuldigingen van misbruik werden onder meer ondersteund door de voormalige Kroatische nummer 1 Iva Majoli, die in verschillende interviews zei dat Lucic bang en stil was als ze in de buurt van haar vader was.
Lucic-Baroni schreef zich in voor coaching op de academie van de iconische tenniscoach Nick Bollettieri, maar haar carrière zou nooit meer hetzelfde zijn.
onderarmband voor tendinitis
Langzame start en gestage terugkeer
Gedurende een aanzienlijk deel van het begin en midden van de jaren 2000 bleef Lucic-Baroni grotendeels actief op de ITF Tour en speelde hij tennis om financieel overeind te blijven. Zelfs in 2006 onthulde ze dat het moeilijk voor haar was om zelfs apparatuur te betalen, wat ik nodig heb om te spelen. Ik heb geen geld om te reizen, voor een coach.
Een paar ITF-overwinningen onderweg hielpen, maar gezien de hoge kosten om in de sport te blijven, was dit simpelweg niet genoeg.
Met al haar financiële problemen, die duidelijk hun fysieke tol eisten, worstelde Lucic-Baroni om haar ooit veelbelovende carrière nieuw leven in te blazen. Gedurende deze tijd werd ook bij haar een posttraumatische stressstoornis vastgesteld.
Ze zou pas in 2010 terugkeren naar deelname op tourniveau.
WTA-comeback
In de afgelopen jaren is Lucic-Baroni weer op de voorgrond getreden nadat ze een coach had aangetrokken en haar praktijk had geïntensiveerd. De periode rond 2009-2010 was cruciaal in haar terugkeer, waarbij de aas in 2010 haar eerste titel in 12 jaar won en zich vervolgens kwalificeerde voor een aantal WTA-evenementen.
Dat jaar ging ze ook door de kwalificatie op Wimbledon en behaalde uiteindelijk haar eerste Grand Slam-hoofdtoernooi sinds de US Open in 2002. Maar hoewel ze een paar grote tegenslagen had en sterke runs had in toernooien, had Lucic-Baroni -middelmatige resultaten op de rest van de tour.
Pas in 2012 vond ze haar grote doorbraak, toen ze op Wimbledon ronde 3 bereikte. Maar twee jaar later, in 2014, kreeg ze echt weer fans en publieke bekendheid, met twee overstuur over Simona Halep - een van hen op de US Open, waar de Roemeense als tweede was geplaatst.
Ze keerde terug naar de top 100 in het enkelspel voor vrouwen en klom naar 67, het volgende jaar - in 2015.
De dag van vandaag
Lucic-Baroni heeft in de loop van de tijd te maken gehad met een geschiedenis van misbruik - een geschiedenis die, zo zou men kunnen stellen, nooit helemaal zal verdwijnen. Maar ze is vandaag gelukkiger en sterker voor alles wat ze heeft meegemaakt.
Vandaag versloeg ze de machtige Karolina Pliskova in drie sets om haar terugkeer definitief te markeren. Morgen speelt ze Serena Williams, ooit een van Lucic-Baroni's beste tijdgenoten en een van de grootste tennissers aller tijden.
Na haar overwinning op Jennifer Brady in het voorkwartier, beschreef Lucic-Baroni zichzelf als een stoer koekje. Als ik iets wil, zal ik heel hard werken, ik zal er alles aan doen om het te krijgen. Het is nooit een garantie, maar de voldoening als je dat doet...
Ze had een sterke boodschap voor tegenstanders van de Open - en ook enige motivatie. Als iemand je vertelt dat je iets niet kunt doen .... F hen, F de haters, je komt opdagen en je doet het.
En vandaag, na haar overwinning in de kwartfinale, omhelsde Lucic-Baroni haar oude rivaal, voormalig prof Rennae Stubbs, en zei emotioneel al het tumult, alle vreselijke dingen die ik heb meegemaakt, het is het waard, al het vechten.
Het is een moeilijke vraag tegen Serena Williams, en als iemand het weet, is het Lucic-Baroni. Maar haar benadering van het spel van vandaag raakte harten - en ze had een veelzeggende verklaring om te ondertekenen.
Toen ik op het veld stond, zon in mijn ogen, pijn in mijn benen, dacht ik aan niets. Ik had gewoon vrede.
Lucic-Baroni is vandaag niet zomaar een halve finalist op de Australian Open. Ze is een inspiratie, een model van het bestrijden van de kansen, van het lijden van liefdesverdriet en terugveren, en van de drive om nooit op te geven.
