De titelverdediger werd verder gepusht dan verwacht, maar de nieuwe Spaanse held gaf het publiek reden tot feestvieren.
De stoelen in Estadio Manolo Santana, zelfs de dure, zaten vol. De Spaanse VIP's zaten in hun boxen aan de rechtbank. De eigenaar van het toernooi, Ion Tiriac, koesterde zich in de verwachtingsvolle sfeer. De reden voor al het geroezemoes? In het middelpunt van de scène stond de nieuwe lokale tennisheld, Carlos Alcaraz, terug om zijn kroon van een jaar geleden te verdedigen.
Er was maar één probleem: het was de tegenstander van Alcaraz en veronderstelde patsy voor de dag, Emil Ruusuvuori, die de show opvoerde. Dit was duidelijk een verrassing voor de mensen in de arena, maar het had geen schok mogen zijn voor diehard tennisfans. De 24-jarige Fin had Alcaraz verslagen in hun enige vorige ontmoeting, twee jaar geleden in Miami. Destijds leek hij met zijn ranke spel en getrokken forehand bijna net zo waarschijnlijk als de Spanjaard om de ranglijst de komende jaren te beklimmen. Hoewel het voor Ruusuvuori nog niet is gebeurd, is het Top 20-potentieel er nog steeds duidelijk, en hij is dit voorjaar begonnen het waar te maken, met behoorlijke runs in Miami, Monte Carlo en Barcelona.
Er was meer 'Vamos' van Alcaraz dan normaal tijdens een wedstrijd in de openingsronde.
© Getty Images
Dat momentum, en het feit dat hij niets te verliezen had tegen Alcaraz, hielp Ruusuvuori er met 6-2 vandoor in de eerste set. Het deed geen pijn dat Alcaraz duidelijk nerveus en druk was. Hij ging te snel voor te veel, hij raakte zijn achterste voet, hij stuurde zijn grondslagen lang en breed in het net, hij miste met zijn dropshot. In de tweede set keek Alcaraz naar zijn coachingteam voor hulp, 'Vamos' ging zelfs vaker dan normaal en probeerde het publiek erbij te betrekken. Toch kon niets de kalme en bedaarde Ruusuvuori doen verdwijnen.
Alcaraz serveerde bij 2-3 en staarde naar vijf breakpoints. Nog één foutje en hij kan snel met 6-2, 5-2 achter staan. Maar die fout heeft hij niet gemaakt. In plaats daarvan verscheen eindelijk de oude Alcaraz, de goede Alcaraz, de afhankelijke kampioen Alcaraz. Hij redde een breekpunt met een drop-salvo op de schoen; een andere met een backhand-winnaar; nog een forehandwinnaar; en nog een met een volleywinnaar. Toen het spel van Alcaraz er moest zijn, was het dat ook.
Aan de andere kant van het net had Ruusuvuori zo ver mogelijk geduwd, zo lang als hij kon. Toen hij in de volgende wedstrijd een backhand miste op het breekpunt, ging de stress uit het gebouw en uit Alcaraz. Bij 5-4 hield hij vast aan liefde voor de tweede set; hij brak in de eerste game van de derde; vanaf daar liep hij een 2-6, 6-4, 6-2 overwinning. Hij had geleefd om nog een dag thuis te spelen, en het feest van de nieuwe held was eindelijk begonnen.
