1993 – De stap naar grootsheid
Pete Sampras met zijn tweede US Open trofee
Om de een of andere reden was de jonge Amerikaan niet in staat zijn pure genialiteit te reproduceren in de paar jaar die volgden, tot Wimbledon 1993. Na het winnen van een epische viersetter in de finale tegen zijn landgenoot Jim Courier in de All England Club, was de duidelijke favoriet om de US Open dat jaar te winnen.
Als nummer 1-speler ter wereld werd van hem verwacht dat hij vrij gemakkelijk naar huis zou ravotten. Anders dan in 1990 stonden veteranen als Edberg, Becker en Lendl aan het einde van hun carrière en dus had Sampras, als de beste onder de jongere generatie, weinig problemen om zijn tegenstanders weg te sturen op weg naar de finale.
Hij liet tijdens het toernooi slechts een paar sets vallen en stormde de finale in voordat hij de 15e reekshoofd Cedric Pioline in straight sets afsloeg. De overwinning bezorgde hem ook zijn tweede Grand Slam-titel van het jaar.
1995 - De verloren kroon terugwinnen
Nauwelijks een paar tennisfans over de hele wereld zouden Jaime Yzaga, een Peruaanse tennisser, hebben gekend tot hij Pete Sampras tegenkwam in de vierde ronde van de US Open van 1994. In een onstuimige vijfsetter schokte de 27e gerangschikte speler de titelverdediger in een van de grootste verstoringen in de geschiedenis van de US Open.
Dus toen Sampras het jaar daarop naar de rechtbank stapte, had hij dringend behoefte om het verloren beeld terug te winnen. Die neiging was goed zichtbaar toen hij de nederlaag van vorig jaar wreekte door de man uit Peru in de tweede ronde te slopen.
Nadat hij de Peruaan de klap van zijn leven had gegeven, gooide hij drie mede-Amerikanen omver (Todd Martin, Jim Courier en Andre Agassi in de finale) om zijn US Open-kroon terug te winnen, wat ook zijn zevende Grand Slam-titel was. Het overwinnen van Courier en Agassi was geenszins een gewone prestatie.
1996 - Een overwinning te midden van tegenspoed
Het was tot nu toe een vrij gewoon jaar voor Sampras. Hij verloor zijn lange tijd coach aan hersenkanker en werd ook in de kwartfinale van Wimbledon verslagen door de uiteindelijke kampioen, Richard Krajicek. De ellende volgde hem naar New York toen hij werd getroffen door griep tegen de tijd dat hij de kwartfinale bereikte.
Sampras voltooide de wedstrijd echter in stijl, hoewel hij vijf sets nodig had om zijn tegenstander, Alex Corretja, te verslaan. Er was geen weg terug voor de grote man, die vervolgens zijn vierde US Open-titel won na respectievelijk Ivanisevic en Michael Chang te hebben verdreven in de halve finale en finale. Toen het erop leek dat hij het jaar zou eindigen zonder een major, stapte hij in en maakte het goed door de achtste Grand Slam van zijn carrière te winnen.
2002 – Laatste Grand Slam-majoor
Het was het jaar waarin hij volledig werd afgeschreven. Vooral na zijn verlies in de tweede ronde tegen George Basti in Wimbledon hoopte niemand dat hij nog een major in zich had.
Echter, zoals het adagium luidt, wanneer het moeilijk wordt, het moeilijk wordt, verhoogde de Amerikaan zijn inzet om een laatste kans te geven op een Grand Slam-majoor.
waar kun je een racketbalracket kopen?
Onderweg stroomde hij langs de jongeren zoals Tommy Haas en Andy Roddick en bereikte de finale toen niemand verwachtte dat hij daar zou zijn. Net zoals het voor hem allemaal begon in 1990, vond hij zijn oude rivaal en landgenoot, Andre Agassi, wachtend aan de andere kant van het veld. Een viersetter was alles wat hij nodig had om zijn vijfde US Open-kroon te claimen, wat toevallig ook zijn laatste Grand Slam-overwinning was.
Sampras heeft misschien geen Grand Slam-carrière voor zichzelf gewonnen, maar het feit blijft dat hij tijdens zijn tijd de meest dominante persoon was. Vooral in de US Open, wat zijn tweede favoriete major was - althans volgens zijn records - had hij vele ongelooflijke wedstrijden gespeeld die nooit uit de harten van tennisliefhebbers kunnen worden gewist.
