We zijn diep bedroefd om u te vertellen dat Mike Dickson op 59-jarige leeftijd is overleden.
Dicko was een geweldige tenniscorrespondent en een uitstekende collega: getalenteerd, vriendelijk en deskundig.
Veel meer dan dat, hij was een briljante kerel, een klasse-act.
Het was een voorrecht om… pic.twitter.com/IxFi3IcCuo
— Mail Sport (@MailSport) 17 januari 2024
De tennisjournalistiek verloor deze week op de Australian Open een van haar meest gerenommeerde en onafhankelijke stemmen. Mike Dickson, al meer dan dertig jaar een hardwerkende, populaire verschijning in perskamers over de hele wereld, stortte in en stierf terwijl hij verslag deed van de Australian Open voor de krant waar hij bijna zijn hele carrière doorbracht, de eerbiedwaardige Britse krant. Dagelijkse mail .
Dicksons vrouw Lucy deed de aankondiging op woensdag. Mike was nog maar een paar dagen verwijderd van het vieren van zijn 60ste verjaardag en laat Lucy en hun drie kinderen achter. Velen van ons zullen hem op zowel professionele als persoonlijke wijze enorm missen. Zijn dood is een nieuw gat in de snel krimpende wereld van de traditionele journalistiek – en in de geest van velen.
Mike Dickson en de Britse speelster Johanna Konta tijdens een interview op de Miami Open 2017.
© Getty Images 2017
Mike was lid van die bedreigde diersoort die ooit algemeen bekend stond als de ‘schoenleer’-verslaggever: het soort dat zich minder bezighoudt met bloemrijke teksten en het uiten van diepe gedachten dan met het opgraven van verhalen, het werken aan zijn bronnen, en altijd – maar altijd op jacht om een ‘exclusief’ of primeur te scoren. Dit is een bijzonder uitgesproken kenmerk van het werken voor de Britse roddelbladen, waarvan de Dagelijkse mail is een.
Dit kan zwaar werk zijn, als je bedenkt dat de Britse sportpers uit noodzaak in een roedel moet werken en reizen, maar toch wordt door hun redacteuren van hun kiezers verwacht dat ze de concurrentie op het speelveld van de kiosk verslaan. Hoewel er legendarische verhalen bestaan over bedrog en achterbaksheid door concurrerende verslaggevers, denk ik niet dat Mike er ooit bij betrokken is geweest. Dat komt deels doordat de Dagelijkse mail is een verreikende tabloid (in tegenstelling tot een ‘broadsheet’, zoals de Tijden van Londen ), maar niet erg op sensatie gericht. Dat detail verklaart het enige conflict dat ik ooit met Mike heb gehad.
Vele jaren geleden bracht de enorme kick die ik altijd kreeg van de Britse pers mij ertoe een lang artikel te schrijven over die afwisselend bombastische, vernederende en slimme brigade voor de inmiddels ter ziele gegane Tennistijdschrift . Ik heb veel citaten van verschillende roddelbladen opgenomen, maar heb nagelaten een fragment van Mike op te nemen. Op de volgende US Open sprak hij mij aan en riep mij uit omdat ik zijn werk negeerde. Ik probeerde uit te leggen dat ik hem niet als een roddelnieuwshond beschouwde, maar als een traditionele, principiële journalist. Hij voelde zich over het hoofd gezien, en gezien het soort achterklap en het bijhouden van de stand van zaken in de roddelpers, prikte dat verzuim hem.
Eén manier om Mike Dickson, een echte journalist en een echte goede kerel, te eren: lees zijn werk. Hier is zijn meest recente boek: https://t.co/xKe0vV0bda
— Jon Wertheim (@jon_wertheim) 17 januari 2024
We kwamen vrij snel over die gênante episode heen en ontwikkelden een warme, collegiale relatie. Het was deels te danken aan soortgelijke wereldbeelden die niet verwoord hoefden te worden. Ze waren impliciet in onze gesprekken over verschillende spelers, of de acties van tennisbureaucraten, of zelfs de gezinsdynamiek. Collega's, maar ook de mensen over wie Mike schreef, waren dol op hem en waren onvermoeibaar in hun lof.
Oliver Holt, de Mail 's belangrijkste sportjournalist antwoordde Lucy Dickson op X/Twitter: “Het spijt me zo voor je verlies. Mike was een geweldige man. Hij was ook een geweldige, gewaardeerde collega, een briljant, grappig, laconiek bedrijf en een enorm getalenteerde journalist die bewonderd werd door iedereen die met hem samenwerkte en zijn werk las.”
‘Verpletterend nieuws’, schreef de krant Dagelijks telegram 'Simon Briggs. “Dicko (het o zo Britse verkleinwoord dat zijn collega’s aan Dickson gaven) was de nestor. Belangrijker nog: een heel bijzonder mens. We zullen hem allemaal vreselijk missen.”
Het spijt me zo om dat te horen. Mike Dickson was een stand-up man en het was een plezier om mee te werken. Hij zal gemist worden in onze tenniswereld. RIP Mike... https://t.co/hGSFnD20AJ
— Martina Navratilova (@Martina) 17 januari 2024
Liam Broady, de Britse ATP-prof, kwam tot de essentie van Dicksons karakter toen hij tweette: 'Ik weet niet wat ik moet zeggen. Een sterke, goede en eerlijke man. Ik gaf om mij toen ik op mijn dieptepunt zat. Rust lekker uit Mike.”
Sterk. Goed. Eerlijk. Je zult gemist worden, Mike.
